In een eerste reactie laten Serge Seret van het ABVV en Peter Goris van het ACV weten verrast te zijn en het jammer te vinden dat de rechtbank niet gevolgd is in de redenering dat Janssen teveel kaders heeft bepaald in deze procedure. “Ondanks deze uitspraak voelen wij ons wel moreel gezien de winnaar.”

Wij hebben de pleidooien eerlijk en correct gehouden en de tegenpartij niet bedolven onder 40.000 pagina’s stukken om het bijna onmogelijk te maken op zo een korte termijn ten gronde functie per functie correct te kunnen onderzoeken. “Wij blijven dus bij onze visie dat er teveel kaders zijn!”

In elk geval is onze strijd op het terrein nog niet gedaan. Wij zijn deze rechtsprocedure opgestart omdat wij overtuigd zijn dat Janssen een loopje neemt met de wettelijke bepalingen ter zake en dus tijdens de kiesprocedure onterecht veel kaders aanduidt. Dat de rechtbank ons hierin nu niet volgt is wat het is, maar dit heeft dan enkel invloed op de mandaten in de ondernemingsraad en om deze mandaten was en is het ons niet te doen.

Wij hadden zelfs meer mandaten gekregen van Janssen tijdens de besprekingen voorafgaand als we akkoord waren gegaan met hun verdeling tussen bedienden en kaders dan dat het geval was bij een overwinning in de rechtbank.

Dit was een principiële kwestie voor de vakorganisaties. Wij zien dit als een eerste stap in een lang proces dat veel breder gaat. Het probleem is dat Janssen meent dat vakbonden geen vertegenwoordiger kunnen zijn van de kaderleden (sic).

Dus:

• Geen sectorcao’s van toepassing op de kaders
• Geen bedrijfscao’s van toepassing op de kaders
• Geen herstructurering-cao’s van toepassing op de kaders
• Geen arbeidsduur-reglementering van toepassing op de kaders
• Geen syndicale bijstand voor kaders, enz …

Vermits de directie verkiezing na verkiezing systematisch de kadergrens verlaagt konden wij niet meer aanvaarden dat wij niet alle werknemers zouden mogen vertegenwoordigen. Dit gaat in tegen principes over het recht en vrijheid van collectief onderhandelen die zelfs geborgd zijn in de grondwet, in artikel 23. Die strijd geven wij niet op!

Volgens Janssens eigen besluiten is de toekomst er één van enkel leidinggevenden en kaderleden. De verdere focus ligt op O&O, waar wij op zich uiteraard geen probleem mee hebben maar men zegt ook dat in de toekomst de “gewone taken” ofwel geoutsourcet moeten worden, lees door contractoren en derden gedaan…of zelfs ge-offshored (sic) lees in andere landen uitbesteed. Voor een bedrijf dat megawinsten maakt en quasi met alle gunstige maatregelen die er zijn voor bedrijven in dit land geen belastingen moeten betalen, een straffe argumentatie tegenover een rechtbank en statement tegenover haar werknemers.

Dat is alvast een evolutie die wij niet wenselijk achten en waar wij tegen in zullen gaan. Wij zijn meer en meer van mening dat het monddood maken van het sociaal overleg een strategie is geworden bij Janssen. Wij zullen steeds het belang van alle werknemers voor ogen houden. Ondanks het negatieve vonnis zullen wij op alle mogelijke wijze de verdere discriminatie tussen werknemers een halt proberen toe te roepen. Alsook de uiteindelijke doelstelling van Janssen om het sociale overleg monddood te maken counteren.

Wij hopen dat Janssen er toch een goede eerlijke en constructieve sociale dialoog op na wil houden om zo het recht en de vrijheid op vertegenwoordiging van alle werknemers te vrijwaren en na te komen, zoals ook in de grondwet is vastgelegd. In een groter kader is dit ook een oproep in onze sector van de scheikunde en aan de werkgeversorganisatie Essencia om correcte afspraken te maken hierover met onze nationale onderhandelaars, ook de werkgeversorganisatie blijft in gebreke als zij hierover geen afspraken wil maken.

Sociaal overleg heeft een rijke traditie in België die iedereen ten goede komt maar een goed sociaal overleg en klimaat moet wel van twee kanten komen, anders loopt dit vroeg of laat mis. Dat zal dan niet aan de poging van de vakbonden gelegen hebben om dit te voorkomen. “Een partij die de andere liever doodknuffelt, dan correct sociaal overleg pleegt, dat getuigt van weinig respect, zeker gezien de rijke traditie die de vakorganisaties mee hebben in het lange verhaal van Janssen te België”.

Wordt vervolgd!