De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Twaalf Belgische containers dolen reeds 6 maanden in de haven van Cebu – Filipijnen

Twaalf Belgische containers dolen reeds 6 maanden in de haven van Cebu – Filipijnen

maandag 7 juli 2014 23:23
Spread the love

DeWereldMorgen.be

07/07/2014

Een
verhaal over noodhulp, kleinschaligheid en incompetentie

Na de
tyfoon hebben veel landen massa’s containers verstuurd richting Filipijnen,
gevuld met allerhande hulpgoederen. Ook in België schoot men in actie
ontsproten overal inzamelacties. Het inzamelen werd een overdonderend succes,
wat erop volgde een lijdensweg. Zo zond Johan De Pelsmaeker uit Erpe Mere
twaalf containers met hulpgoederen naar Cebu. Hij kwam er mee in de nationale
pers. De Pelsmaeker is eigenaar van de firma ELJO Balikbayan Box Belgium
to Philippines
en stuurt ieder jaar talrijke containers naar de
Filipijnen. 

De zending
van deze twaalf specifieke containers loopt echter allerminst van een leien
dakje. De goedbedoelende kleinschalige hulpverleners pakten het vanaf het begin
verkeerd aan, een startschot voor talrijke problemen. Problemen die men
blijkbaar kon vermijden. Nu, zes maanden later, staan de containers daar nog
steeds te staan in de haven. Ik zeg bewust niet dat ze ‘vast staan’ want dan
zou het lijken alsof de douanediensten of de haven van Cebu de containers
doelbewust tegenhoudt, wat niet het geval is. Hieronder het verhaal van hoe een
nobel doel een soap wordt en eindigt in een zware mineur. Een anticlimax.
Achter de twaalf containers schuilt amateurisme, opportunisme, dreigingen,
arrogantie en onderlinge chantage van onze Belgen. En het einde is nog niet in
zicht! 

Eerst de
feiten. 

In de
maand januari kwamen twaalf containers met hulpgoederen aan in de Zeehaven van
Cebu. Ze werden verzonden door de heer Johan De Pelsmaeker, op naam van zijn
firma ELJO Balikbayan Box, richting Filipijnen, als noodhulp. Daar men een
geadresseerde dient te hebben, legde een Belgische Rotaryclub contacten met een
Rotaryclub in Cebu. De Rotary 3860 Cebu in de
Filipijnen wil fungeren als geadresseerde. 

DeWereldMorgen.be

Wie
betaalt de gebruikelijke dossierkosten ter plaatse?

De twaalf
containers worden op een schip geladen  richting Cebu met Rotary
3860 Cebu als geadresseerde. Hiermee is de actie voor het goede
doel afgehandeld… Natuurlijk, zo werkt het niet, en iemand als De Pelsmaeker
moet dat in principe heel goed weten. Er zijn steeds dossierkosten bij
aankomst. Dit hoort bij de gebruikelijke, normale onkosten ter plaatse. Het
gaat om 10.000 peso of ongeveer 170 euro (prijs om container van schip op kade
te plaatsen). Daar bovenop komen 300 euro dossierkosten voor taxes en duties.
Dit is samen 470 euro per container of in totaal 5.640 euro. Dit bedrag wil
noch de Rotary 3860 Cebu noch De Pelsmaeker betalen. 

De Rotary
3860 Cebu , officieel ontvanger van de goederen wist niets van deze
betalingen af. Alles was geregeld, totdat de containers toekwamen en de aap uit
de mouw kwam. Betaal de wettelijk vereiste som van 5.640 euro en dan is er van
een probleem geen sprake geweest en kon alles naar wens en vlot verlopen. Dit ging
zomaar niet! Rotary 3860 Cebu ziet echter af van de containers en van alle verdere
samenwerking met Johan De Pelsmaeker. Ze zijn ontgoocheld. Rotary
3860 Cebu weigert om die gebruikelijke kosten te betalen. Normaal
zijn dat de standaardkosten voor de containers met humanitaire goederen in te
voeren (geen handelscontainers, daar zijn andere tarieven voor… zoveel maal
meer). Maar  wie betaald dan deze kosten? Johan De Pelsmaeker als
zender of de Rotary 3860 Cebu als ontvanger? Beiden hebben daar een andere mening over.

Standgelden

De
Pelsmaeker weet dat er ook standgelden moeten betaald worden. Dit is voor de
twaalf containers samen 220 euro per dag. Hij dacht, zonder zich te informeren,
dat deze gratis waren. Hij wil en kan deze bijkomende kosten niet dragen, en
beweert dat dit een probleem is voor de Filipijnen. De Rotary
3860 Cebu moet dat gelag betalen volgens Johan De Pelsmaker.
Intussen loopt, door wekenlang het been stijf te houden, het bedrag aardig op.
Zo zijn de standkosten voor de 12 containers ongeveer 6.820 euro per
maand. Dit welles – nietes spel wordt een dure grap.

De komst
van Patrick Lami… oplosser in opdracht

Johan De Pelsmaeker doet verscheidene pogingen om koppig
zijn groot gelijk te halen, en schakelt allerlei bijzondere personen in. Uiteraard
zit hij verveeld met de oplopende kosten omdat hij zijn containers aan niemand
ter plaatse kan overdragen. Zo schakelt Johan ene Patrick Lami in om dit lokaal
op te lossen.  Patrick Lami is een vrijwilliger bij National
Defense of the Philippines. Beiden kenden elkaar ervoor niet. Er zijn onderling
beloftes gemaakt over logement, vliegticket en dergelijke.

Patrick
Lami gaat met zijn uniform van de PCRGA naar Cebu om er de zaak op te
lossen… En jawel, zijn onderhandelingen hebben grotendeels succes! Alle
schulden worden kwijtgescholden! Patrick Lami verkreeg op  14 april 2014
kwijtschelding van 795.500 peso of 13.715 euro voor de standgelden. Zo is men
terug bij het begin.

Indien nu
iemand, de normale dossierkosten van 5.640, betaalt dan is alles opgelost.

Tijdens
zijn onderhandelingen laat Lami de containers ook op zijn naam plaatsen. Dit
samen met de dossierkosten. Zo wordt Lami eigenaar van twaalf containers
noodhulp. Lami laat ook een officieel attest opmaken dat hij de enige Belg is
die mag onderhandelen en beslissen over alles aangaande deze twaalf containers.

Media

Op 17
april 2014 bereikt deze kwestie het VTM nieuws, hierbij heeft Johan De
Pelsmaeker bedenkingen aan het adres van Lami, omdat die de containers op zijn
naam heeft geplaatst. Hij denkt dat Patrick Lami de goederen gaat verkopen voor
eigen geldgewin. Deze insininuaties zinde Lami niet. Hij eiste dat Johan De
Pelsmaeker zorgt voor een rechtzetting in het VTM nieuws. Een stille
oorlog ’voor wat hoort wat’ onstaat tussen beide heren… en een Belgische
chantage begint. De Pelsmaeker houdt zich niet aan de afspraken die hij eerder
maakte met Lami. De situatie verziekt. Ook de tussenkomsten bij de media
vallen bij velen in slechte aarde. Dit daar de ware toedracht is verbloemd.

Hulp uit
een nieuwe hoek

Naar
aanleiding van het VTM-nieuws biedt Patrick Haghedooren zich aan om een
oplossing te zoeken. Haghedooren uit Ledegem is al jarenlang hulpverlener, een
crack met kennis van zaken in het verzenden van containers, en met ruime
plaatselijke netwerken. Hij bemiddelt en vindt de oplossing.

Aangezien
er op dat ogenblik geen standgelden meer moeten betaald worden en enkel nog de
dossierkosten hangende zijn, schakelt Haghedooren de gouverneur van Cebu in.
Met succes. De gouverneur zou bemiddelen voor kwijtschelding van de
dossierkosten indien men de containers overdraagt aan een in de Filipijnen
erkende NGO. Natuurlijk moet Lami deze dan wel willen overdragen.

Patrick
Haghedooren vraagt Johan De Pelsmaeker om direct naar Cebu te komen om mede de
zaak ter plaatse uit te klaren. De Pelsmaeker gaat naar Cebu en werkt mee aan
een oplossing.

Door een
meningsverschil betreffende beloftes tussen Lami en De Pelsmaeker komt het tot
een anticlimax. De Pelsmaeker keert, tegen het advies van Haghedooren in,
vervroegd terug naar Belg ië. Dit daar hij hier zijn zaak moet runnen. ‘Had hij
iets langer gebleven dan was alles in kannen en kruiken’ citeert Patrick
Haghedooren. Ook Lami gaat terug naar België omdat hij op de politieke lijst
van Roel staat en aan zijn verkiezingscampagne wil beginnen. Hij neemt in zijn
bagage de officiële documenten mee. Hij wil er enkel afstand van doen indien
men voldoet aan zijn eis…een rechtzetting!

DeWereldMorgen.be

De klok
tikt verder

Een maand
later wil de kerk van Cebu optreden als ontvanger van de goederen, om zo aan de
vraag van de gouverneur te voldoen. Zo moet men geen NGO meer zoeken.

De
gouverneur wil pleiten voor kwijtschelding van de dossierkosten betreffende taxes
en duties om dan de containers over te dragen aan de kerk. De kerk zou instaan
voor de bedeling. De gouverneur wil deze actie ondernemen indien er geen
standgeldkosten zijn en als zijn diensten zich kunnen vergewissen over de
inhoud van de twaalf containers.

Maar
intussen zijn er nieuwe standgeldkosten gemaakt, en dit werd niet verteld aan
de lokale kerkfabriek en aan de gouverneur. Zo vernemen Haghedooren en de
gouverneur dat het standgeld op 3 juni terug opgelopen is tot 585.700 peso of
10.086 euro. Dit aan het gewone tarief van 220 euro per dag… de teller loopt!

Al mijn
werk en hulp is een maat voor niets’: citeert  Haghedooren ‘puur omdat
Johan De Pelsmaeker hem en de gouverneur niet op de hoogte bracht van de nieuwe
oplopende standgeldkosten’. Waarom Johan De Pelsmaeker dit niet melde
blijft een raadsel! Hij beweert dat hij dat niet wist. Anderen beweren het
tegenovergestelde. 

Plots
meldde Father Hubert (de Kerk), in het bijzijn van Patrick Haghedooren en 
de diensten van de gouverneur, dat zijn kerk alle kosten ging betalen van de containers…
300 euro per container voor het inklaren bij de douane. Patrick Haghedooren
verwittigde zijn broker (verplichte persoon van een douanagendschap die
zorgt voor alle officiële documenten). Deze broker ging dit alles gratis
ging doen. Tevens zou men ervoor zorgen dat er iemand van de diensten van de
gouverneur ook aanwezig is. Dit daar ze eerst willen zien wat er allemaal in de
containers zit vooraleer men ze die gaan overnemen… en dan aan de kerk te
bezorgen…

Enkele
uren later kreeg Patrick Haghedooren een bericht van Johan De Pelsmaeker dat
hij daar niet mee akkoord kon gaan. Alles moet gratis zijn! Voor Patrick
Haghedooren was de maat  vol. Hij verwittigde de  gouverneur, Father
Hubert, zijn broker en andere instanties dat hij zich toaal terugtrekt uit deze
zaak.

Patrick Haghedooren wilt zijn
goede naam door dit amateuristisch gedoe zijn niet verliezen. ‘Zo kan
men nooit tot een oplossing komen’ zegt Patrick ‘Johan springt van de hak op de tak. Als er iemand
iets in zijn oor blaast is hij er mee weg en neemt een bocht van 180 graden.
Indien De Pelsmaeker vaststelt dat het niet werkt is hij daar terug maar dan
zijn er al bruggen opgeblazen, potten gebroken en verlies je je
geloofwaardigheid. Johan de Pelsmaeker heeft te veel adviseurs die het waarschijnlijk
goed menen maar waarvan de meeste weinig tot geen ervaring hebben. De
containers konden al lang vrij zijn’

Ondertussen
komen er steeds standgeldkosten bij. Iedere dag 220€. 

Een
helpende hand wil 7 containers vrijkopen. 

Op 3 juni
komt een ander intiatief, een oplossing, voor.  Een vrijwilliger in de
hulpverlening wil voor zeven containers de administratieve kosten betalen en
deze onder de hoede plaatsen van de gouverneur, in nauw samenspel Patrick
Haghedooren en zijn kanalen. De weldoener dient wel het bedrag van 79.000 peso
of 1.300 euro te betalen. Een paar dagen erna komen de 7 containers vrij, en
kan men eindelijk beginnen aan de bedeling van de hulpgoederen. De
Pelsmaeker zendt direct een mail naar de rederij te Cebu en brengt iedereen op de
hoogte. Niettemin is dit container verhaal zodanig verziekt dat ook deze
oplossing niet door gaat.

De
rederij, gouverneur, douane en andere instanties krijgen weet van deze
capriolen. Door het steeds toepassen van verscheidene netwerken en het
bewandelen van talrijke pistes verliest men aan geloofwaardigheid.

Van kwaad
naar erger…

Tevergeefs
gaat De Pelsmaeker op zoek naar een oplossing. Zo zet hij de lokale instanties
te Cebu voor een ultimatum. Indien men niet voldoet aan het gratis overnemen
van de goederen en de bedeling zoals hij dat wil, zal hij de containers naar
een ander land overbrengen. De Pelsmaeker heeft daarvoor voldoende sponsors.
Kan dit containerverhaal tot een goed einde komen als men zo driest in de
aanval gaat tegen instantie waarmee je moet samenwerken? Kan men de
containers naar een ander land varen zonder alle onkosten zijn betaald? Kan men
de 12 containers verzenden met voedingswaren waarvan wellicht veel slecht is
(door beperkt bewaardatum en de schoeiende hitte)? Veel nieuwe vragen…

De
Gouverneur en de kerkgemeenschap zijn niet opgezet met deze demarche van De
Pelsmaeker en de rederij is precies ook niet gek!

Wie is NU
de rechtmatige eigenaar van de containers? Lami of De Pelsmaeker !

DeWereldMorgen.be

K-line
stuurt op 3 juli een mail naar Patrick Lami met de vraag Dear Commodore Patrick, Please
advise update when you will release your cargoes.’ Bij navraag beweert de heer
Lami de enige rechtmatige eigenaar te zijn. Hij toont me de geldige documenten.
Patrick Lami heeft K-line reeds van antwoordt voorzien. Patrick Lami gaat terug
naar Cebu. ‘Ik ga terug om te zorgen dat de goederen bij de slachtoffers
terecht komen’.

Waarom onderneemt Johan De
Pelsmaker zoveel als hij de eigenaar niet is? ‘De dossierkosten zijn voor mijn
rekening’ verklaart Patrick Lami. Voor wie zijn de standgeldkosten? Voor Lami
of voor De Pelsmaeker! Wie moet hier onderhandelen, wie trekt hier vanuit
Belgische zijde aan de touwtjes? Verwarring alom. En het raadsel wordt nog
groter als Johan de Pelsmaker beweert dat een derde persoon de eigenaar is. Johan
wil de naam niet vrijgeven. Wie is die derde… bestaat hij wel?

Ondertussen zijn we 7 juli
2014. Wanneer gaat het tij keren!!!

Slachtoffers
NOG STEEDS NIET geholpen

Het ergste
van de zaak is dat tot op heden de slachtoffers van typhoon Hayan nog steeds
niet geholpen zijn. De12 containers staan er nog steeds ongeopend in de
schroeiende hitte. De lokale instanties zijn bezorgt om de voedingswaren. Al
zijn het conserven, dit kan toch niet goed zijn. Jammer ook voor de inzet van
vele Belgen, de inzamelacties, de giften, de helpende handen. Allemaal tot op
heden tevergeefs. Jammer voor al die Belgen die het vertrouwen stelden in dit
initiatief. Men is ontgoocheld!

Het
mislukken van kleinschalige noodhulp?

Als er een
ramp gebeurt van de omvang van deze typhoon, zijn er steeds velen die zich
spontaan geroepen voelen om hulp te bieden. Maar velen hebben daar totaal geen
ervaring mee. Het lijkt me een goed idee om dit spontane engagement te steunen,
maar hier is nood aan een soort overheidsdienst die info en support verschaft
over wat moet gebeuren, hoe het werkt, en wat de kostprijs is… Dit zal
verschillend zijn voor elke ramp. Ik pleit voor een noodsecretariaat, een
noodhulplijn die parallel loopt met het opzetten van de grote inzamelacties zoals
1212 – 2121. Misschien zou een attest nuttig zijn voor iedere vereniging of
particulier die eraan denkt zelf een container te zenden. Hulp is nodig, zeker
daar waar men niet alles mag vervoeren, waar men moet opletten met het
versturen en voeding en kleren, waar de grens tussen hulpgoederen en
handelsgoederen moeilijk definieerbaar is. Ieder land heeft zijn wetten en zijn
administratie. 

Besluiten

Men kan
uit heel dit verhaal veel besluiten trekken. Onder andere zijn de Filipijnen
niet corrupt in dit verhaal, maar de initiatiefnemer(s) zijn hier verkeerd
bezig. Wellicht niet uit kwade wil, maar wel uit koppigheid en incompetentie.
Talrijke oplossingen lagen voor de hand. Alle betrokkenen hebben zo hun redenen
daartoe niettemin zijn de slachtoffers hiervan de dupe.

Wat een
groots gebaar van hulp en solidariteit kon zijn, is in mineur geëindigd. De
nobele zender nam te veel hooi op zijn vork. Wat oorspronkelijk een paar
containers waren, is gegroeid tot twaalf containers. Dat is heel andere koek
dan één container per maand zoals met zijn firma. Johan verloor de controle
door ondere andere een aantal normale administratieve kosten niet te willen
betalen.

Johan De
Pelsmaker gebruikt allerlei netwerken van andere met de hoop de zaak gratis op
te lossen. Zo is Johan blindelings in zee gegaan Patrick Lami. Hij kon gebruik
maken van de raad, hulp, expertise, netwerken en assistentie ter plaatse van
Patrick Haghedooren, die immers wel acht eigen containers met hulpgoederen
binnen kreeg via de officiële kanalen in Cebu. Haghedooren heeft zijn goederen
wel persoonlijk kunnen versturen en uitdelen in de getroffen dorpen  en
dit zonder grote problemen. Al zijn papieren waren in orde, en hij heeft geen
eurocent onder tafel moeten betalen. Maar samenwerken gaat niet als je foutieve
informatie doorgeeft, dingen verzwijgt en zelf steeds voor hindernissen en
dolle interventies zorgt.

Op heden
is De Pelsmaeker nog bezig via verscheidene kanalen om deze containers ‘gratis’
in te voeren. De geloofwaardigheid  en medewerking van de lokale instantie
slinkt zienderogen daar men steeds andere pistes bewandeld. Via politieke
kanalen, de President, de media… zelfs met bedreigingen aan de lokale
instanties van de goederen naar een ander land over te varen. Waar begint en
stopt dit? Kan dat zomaar? Kunnen de schenkers daarmee leven?

Bezin eer
je begint

Er is
steeds een groot aanbod van kleinschalige hulpverlening na een ramp.

Dit was zo
na de aardbeving in Haïti, de tsunami in Atech in Indonesië en laatste de
typhoon Hayan op de Filipijnen. Velen pleiten voor deze vorm van rechtstreekse
hulp, naast het werk van de grote gestructureerde organisaties. Maar het is
niet eenvoudig om aan hulpverlening te doen. Men moet goed oppassen wat men
stuurt. Men moet goed geïnformeerd zijn alvorens over te gaan tot daden, hoe
nobel de bedoelingen ook zijn of hoe hoog de nood ook is. Op een onvoorbereide
wijze halsoverkop hulpgoederen versturen is om problemen vragen. Dit gebeurt
veel en leidt tot talrijke frustraties. Hou steeds in het achterhoofd dat, zoals
in dit geval, deze containers de tweede- of derdelijnszorg zijn in
noodgebieden. De eerste zorgen worden gedekt door de grote wereld-NGO’s. Laat
deze hun werk doen, de eerste hulp leveren. Zowel medisch als materieel. Laat u
door hen informeren, en vul nadien de gaten als de grote NGO’s wegtrekken… Kortom:
bezin eer je begint. 

Carlo Herpoel.

Bronnen:

  • K-line
  • Patrick Lami
  • Johan De Pelsmaker
  • Patrick Haghedooren

  • OCEAN WORLD LINES INC.

take down
the paywall
steun ons nu!