Turkije heeft geen vertrouwen meer in het regime van de Syrische president Bashar al-Assad. Dat heeft de Turkse president Abdullah Gül zondag gezegd.
Het was het meest verbazende nieuws uit het Midden-Oosten van het afgelopen weekeinde. Tenzij je de Turks-Amerikaanse deadline aan Damascus, die verstreek op 27 augustus 2011 aldus Debkafile, ernstig had genomen. Toch blijft Debka een omstreden bron met journalisten die werken voor het Israëlische leger en havikken van de zionistische politiek.
Een week terug nog leek het alleen bij woorden te blijven die het aanhoudende geweld in buurland Syrië betreurden, maar na een verklaring eerst door de Turkse minister van Buitenlandse Zaken, liet ook president Gül zijn voormalige bondgenoot Assad vallen. Gül verwoordde het als volgt: “Iedereen moet weten dat wij aan de zijde van het Syrische volk staan. Het volk, dat is het essentiële.”
Opmerkelijk die Turkse steun aan het Syrische volk maar niet aan de president die met geleidelijke hervormingen tegemoet wil komen aan de rechtmatige eisen van de Asyriërs.
Turkije: go-between tussen Obama en Moslimbroeders
Dat de Moslimbroeders in de bovenste lade liggen bij de Turkse versie – de AK-partij van Gül – weten we. In maart 2011 bezocht hij in Cairo de militaire junta en de leiders van de Egyptische Moslimbroeders. En zijn minister van Buitenlandse Zaken, Ahmet Davuto?lu, is de go-between tussen president Obama en de Moslimbroeders in het Midden-Oosten.
De Turkse Eerste minister Tayyip Erdo?an had nog straffere taal voor de Alawitische regering van president Assad in petto: “Geen enkel regime dat zware wapens en brutale macht inzet om ongewapende mensen te doden in de straten kan standhouden. De enige manier om de militaire operaties te beëindigen is het luisteren naar de noden van het volk. Bedroefd observeren wij het lot van diegenen die niet gekozen hebben om deze weg te bewandelen de voorbije maanden in Tunesië, Egypte en heden Libië”.
Nu is straffe taal deze Turk niet vreemd. Tijdens een politieke bijeenkomst op 6 december 1997 in de stad Siirt las hij een gedicht van Ziya Gökalp voor met de zinsnede: “Minaretten zijn onze bajonetten, koepels onze helmen, moskeeën onze kazernes en gelovigen onze soldaten”. Erdogan kreeg daarvoor zes maanden gevangenisstraf en moest een stap opzij zetten als burgervader van de stad Istanbul.
En nu gaat Turkije aan Syrië leren wat mensenrechten zijn?
OVSE: 57 journalisten opgesloten in Turkije
En dat zegt dus een land dat geboekstaafd als “de ergste mensenrechtenschender” volgens het Europese Mensenrechten Tribunaal! Een land waar 57 journalisten zitten opgesloten in de gevangenis aldus een OVSE-rapport dat op 4 april 2011 werd bekend gemaakt.
Een land dat nog onlangs binnenviel bij Aydinlik, een Turkse krant die berichtte over de massale verkrachtingen van Syrische vluchtelingen en seksslavinnen in het Boynuyogun vluchtelingenkamp in Turkije. Alsook schreef het dagblad over de financiële vergoedingen die Syrische vluchtelingen kregen als ze in Turkije bleven. Wie in Syrië op de vlucht ging, werd daartoe aangemoedigd door de Turkse regering. Ook zouden twintig pro-Syrische medewerkers van de Turkse staatstelevisie ontslagen zijn.
De Turkse oppositie en Rusland blijven inmiddels de geleidelijke hervormingen van de Syrische president Bashar al-Assad steunen en de eenheid van Syrië.
EU boycot Syrische olie
Nu er een Europees olieboycot komt tegen Syrië, zal het land zijn economie en handel nog meer richten op het oosten.
“Te laat en te weinig”
De Turken en de Syrische oppositie noemen de hervormingen van het kabinet-Assad telkens “te laat en te weinig”, maar de Syrische oppositie weigert zelf om met de Syrische bestuurders samen te zitten om betere wetten uit te werken. Intussen kreeg Syrië ook een nieuwe kieswet en komen er in het voorjaar van 2012 vrije en democratische parlementsverkiezingen met meerdere partijen.
Amerikanen chanteren Turkije met aanpak Koerden
Dat het vooral president Obama en de zionististe Hillary Clinton zijn geweest die zeer zwaar gelobbyd hebben met hun Turkse bondgenoten staat buiten kijf. De kritiekloze steun aan Turkije bij het bloedig onderdrukken van Koerden in Turkije en het aanvallen van Koerdische terroristen met als nevenschade honderden burgerdoden in Noord-Irak, kwam in gedrang. Dus moest Abdullah Gül bondgenoot Bashar al-Assad laten vallen of de V.S. zouden het Turkse geweld tegen Koerden niet langer dulden.
Zelfs in een officieel persbericht van het Turkse leger van 29 augustus 2011 wordt het volgende toegegeven over de 21 Turkse bombardementen op Koerdische stellingen in Noord-Irak (vijfde puntje): “Binnen de omvang van de schade en slachtoffers in de lopende identificatie, werd aanvullende informatie verzameld uit verschillende bronnen, dat in de periode 17-22 augustus 2011 het aantal gedode terroristen 90-100 bedroeg volgens eerste meldingen, maar na onderzoek in detail we kwamen op een aantal van 145 tot 160 doden, terwijl het aantal gewonden meer dan 100 terroristen bedraagd.”
Turkije krijgt dus van de V.S. en de EU een vrijgeleide om “Koerdische terroristen” te doden met als nevenschade honderden burgerdoden de afgelopen maanden, maar Syrië mag de criminele bendes in eigen land, die zwaar worden bewapend en gefinancierd door het buitenland, niet aanpakken.
Dat het geweld in Syrië moeilijk onder controle te krijgen is, heeft vooral te maken met de buurlanden zoals Jordanië en Turkije die slecht de grenzen controleren en vanwaar massaal wapens de grens worden overgesmokkeld naar de Syrische oppositie om onrust te veroorzaken en aanslagen tegen burgers en staatsambtenaren te plegen.
Wapensmokkel langs 2.253 km grenzen
Als het gaat om de grenzen tussen Libanon en Israël of de grenzen van de Gazastrook, dan is het westen als eerste bereid om deze nauwgezet te controleren – en zelfs 1,6 miljoen Palestijnen van de buitenwereld af te sluiten-, maar als het gaat om Syrië met 2.253 kilometer grenzen, dan worden de Syrische buurlanden niet op hun taak gewezen om deze strikt te controleren op wapensmokkel naar Syrische opstandelingen.
Vijf maanden van onrust
Het opblazen van de normale diplomatieke relaties komt er nadat vijf maanden van onrust aan ruim 2.200 Syriërs het leven heeft gekost. De cijfers komen van de Syrische oppositie en kunnen nergens gestaafd worden daar lijsten van door hen gemelde slachtoffers of begrafenisplechtigheden nooit worden gestaafd. Het is zoals de Turkse president die het heeft over “17 doden die het afgelopen weekeinde vielen in Syrië”. Dit zijn echter de woorden van de Syrische oppositie en nergens zijn er – met de beste wil van de wereld – namen, bewijzen of begrafenisplechtigheden die dit kunnen bevestigen. Maar het past wel in het kraam van Turkije om de dictaten van president Barack Hussein Obama op te volgen en Syrië te laten vallen.
Nieuwe mediawet in Syrië
Zondag versoepelde Assad nog de Syrische mediawet. Hij geeft journalisten meer toegang tot informatie maar verbiedt hen – zoals gelijkaardig met andere Arabische landen in de regio – om nieuws te brengen dat de “nationale eenheid en veiligheid” kan ondermijnen.
Syrische oppositie geeft gebruik zware wapens eindelijk toe
De Syrische oppositie gebruikt heden zoveel wapens en geweld tegen burgers en de Syrische staat dat ze daar niet langer kunnen over zwijgen. Ze geven nu dus eindelijk toe zware wapens in te zetten.
“As van het Kwade”
De demonisering van Syrië begon met George W. Bush’s “As van het Kwade” met Irak, Noord-Korea en Iran tijdens zijn “State of the Union Address” op 29 januari 2002. Hij beschreef daarbij regeringen die terroristen steunen die op zoek zijn naar massavernietigingswapens.
De Amerikaanse diplomaat John R. Bolton voegde daar op 6 mei 2002 Syrië, Cuba en Libië aan toe.
Zionisten en neo-conservatieven werken al sinds de ambtstermijn van George W. Bush nauw samen om tot een regimewissel te komen (plus oorlog en bezetting en diefstal van de natuurlijke rijkdommen) in Irak. Massavernietigingswapens, weet je nog? Niets gevonden. Maar toch lekker Saddam gewipt en een bevriend regime daar gezet dat goedkoop olie levert aan de Amerikanen (speciale contracten met zowel de Iraakse als Koerdische regering in het Noorden van Irak).
Verbond zionisten, neo-conservatieven en Moslimbroeders
Dat Syrische Moslimbroeders samen rond de tafel zitten met zionisten en neo-conservatieven zagen we in Parijs en Washington. Vergeet ook niet dat Hamas destijds eveneens werd gesteund door Israël en de zionisten als tegenpool voor de PLO en Yasser Arafat. En dit zowel politiek als financieel. Het is een verdeel-en-heersstrategie en als één bepaalde factor te populair wordt, gaat men deze vernietigen en de tegenpool steunen.
Nu is Hamas weer de slechte en steunt men eerder de PLO, alhoewel deze ook niet meer alles slikken zoals destijds tijdens de zogenaamde “Oslo-vredesonderhandelingen” en nu een Palestijnse staat op de grenzen van voor 1967 willen uitroepen op 20 september 2011 bij de VN. Israël (Algemene Vergadering) en de V.S. (Obama in de VN-Veiligheidsraad) zullen hun veto stellen als 130 andere landen in de Algemene Vergadering van de VN dit volkerenrecht voor het Palestijnse volk wel zullen erkennen. Het is vooral symbolisch en een eerste stap en geen eindoplossing voor de Palestijnen.
De contacten tussen Moslimbroeders en Israël zijn inderdaad verbazingwekkend. Maar ze worden door zionisten uit Frankrijk en de V.S. gevoerd als tussenpersonen. Destijds zag men Arafat te populair worden en heden ziet men president Assad te populair worden en als hinderpaal in de plannen van zionisten en neo-conservatieven voor een Nieuw Midden-Oosten. Vooral de kritiek van president Assad op de invasie in Irak en zijn standpunten rond de Israëlisch-Palestijnse kwestie liggen gevoelig. Syrië, een land zonder natuurlijke rijkdommen vermeldenswaardig, ving trouwens een half miljoen Palestijnen en anderhalf miljoen Irakezen op en bezorgde deze vluchtelingen dezelfde rechten als andere inwoners in Syrië.
Voor een land als Syrië vindt het westen dit maar normaal dat het twee miljoen vluchtelingen opvangt, zolang zij maar geen vluchteling te veel moeten opvangen. De vraag is natuurlijk ook waarom die mensen uit Palestina, Irak, Afghanistan en Libië op de vlucht slaan!
Soennieten versus sjiieten
Het probleem is dat je een sjiitische machtsgroep hebt (Alawieten van Assad, Hezbollah regering in Libanon, sjiitische regeringen in Irak en Iran). Daar tegenover staan de soennieten (oppositie van Hariri-clan in Libanon, Saudi-Arabië, Jordanië en de Emeriaten).
De Hariri-clan verwijt de Syrische inlichtingendiensten en de Libanese militante beweging en grootste regeringspartij Hezbollah nog steeds verantwoordelijk te zijn voor de moordaanslag op Rafik Hariri, de oud-premier van Libanon die op de Cornische in Beiroet met een autobom om het leven werd gebracht. De Hariri-clan heeft net als de Emeriaten-clan (ex-vice-president van Syrië die in 2005 naar Parijs en de oppositie liep) de dubbele nationaliteit dankzij de familie Saud.
Het is dus vooral een strijd tussen de belangen van de soennieten en sjiieten. En Assad ziet men als een sjiiet ondanks zijn seculiere staat.
Het plan voor een Nieuw Midden-Oosten is dus vooral bedoeld om de invloed van de sjiieten in het Midden-Oosten te beperken.
Men heeft dit eerst getracht door de opstand in het Palestijns vluchtelingenkamp Nahr al-Bared – in het noorden van Libanon nabij de stad Tripoli – enkele jaren geleden door buitenlandse extremistische soennieten (geen Palestijnen!), gesteund door Saudi-Arabië. Dit als tegenpool voor Hezbollah, maar het plannetje mislukte.
Nadien door de invasie en bezetting in Irak, maar uiteindelijk is de sjiitische invloed veel groter dan gewenst omdat ze bleven opkomen voor hun rechten (als meerderheid onder de Irakezen en tegen
de marionettenregering die de V.S. er wouden installeren). Nu lijkt het er sterk op dat de soennieten Assad weg willen. Vergeet niet de harde taal op de Saudische tv door de Saudische koning aan het adres van president Assad. En ook de Arabische Liga die zijn hoogste man naar Damascus stuurt en daar het vuur aan de schenen legt.
Antipersoonsmijnen
Deze week berichtte “The Jerusalem Post” dat het Israëlisch leger nog voor 20 september eerstkomend antipersoonsmijnen gaat leggen langheen de grens van de Syrische Golanhoogten. Die dag zullen de Palestijnen een onafhankelijke Palestijnse staat voorstellen tijdens de Algemene Vergadering van de VN.
Israël voorspelt dat er naar aanleiding van deze VN-beslissing demonstraties langs alle grenzen zullen uitbreken, en zelfs heel hevige langsheen de Syrische grens. Om die reden gaan ze er nu een extra portie antipersoonsmijnen leggen!
Waar anno 2005 reeds 154 landen de Ottawa-conventie (vernietiging van antipersoonsmijnen en clustermunitie) ondertekend hebben, doet Israël er nog een schepje bovenop en legt juist een mijnenveld aan van dit internationaal verboden tuig om democratisch protesterende mensen, die van hun land werden verdreven, tegen te houden.
Hoe “ziek” en misdadig moet je als staat zijn om degelijk besluit te nemen? Het internationaal humanitair recht is daarover heel duidelijk. Dergelijke tuigen zijn totaal ontoelaatbaar en de recente oorlogen van Israël tegen Libanon en de Gazastrook toonden de afschuwelijke werking ervan aan. Er kan totaal geen onderscheid worden gemaakt tussen burgers en strijders wanneer men deze projectielen inzet die ook decennia later nog vele slachtoffers maken. Vraag maar aan de mensen van Handicap International hoe het zit.
Antipersoonsmijnen zijn moordende oorlogswapens en Israël weet dit verdomd maar al te goed.
“Iraakse terroristen vuren Scud-raketten af op Koeweit”
Intussen lopen volgens Debkafile de spanningen tussen Irak en Koeweit op nadat een Iraakse sjiitische terreurgroepering naar het nieuwe havenproject van de Koeweiti’s nabij de Iraakse grens een aantal Scud-raketten hebben afgevuurd. Als dit zionistisch militair medium dan naar Iran als schuldige wijst, heeft dit weinig goeds in petto voor de stabiliteit in de regio. Ook al is er geen bevestiging van dit bericht, is het een nieuwe demonisering van de sjiitische machten in de regio.
Het kan nog een hete herfst worden in het Midden-Oosten…
* Linken:
VIDEO:
VIDEO: Misdaden Tayyip Erdogan en de Turkse staat tegen de Koerden.
# Meer informatie over Syrië kan U terugvinden op: http://mediawerkgroepsyrie.wordpress.com
