De Morgen en zowat alle andere media meldden vandaag de verschijning van een brief van Achteradmiraal Michael Dumont, opgesteld in naam van de Joint Chiefs of Staff. In de brief stelt Dumont (in antwoord op een vraag van congreslid Ted Lieu) dat een invasie middels een grondoffensief de enige manier is om Noord-Korea volledig te ontwapenen.

Me dunkt, een zorgwekkend stukje communicatie dat niet direct bijdraagt tot een toch zeer algemeen gewenste de-escalatie van de ondertussen alweer een tijdlang erg gespannen situatie tussen deze twee kernmachten.

Het belangrijkste punt in dezen is nochtans: laat Kim Jong-un met rust en hij zal ongevaarlijk blijven. Daarvoor heeft hij zijn raketten en bommen ontwikkeld: om dankzij het afschrikkingseffect niet meer bang te hoeven zijn dat hij zal aangevallen worden, noch door met name de VS, noch door om het even welk ander land.

Ieder ander gebruik ervan zou hem en zijn regime immers rechtstreeks naar een onmiddellijke en totale vernietiging leiden. Met of zonder ICBM’s, met of zonder kernkoppen, Kim beseft donders goed dat om het even wat voor aanval van zijn regime op om het even welk land onmiddellijk zal resulteren in een oorlog van de rest van de wereld tegen Noord-Korea.

Kim beseft ook drommels goed dat zo’n scenario hoe dan ook zal leiden tot de totale vernietiging van zijn regime en allicht ook zijn land. Hij zou met zijn raketten en kernkoppen weliswaar behoorlijk wat schade kunnen aanrichten, zeker – zware schade zelfs, en wellicht tot in heartland America.

Maar het lot van zijn land, zijn regime en hemzelf zou onherroepelijk vaststaan van zodra de eerste kogel is afgeschoten. Want verder weet Kim Jong-un ook heel goed dat er buiten Noord-Korea nergens op deze planeet een plek bestaat waar iemand als hij ook maar bij benadering een schijn van veiligheid kan vinden. Waar zou hij desgevallend heen kunnen?

Asiel voor Kim Jong-un in een democratisch land? Uitgesloten. China? Laat me niet lachen. Rusland? Effe serieus blijven aub he. Een echte dictatuur dan… Wit-Rusland? Hahaha. Ergens in Afrika dan maar? Daar overleeft hij geen maand. De Zuid-Amerikaanse brousse? De Amerikanen grijpen hem levend nog voor hij halfweg is.

Nee, een dictator van zijn slag kan echt nergens heen buiten zijn eigen land. Kim’s regime zal dan ook alleen al uit puur eigenbelang niemand aanvallen zolang we hen met rust laten. Want wat wil zo’n dictator eigenlijk bereiken in zijn leven?

Die wil vooral zo lang mogelijk aan de macht blijven, ondertussen een comfortabel luxeleventje leiden, wellicht af en toe een beetje zijn macht botvieren op enkele ongelukkigen onder zijn onderdanen, en als zijn tijd gekomen is: een pijnloos en vredig einde. En een zoon die hem opvolgt, dat natuurlijk ook nog, als bonus.

Zo’n dictator wil vooral niet in de van opwinding klam geworden handjes van zijn aartsvijand vallen – dan nog liever zelfmoord! Kim Jong-un zal dan ook nooit voor een first strike kiezen zolang hij niet in het nauw gedreven wordt.

Laat hem dus (op militair vlak) gewoon met rust. Zoals gezegd heeft hij enkel daarom zijn raketten en bommen ontwikkeld: om niet meer bang te hoeven zijn dat hij zal aangevallen worden.

Want er zijn in deze zaak nog wel andere katten te geselen. De democratische wereld zou m.i. ondertussen beter eens nadenken over hoe we het lijden van het Noord-Koreaanse volk kunnen verlichten zonder dat Kim Jong-un zich door de westerse acties bedreigd voelt. Hier alvast een drietal suggesties:

• Onverdroten en onophoudelijk blijven proberen om gesprekken met het Noord-Koreaanse regime aan te knopen, op welk niveau dan ook;
• Misschien de sancties tegen Noord-Korea eens herbekijken en eventueel hervormen (en later misschien verminderen of afschaffen naargelang de situatie evolueert);
• En laat James Mattis en Rex Tillerson er in Trumpsnaam voor zorgen dat die laatste ondertussen met zijn vingertjes van de knoppen afblijft.