De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Onderschrift

Triënnalitis (1)

vrijdag 22 mei 2015 17:20
Spread the love

Afgelopen woensdag is de Triënnale voor Hedendaagse Kunst in
Brugge van start gegaan. In tegenstelling tot vorige stadsfestivals zullen de
Bruggelingen en toeristen er niet omheen kunnen: voor het eerst werd de
openbare ruimte in de binnenstad volgestouwd met kunstwerken die er niet meteen
uitzien als kunstwerken maar het volgens de makers en de curatoren wel degelijk
zijn.

Van 2002 tot 2012 zorgde Toyo Ito voor enige beroering door
zijn paviljoen op de Burg en in 2010 mocht Pawel Althamer een reuzenpop met de
beeltenis van zichzelf in zijn blootje boven ’t Zand laten zweven, wat – mede
door zijn afzichtelijke piemel – voor enige ophef zorgde. Maar voor de rest
bleef hedendaagse kunst in de openbare ruimte in Brugge zo goed als taboe,
tenzij onopvallend in een parkje of op een of andere binnenkoer. 

De Triënnale moet daar verandering in brengen en wat blijkt?
Het evenement is meer dan ooit the talk
of the town.
Met een kunstwerk in de grootste winkelstraat, naast de
Sint-Salvatorskathedraal en eentje op de Markt, kunnen Bruggelingen noch
toeristen de nieuwe artistieke koers van burgemeester én cultuurschepen Renaat
Landuyt maar moeilijk omzeilen. Landuyt zelf is alvast laaiend enthousiast: op
de lokale televisiezender Focus liet hij zich ontvallen dat een vergelijking
met de Biënnale van Venetië binnen de mogelijkheden ligt. Nu misschien nog
niet, maar in de toekomst, als de Brugse Triënnale al wat meer naam verworven
heeft.

Het ziet er in elk geval goed uit voor de komende maanden:
de lokale pers besteedt ruim aandacht aan het kunstenfestival, de nationale en
internationale media zullen ongetwijfeld volgen. Vorige maand nog had de politieke
oppositie in Brugge moord en brand geschreeuwd over het gebrek aan weerklank
dat de Triënnale tot dan toe gekregen had. “Patrick en Yves, kom terug!”
kraaide N-VA-fractieleider Ann Minne-Soete in de plaatselijke pers. Met Patrick
en Yves werden vorig burgemeester Patrick Moenaert (CD&V) en zijn
cultuurschepen Yves Roose (SP.A) bedoeld. 

De website van de Triënnale, waarop vorige maand nog vrijwel
niets te lezen viel (wat een van de redenen was voor de oppositie om te gaan
steigeren) is ondertussen uitgegroeid tot een bijzonder goede, overzichtelijke
gids, zeer gebruiksvriendelijk, boordevol informatie en een leuk
introductiefilmpje van Jasper van het Groenewoud en Sammy Slabbinck.

Als thema voor de Triënnale hebben de organisatoren het
volgende bedacht: ‘Wat als de vijf miljoen toeristen die Brugge jaarlijks
bezoeken er gewoon zouden blijven wonen?’ Een rekbaar uitgangspunt waar men
zich wellicht niet veel bij moet voorstellen. Het vorige stadsfestival ‘Brugge
Centraal’ dat ‘Centraal Europa’ als thema had, integreerde zelfs een ‘Baltic
Festival’ in zijn programma. 

Aan de rand van de stad, op de site van de voormalige
Gistfabriek, werd een ontmoetingsplaats voor triënnalisten opgezet: het URB EGG
Café, Urb Egg als anagram van Brugge, urb als abbreviatie van urban, egg als
metafoor voor de eivorm van de binnenstad.

Voor de artistieke invulling van de Triënnale deed de stad
een beroep op eigen volk: Michel Dewilde van het Cultuurcentrum en Till-Holger
Borchert van Musea Brugge. Zij selecteerden een rist kunstenaars en
architectenbureaus uit de hele wereld, zoals Studio Mumbai, Tadashi Kawamata,
Rainar Ganahl, Vermeir & Heiremans, Anne K. Senstadt, Vibeke Jensen, HeHe,
Nicolas Grenier, Romy Archituv, Nathan Coley, {O+A}, Song Dong, Atelier Bow-Bow en Bruggeling Danïël
Dewaele. Stuk voor stuk wereldvermaarde kunstenaars, al betekent dat misschien
nog niet dat ú ze kent.

De
komende weken en maanden zullen wij de Triënnale verkennen en onze ervaringen
af en toe ook neerpennen.

take down
the paywall
steun ons nu!