Een film die best verdient opnieuw bekeken te worden, in dit jaar van militaire verjaardagen zoals D-Day (de 80 jaar geleden uitgevoerde massale landing van geallieerde troepen) en op een moment dat vrouwen de allerhoogste posities claimen, in de VSA en bij ons, is Their Finest. In 1940, terwijl Londen bijna dagelijks lijdt onder de bombardementen van de Luftwaffe, probeert niet alleen Churchill de moed en strijdlust erin te houden bij de Britten. Een haastig samengesteld team krijgt de opdracht een film in elkaar te boksen die het moreel bij de bevolking zal opvijzelen. De regering komt tussen en wil de film, die in honderd duizend zalen in de VS zal verschijnen, ook de functie laten vervullen de Amerikanen in de strijd tegen de Duitsers te betrekken. De autoriteiten en producenten beseffen dat er een vrouwelijk standpunt moet steken in de film. Catrin (rol van Gemma Arterton) is een jonge vrouw die haar stem zoekt en vindt in de wereld van de scenaristen. Zij blijkt getalenteerd als het aankomt op vlotte dialogen en verwoorden van waarachtige persoonlijke interacties. Zij neemt de uitdaging aan “the blop”, de vrouwelijke small talk toe te voegen. Gaandeweg groeit haar rol en verantwoordelijkheid. De vreselijke oorlog geeft mensen, geeft vrouwen kansen die voorheen ongezien waren. Het verhaal brengt een loflied op de vrouw, op de seksuele relatie, en op moed en emotionele intelligentie wanneer de mens onder druk staat. Een rijke inhoud dus, en die wordt gebracht in een onderhoudende, fijnzinnige en prachtige story.

Geloofwaardige Liefdesfilm

Op het persoonlijke front volgen wij hoe Catrin door de nieuwe opdracht meer geld in het laatje brengt daar haar partner, een oudstrijder en schilder die pogend vasthoudt aan de traditionele man-vrouw taakverdeling. Er heerst armoede en schaarste in de Britse hoofdstad, de nutsvoorzieningen worden geregeld geraakt, zodat zelfs het iconische kopje thee niet gegarandeerd blijft voor de tijdgenoten. Dan komen de dingen in een stroomversnelling. De film raakt op een interessant spoor dankzij Catrin en zij krijgt meer respect en armslag, en haar kunstschilder krijgt erkenning met zijn donkere oorlogstaferelen. Toch groeit het koppel uit elkaar, de intelligente Catrin wordt in haar loopbaan gezogen, en zij raakt meer en meer bevriend met haar briljante collega, de single Buckley. De vriendschap evolueert tot een van de mooiste romances in de recente filmproductie, naar ons gevoel. Tot het noodlot toeslaat en het prille liefdespaar tragisch geamputeerd wordt. Catrin verlaat in elk geval haar eerste partner, ook juist wanneer die seksueel niet trouw blijkt, en wanneer zij beseft dat hij haar nooit als volwaardige persoon heeft gezien. De vraag is of zij nog de veerkracht vindt, om met haar veeleisende werk verder te gaan. Haar collega’s komen haar ter hulp.

Noodzakelijke Feministische film

Deze prent brengt dé grote historische beweging van de laatste tachtig jaar, de Feminisatie, waarbij vrouwen meer en meer erkenning krijgen, niet alleen voor hun fysieke charme, maar ook voor hun geest, voor hun persoonlijkheid, hun intelligente, empathische bijdragen aan het maatschappelijk leven, schitterend in verhaal. Voor wie deze evolutie nog niet ten volle begreep of wist te waarderen, is dit verhelderend verhaal. Je kunt hier spreken van een subtiele, tactvolle én sublieme ‘feministische film’. Terwijl mannen in hun waardigheid worden gelaten, want de makers geven aan dat het niet de mannelijke of vrouwelijke eigenschappen zijn die de motor vormen van Leven, Cultuur en maatschappelijke vooruitgang, maar vooral de persoonlijke interactie tussen de seksen, die in mensen magie en alchemie laat opbloeien, die bij ieder de creativiteit en het zelfvertrouwen versterkt en bevestigt. Op voorwaarde dat het meezit, want relaties, in de liefde en op het werk, lopen de hele tijd ook fout. Het leven is niet louter rozengeur, het is een permanente zoektocht, een uitdaging, met de persoonlijkheid van mannen en vrouwen als drijfkracht, dat is het leidmotief. De film is een loflied op emotionele intelligentie, iets waarin vrouwen wellicht vaker schitteren dan mannen. En een loflied op doorzettingsvermogen, iets dat in oorlogstijd hard nodig is, natuurlijk, en een deugd die mensen dan vaak op indrukwekkende manier blijken aan te boren.

Op fijne manier wordt ook aan gay personen recht gedaan. De oude, ervaren, charmante acteur Bill Nighy speelt Ambrose, een oude, ervaren, charmante acteur in de oorlogsfilm-in-de-film. Die pas tot zijn volle recht komt wanneer hij toegang krijgt tot de bezieling en de vriendelijk-intelligente empathie van Catrin. Heerlijk is hoe de makers (met regisseur Lone Scherfig, bekend van An education) voortdurend de ernst van de oorlog en van de uitdagingen op het werk larderen en verteerbaar maken met situatie-humor, met fijnzinnige komische momenten.

Sfeervolle Oorlogsfilm

Their Finest is een ode aan de aantrekkingskracht tussen mensen, tussen de seksen, en een ode aan de menselijke intelligentie. Aan taalvaardigheid, vertelkunst, vindingrijkheid. Zijdelings komt de bekende Operatie Dynamo aan bod: de wonderlijk geslaagde terugtrekking van 338.000 soldaten uit het door de Duitsers omsingelde Duinkerke in mei 1940, waaronder 140.000 Belgische en Franse soldaten. De eerste grote militaire uitdaging op het bord van Winston Churchill als Prime Minister, die ook al het onderwerp uitmaakte van de eveneens zeer geslaagde film Darkest Hour (2017). De sfeer in het door bommenwerpers geplaagde Londen komt pakkend uit de verf, beter dan in menige andere film. Deze fase die de Britten kennen onder de naam The Blitz, wordt tastbaar in beeld gebracht, inclusief de menigten die in de metro veiligheid zoeken, en de slachtoffers in de Londense straten, vernield door de Duitse bommen. Deze prent biedt een prachtige kijkervaring, zowel over de liefde als over de oorlog en in het bijzonder over de strijd van mensen die willen blijven hun job uitoefenen, terwijl zij worden geplaagd door emotionele obstakels in het privé leven, door situaties van verdriet en verlies. Dit is daarom een actueel verhaal, fijnzinnig van sfeer en met een schattig, hartveroverend hoofdpersonage. The Times schreef “Gemma Arterton is perfect”. Saga gaf als commentaar: “Smart, witty… a top notch British movie” – “Mooi, intelligent en humoristisch, een topklasse Britse film”. Je moet echter geen Brit zijn om de film te waarderen; interesse in mensen, oorlog, arbeid, de wil te schitteren in je werk, en interesse in de alchemie van het paar… lijken meer dan voldoende.

Correctie: een eerdere versie gaf als jaar van verschijnen 2007.