THE VOICE VAN VLAANDEREN (deel 2)
Het wordt erger en erger naarmate de wedstrijd volgt.
Ik voel me er zelfs verdrietig bij wanneer ik zie wat er gebeurt.
Ben ik dan de enige die dit opmerkt?
Muzikaal Vlaanderen, verenigt u en laat uw stem horen.
Laat dit niet toe.
Vrijdag de 13de en het vervolg van de lifeshows.
Jan, een vijftiger en een joga-beoefenaar uit Willebroek die tot nu toe op één of andere manier het publiek en de jury weet in te pakken brengt “With a little help from my friends” van de Beatles en wereldberoemd geworden in de versie van Joe Cocker.
De man begint met een stemmetje als van een plechtige communicant en dat zou ons misschien tot ontroering kunnen gaan brengen.
Maar seconden nadien zingt hij al behoorlijk vals.
En dan wordt het erger en erger. De man begint te schreeuwen en te gillen, wordt een soort “would be Joe Cocker”, zingt vier, vijf keer flagrant vals, brult en tiert als een leeuw die onverdoofd gecastreerd wordt en verkracht op meesterlijke wijze een icoon van een nummer waar je je poten ver van dient af te houden, tenzij je een echt zangtalent bent en het timbre hebt van Joe Cocker himself.
Dat heb je dan met mensen die mateloos opgehemeld worden door hun coaches en het geïndoctrineerde en bedwelmde publiek. Ze beginnen aan dingen die ze niet aan kunnen en zien dat niet meer van hen zelf. En de coaches worden overmoedig en “wat zij dan wél dienen te zien en te horen, meebepaald of hun kandidaat die song aankan, doen ze ook niet. Niet dat Jan niet kan zingen, maar hij dient te blijven bij wat hij aankan. Ze hebben de jongen “zot” gemaakt. En dat is de schuld van zijn coach, Bart Peeters die wel vaker bij het minste door het dak gaat en over-enthousiast wordt bij een scheet in een fles.
Nochtans, deze keer gebeurde er iets dat Bart behoorlijk moeilijk lag en hij verweerde zich met strengheid, ook al behield hij zijn hoffelijkheid. Bart is daar nl.goed in en dat is best positief. Zowel Natalia en Bent Van Looy hadden eindelijk de moed kritische commentaar te geven, ook op Yana, maar het was duidelijk dat ze voorzichtig bleven en liever niet de woorden gebruikten die oprechter waren geweest.
Daar waar verleden week Bart Peters Koen Wouters nog opvrijde, beet hij nu van zich af zoals eerder geschreven, nog hoffelijk.
Het lijkt er sterk op dat hij Jan koos om verder te gaan om Bent een hak te zetten. Je kan me niet wijsmaken dat Bart Peeters niet hoorde hoe wansmakelijke deze zangstonde van Jan was.
Wat ook kan is dat Bart gewoon opportunist is en wil “winnen” als coach. Dan kan je best een kandidaat van jezelf laten doorgaan die goed ligt bij het publiek en dan is het niet meer zo belangrijk of de man goed zingt of niet. Het publiek “wil” hem. Dat zou toch echt zeer jammer zijn dat dit de motivatie is, maar gezien wat er gebeurt lijkt me dit gewoon erg realistisch!
Het wordt nu langzaam geen strijd meer tussen de kandidaten, maar tussen coaches onderling.
Coaches die niet zo maar aan hun groot ego laten raken door een andere coach.
Het is een dramatisch wending. Daar waar vroeger iemand die vals zong de wedstrijd diende te verlaten, mag die nu gewoon verder gaan. En “nogmaals” dat toptalenten “wel” dienen af te druipen zoals Robin, die echt zangtalent heeft is een schande.
Mijn inziens heeft het ook nooit geklopt dat coaches mogen beslissen over hun eigen kandidaten wie doorgaat en wie niet. De commentaren over de prestaties van hun eigen kandidaten komen dus ook van hen, ook al mogen de andere coaches er ook iets over zeggen.
Dit klopt toch totaal niet. In 99 % van de gevallen bejubelen ze hun pupillen, want ha ja, wees nu eens logisch. Wanneer ze die wanprestaties zouden afbreken, geven ze toch toe aan heel Vlaanderen dat ze slecht gecoached hebben!
Eerlijk zou zijn dat enkel de andere coaches zouden mogen beslissen of de kandidaat van een andere coach door mag. Maar dat zal te moeilijk liggen. Dan zouden de coaches elkaar beoordelen en aan die ego’s mag niet geraakt worden. Nochtans is er geen enkel probleem wanneer iedereen eerlijk is en zijn ego durft opzij te zetten.
Uiteindelijk ligt de verantwoordelijkheid bij de kandidaat en zijn performance.
Alles op een rij denk ik dat het veel eerlijker zou zijn dat enkel het publiek kiest, ook al hebben die vaak stoppen in hun oren. Op de manier is er een onafhankelijke beoordeling. Coaches zouden zich niet meer over dat ego dienen zorgen te maken tegenover hun collega’s en elkaar ook niet meer voor het hoofd kunnen stoten. Evenmin elkaar beschermen.
The Voice zou een eerlijkere wedstrijd worden.
En ik zal me blij voelen en me niet meer vreselijk druk maken over deze miskleunen.
En hopelijk goed luisterend Vlaanderen “met” mij.
Ook voor de kandidaten zal de schizofrenie wegvallen.
Bart Peeters zei dat ze na al de maanden een “familie “ waren geworden, en hoe moeilijk het was dan nog keuzes te hoeven maken. Wanneer coaches niet meer hoeven te elimineren, zullen die familieleden niet meer de pijn hoeven te voelen van coach “papa” die hen uiteindelijk gewoon naar huis stuurt terwijl de anderen mogen blijven. Ik zou me in hun plaats na zoveel maandenlang “liefs” toch wel eens verraden kunnen voelen, ook al weet je dat je dat te wachten kan staan in deze wedstrijd.
Bert Degrauwe
