Op het zonovergoten terras van ons luxeverblijf worden we goedemorgen gewenst door een echte (grote) duizendpoot. Hij trippelt gezwind over de terrasstenen en steekt af en toe zijn kopje omhoog. De bergen staan ook weer in al hun glorie in de helderblauwe lucht en de zonnestralen worden er als een saus over heen gegoten. Een mooier begin van een dag kan een mens zich toch niet voorstellen?

Van bungeespringen over Nature’s Valley naar wilde katten kijken.

We vertrekken al vrij vroeg op deze mooi donderdag 9 december 2010. We verlaten Tsisikamma. Dit was het verste punt van onze rondrit. Vanaf nu gaat het stilaan terug richting Gordons Bay. Ons eerste stopplaats is  de Blauwkrans River Bridge. Deze gigantische brug is een onderdeel van de autosnelweg N2. Hier kan je vanaf 216 meter hoogte bengeejumpen. Het schijnt één van  de hoogste bungeesprongen ter wereld te zijn. De sprong zelf duurt 7 seconden.

En wij… wij gaan het niet doen! Dit is alleen voor echte waaghalzen en daar zijn wij niet bij.

Sylvie neemt echter enkele prachtige foto’s. Aan de reservatie staan al heel wat mensen te wachten die de sprong wel zullen wagen. Wij gaan stilletjes terug naar de auto en zoeken iets veiligers op. We rijden een 20 km verder en nemen de afslag  Nature’s Valley. Deze baan voert ons over een mooie bergpas om daarna af te dalen naar de zee. We parkeren onze auto en komen terecht in de fraaie Groot Rivier Lagune met wel 20 km zandstrand. Er is er heerlijk vertoeven. Jammer dat we hier niet lang kunnen blijven. Het is een echt paradijs. Dit stukje natuur biedt echt alles. Je hebt enerzijds de helderblauwe zee die overgaat in een fijn zandstrand dat heerlijk voelt aan je voeten. Vervolgens krijg je de heldere lagune die beschermd wordt door de statige bergen, die alles overschouwen. Met hun hoge toppen kijken zij of alles in orde is.

Maar we moeten verder want er wacht ons nog een verrassing van formaat. Een half uurtje verder richting Plettenberg Bay komen we aan The Crags. Het is een gebied waar je verschillende activiteiten kan doen. Er is The Elephant Sanctuary (echter veel te duur voor wat het is), Monkeyland en Brids of Eden. Allemaal atracties die je kan bezoeken. Maar wij… wij gaan iets heel anders doen.

Tenikwa Wildlife Awerness Centre

Wij gaan naar Tenikwa. Een heus genezingsoord voor grote wilde katten. Leopards, Cheetahs, verschillende soorten Wilde boskatten, die voor dood zijn achtergelaten, geschoten of uitgehongerd, worden hier weer op sterkte gebracht in de dierenkliniek. Indien mogelijk worden ze terug vrijgelaten in de wilde natuur. Sommigen kunnen niet meer terug en deze mogen we bezoeken. Onze jonge gidse neemt ons mee naar verschillende kooien. Tot onze grote verbazing mogen we in sommigen zelf in. Spannend. En ja hoor, op aanraden van onze persoonlijke gids mogen we ze zelfs strelen. Uiteraard is het niet echt gevaarlijk maar het blijven wel wilde dieren. De naam van de soort ontgaat mij helemaal maar het is een middelgrote wilde boskat met puntige oren. Er is er zelf eentje bij die ons blijkbaar echt graag mag. Het manneke blijft maar tegen onze benen aan schuren en om aandacht vragen. We kunnen er zelfs bij op onze hurken zitten. Dit is echt leuk. Als we de kooi willen verlaten zet ze zich statig voor de poort. Hij zou blijkbaar liever hebben dat we nog wat blijven of ziet hij ons aan voor een heerlijk hapje wat later op de dag? Ook bij een tweetal jonge Cheetahs (twee jaar oud, broer en zus die op driejarige leeftijd zullen apart geplaatst worden om inteelt te vermijden) mogen we heel kort bij komen. Deze mogen we echter niet aanraken maar tot op een meter afstand staan we er met onze neus bij. Het geeft toch wel een speciaal gevoel.

Als de rondleiding bijna helemaal ten einde is loodst onze gids ons nog naar een open vogelverblijf. Een Maraboe zet zich direct in pose en vraagt om gefotografeerd te worden. Deze kranige dame poseert alsof ze een echt fotomodel is. Ook de Blauwe Kraanvogels staan sierlijk naar ons te kijken. Ze dansen het in het rond en door hun hoofd omhoog en omlaag te buigen geven ze ons aan dat het goed is. Tot slot gaan we nog even op bezoek bij de meerkatten. Het zijn kleine vinnige diertjes die ons aankijken met een air van ‘wat komen jullie hier doen’. Hierbij eindigt onze rondeiding en we zijn er best tevreden over.

Op weg naar Mosselbaai.

Nog nagenietend van ons avontuur met de wilde katten zetten we onze trip verder. We rijden nu naar Mosselbaai, onze volgende overnachtingsplaats. Het is een rit van nog om en nabij de 150 km en we volgen bijna constant de kust. Onderweg in Sedgfield stoppen we bij Café Vienna voor een heerlijk lichte lunch. We worden er vriendelijk en gastvij ontvangen. Het is er heerlijk zitten op het terras onder een grote parasol. Aangekomen op onze bestemming zoeken we eerst een overnachtingsmogelijkheid. We vinden een vrij goedkope B & B die toch best aangenaam is. Eens wat geinstalleerd bezoeken we de stad. Veel is er echter niet te zien.

Posboom.

Het enige in het oog springend is de “Posboom”, met onderstaande tekst:

Hierdie melkhoutboom is waarskynlik oor die 500 jaar oud. Die Portugese seevaarder Da Nova het in 1501 ’n boodskap in, of onder ’n boom naby die waterhaalplek gekry. Moontlik was dit hierdie boom.

Blijkbaar was het in de zestiende eeuw een zeemansgebruik dat zeelui berichten voor elkaar achter lieten in een schoen aan een boom.

Voor de posboom staat vandaag een bijzondere brievenbus in de vorm van een schoen. Tot op heden krijgen brieven en kaarten die hier gepost worden een speciale poststempel.

We bezoeken daarna nog een tweetal musea of wat er voor moet doorgaan. Het ene heeft wel een uitgebreide collectie schelpen. Er zijn er waarachtig echt mooie bij. In het andere staat een replica  van een Karveel. Het is een kleine tweemaster van Bartholomea Diaz een Portgese zeevaarder – ontdekkingreiziger. Hiermee zijn alle culturele hoogtepunten van Mosselbaai vernoemd.

Morgen.

Morgen staat er alweer een lang rit op ons programma.

Maar…

Dat kunnen jullie hopelijk morgen wel lezen!