De Belgische festival- en muziekscene zijn uniek. Het landschap telt honderden festivals, maar minstens evenveel concertzalen, clubs, zaaltjes. Elke zomeravond valt er in ons land wel ergens een festival mee te pikken. Onze Belgische artiesten staan internationaal hoog aangeschreven. Onze technici zijn top notch.

Muziek zit in ons DNA. Een Belgische zomer, dat is bier en cola, frietjes en festivals. Dat DNA mag niet bedreigd worden. De voorbije weken zagen we hoe fragiel de sector is, en dan voornamelijk de festivals die op vrijwilligers draaien.

Rock Ternat stopt. Ook Boerenrock en Buikrock. Eerder gaf ook Melkrock aan de stekker eruit te trekken. En Live is Live en Labadoux lieten weten een jaartje over te slaan. Sommigen om financiële en fiscale redenen, anderen omwille van de risico’s of de vele verplichtingen en regels die worden opgelegd, en in het geval van Live is Live omwille van de kwalitatieve programmatie die dit jaar niet kan geboden worden. Het toont aan hoe enorm kwetsbaar de festivalsector is.

De voorbije jaren toonde de event- en festivalsector nochtans ook hoe veerkrachtig ze is. Er waren de aanslagen in de Bataclan in Parijs, in Zaventem en Brussel. Er was corona. Keer op keer werden extra regels opgelegd, vaak met een extra kostenplaatje. En keer op keer bewees de Belgische muzieksector dat ze veerkrachtig en creatief is, dat ze bergen kan verzetten.

De mensen die ik de voorbije dertig jaar als festivalorganisator leerde kennen zijn doeners, geen klagers.  Maar de festivalorganisatoren en de eventsector staan zwaar onder druk. Als er niks gebeurt dreigt ons uniek festival- en eventlandschap te verschralen of dreigen we het te verliezen. Er moet ingegrepen worden.

Taskforce festivals: regeltjes en uitdagingen tegen het licht.

De vele regeltjes en de extra administratie die worden opgelegd hebben ongetwijfeld elk op zich hun nut. Het ene regeltje al wat meer dan het ander. Maar steeds meer regels kosten steeds meer centen en brengen steeds meer organisatie met zich mee en bijkomende risico’s natuurlijk. Veel organisatoren zijn vrijwilligers.

Ik begrijp dat het risico hen soms boven het hoofd groeit. Een Taskforce voor Festivals, waarin de organisatoren en de politiek vertegenwoordigd zijn, zou al die regeltjes tegen het licht kunnen houden. We moeten de krachten bundelen om de festivalwereld te redden. Elk met zijn eigen bril op, vanuit zijn eigen expertise.

Belfortprincipe voor festivals

Laat ons een Belfortprincipe uitwerken voor festivals en events. Als er extra regels komen, dan moet degene die de regels oplegt voor ondersteuning zorgen. Als Vlaanderen wil dat er gewerkt wordt met herbruikbare bekers, dan moeten ze zorgen dat het haalbaar en betaalbaar is. Als de gemeenten extra veiligheidsregels opleggen en professionele security verplichten, dan moeten ze zorgen dat dat haalbaar en betaalbaar is.

Als er strengere geluidsnormen komen die festivals moeten meten, dan moet ervoor gezorgd worden dat die metingen haalbaar en betaalbaar zijn. Als er bij zomerse temperaturen van boven de 25 graden gratis drinkwater moet worden voorzien op de festivals, dan moet men maken dat dat haalbaar en betaalbaar is voor de festivals.

Het zijn trouwens niet die extra regels alleen die voor extra uitdagingen zorgen. De vergoedingen van bands zijn de laatste jaren fors gestegen, de energieprijzen schoten de lucht in en de administratieve rompslomp is vrij hoog. Het feit dat een ijverige fiscus – in het geval van bijvoorbeeld Rock Ternat – de festival-vzw beschouwt als een commerciële organisatie die onder de vennootschapsbelasting valt, doet de wenkbrauwen fronsen. Dan snap ik waarom vrijwilligers dit allemaal niet meer het hoofd kunnen bieden en de risico’s te groot worden.

De festival- en eventsector zijn ook sectoren met een grote maatschappelijke én economische waarde. Volgens een studie van de Karel de Grote-hogeschool van een paar jaar terug stelt de brede evenementensector bijna 80.000 mensen tewerk. Bandleden, geluidstechnici, lichtmannen, podiumbouwers, platenfirma’s, cateringfirma’s, roadies, concertorganisatoren, booking agencies, producers, opnamestudio’s, leveranciers van toiletten of herassen, enzovoort. De ketting van mensen en bedrijven waarmee de Belgische muziekscene aan elkaar hangt is zeer lang en zeer breed. Vanuit economisch oogpunt dus heel belangrijk.

“Cultuur en muziek zijn eten en drinken voor de ziel” zei de minister van cultuur vorige donderdag in de commissie in het Vlaams parlement. Gelijk heeft ze. Ik weet dat haar hart ook sneller slaat voor festivals. Ik hoop dat ze haar Vlaamse en federale collega’s overtuigd krijgt om de event- en festivalsector meer en beter te ondersteunen.

Who can live without it, I ask in all honesty,

what would life be?

Without a song or dance what are we?

So I say thank you for the music

for giving it to me

Kurt De Loor is Vlaams volksvertegenwoordiger (Vooruit) en Organisator van Rock Zottegem.