De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Sorry, mijn zoon mag geen andere jongen kussen, ook al is dat in een film.’
Casting, Noordzee, Texas, Bavo Defurne, André Sollie, Onluikende tienerliefde -

Sorry, mijn zoon mag geen andere jongen kussen, ook al is dat in een film.’

vrijdag 18 maart 2011 01:14
Spread the love

‘Sorry, mijn zoon mag geen andere jongen kussen, ook al is dat in een film.’ Dat kregen de filmmakers van de nieuwe Vlaamse film ‘Noordzee, Texas’ tot treurens toe te horen. Doodzonde, meent regisseur Bavo Defurne.

Noordzee, Texas is gebaseerd op het boek Nooit gaat dit over van André Sollie en gaat over ontluikende tienerliefde. Maar dan wel tussen twee tienerjongens. Dat thema is niet evident, maar het invullen van de twee hoofdrollen, de tieners Pim en Gino, was dat nog veel minder. ‘Van de meer dan tweehonderd kandidaten waren er veel die niet durfden of niet mochten van hun ouders. Een jongen belde zelfs huilend naar de castingagent omdat zijn vader hem niet toestond mee te spelen’, zegt regisseur Bavo Defurne. ‘Ik heb me natuurlijk niet te moeien met de relatie tussen ouders en hun kinderen. Maar ik vind het wel triestig dat jongeren die gepassioneerd zijn, zelfs geen fictief personage mogen vertolken.’ Nochtans gaat Noordzee, Texas niet over homoseksualiteit, benadrukt hij. ‘Het thema van de film is verliefdheid. En ja, het zijn toevallig twee jongens die op elkaar vallen. Maar ik heb het over het privéleven van die jongeren, niet over de manier waarop de maatschappij, klasgenoten of ouders naar hen kijken.’

Taboe

Jelle Florizoone, een vijftienjarige scholier aan de Antwerpse balletschool, speelt Pim. Dat hij op het scherm verliefd wordt op een jongen vonden zijn ouders geen probleem. ‘Gelukkig niet. Daarvoor ben ik hen dankbaar’, zegt hij. ‘Toch moet ik toegeven dat ik ook wel nerveus was om de rol te spelen. Rond het thema hangt nog steeds een taboe. Maar een hoofdrol spelen in een film is altijd mijn kinderwens geweest. Het zou te jammer zijn om die kans te laten schieten omdat ik een niet-evidente rol moest spelen.’

In de aftiteling haalt Defurne onomwonden uit. Er staat: ‘Deze film is opgedragen aan alle jongeren die van hun ouders geen kans kregen om te acteren. Het wordt beter.’ ‘Met die laatste zin bedoel ik dat iedereen die nu geen kans kreeg, wellicht nog thuis woont en naar zijn ouders moet luisteren. Maar over een jaar of vijf zijn ze meerderjarig en doen ze wat ze willen’, zegt de regisseur.

Groot gelijk, vindt Michiel Vanackere van Wel Jong Niet Hetero. ‘De film gaat niet eens over homoseksualiteit, maar over jonge mensen die worstelen met hun gevoelens. Maar blijkbaar is het voor veel mensen al te moeilijk dat hun kind als acteur gelinkt wordt aan een personage dat homoseksueel zou kunnen zijn. Hoe moeten die mensen dan reageren als hun kind echt homoseksueel is?’ 

Bron : Het Nieuwsblad – Stef Telen

Aanvaarding door de omgeving hangt van zoveel factoren af …

Ik geef al jaren infosessies in het secundair middelbaar onderwijs over holebiseksualiteit en discriminatie.

De laatste jaren hoor ik in mijn omgeving of in de scholen dat er geen taboe meer is… Holebi’s  mogen  trouwen, kinderen adopteren enz … Het wordt meer aanvaard.  Er is meer tolerantie ..

Maar als men twee jongens / mannen hand in hand ziet lopen of men ziet een verliefd koppel kussen dan is het voor de meesten een brug te ver. Dat kan echt niet .  Dit hoort enkel thuis in privé sfeer .  En de hetero’s dan ???  Hebben zij meer rechten dan holebi’s ???

Deze discussie voer ik al jaren in de scholen … Laten we het duidelijk hebben over …. geen problemen maar zolang we het maar niet hoeven te zien … Gesproken over schijntolerantie.

Het valt op dat vele jongeren de mening van hun ouders vertolken en zelf geen eigen mening (durven ) hebben.  Ook verzwijgen de meesten hun holebi zijn,  omdat men angst heeft om uitgestoten te worden door hun naaste omgeveing  die ze heel belangrijk vinden en juist nodig hebben om hun persoonlijke identiteit te ontwikkelen.

Voor de meeste ouders … geen probleem zolang er maar niet in ons gezin een holebi rondloopt.

Zo kan ik nog heel wat voorbeelden aangaan.

Men vergeet dat er iedere week enkele jonge meisjes of jongens proberen uit het leven te stappen ..Sommige slagen er ook  werkelijk in om uit het leven leven te stappen Gewoon omdat ze hun controle kwijt zijn over hun gevoelens en het gevoel hebben dat ze nergens terecht kunnen … 

Als ik mij zo mag uitdruken : technisch gezien is er veel veranderd … maar in de praktijk is er nog veel werk aan de winkel.  

Anno 2011

Luc Schrijvers

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!