Vandaag is de nationale feestdag, weet u? België wordt in de bloemetjes gezet. Al bestaat het boeket vooral uit slappe pisbloemen. Prompte orchideeën, niet te bespeuren.
Door Tomas Bachot, Zonder Graten
Voelt u dat ‘Belgen’ gevoel dan niet opborrelen? Fierheid laten regeren en een tricolore vlaggetje van zolder halen. Zoals in Turkije, waar de witte maansikkel en de ster op rood textiel het straatbeeld beheerst. Zelfs door de week. Elke dag nationale feestdag, quoi? Turkije, meer vlag dan hoofddoek, let op mijn woorden.
Gelatenheid overschaduwt onze gelederen. Dat is best schrikwekkend.
Niet dus in de Belgische contreien. Ik verwed mijn zuurverdiende vakantiecentjes opdat meer landgenoten inzitten met de loodzware Tourrit dan met het vieren van onze nationaliteit. “De nationale feestdag, das gewoon nen dag verlof.” Misschien wel de laatste. Et alors? Wie wil er nog een pintje?
Moeilijk verteerbaar
Gelatenheid overschaduwt onze gelederen. Dat is best schrikwekkend. Ergens logisch. De politieke mesthoop speelt directe aanleiding. Wij, de plompe massa burgers, snapt er al geringe tijd geen snars meer van. BHV of een Zwanworst, waar zit het verschil nog. Even glibberig. Slachtafval als enige inhoud. Vooral moeilijk verteerbaar. Mag het even.
Al bemerk ik ook een diep reikende kloof tussen wat politici ons voorspiegelen en wat de realiteit van ons dagelijks leven bevat. ‘Onbereikbaarheid’, het eerste woord dat ik zou gebruiken moest ik het samenvatten. Ga dan maar in een stemhokje staan. Wie kunt u jandorie nog vertrouwen toedelen?
Landsymbool
Ook de mediamensen weten van geen hout meer pijlen te maken. Dat de publicatie van de ‘pikante’ sms’jes van Leterme daarvan een treffend hoogtepunt zijn, is een understatement. Daar moest onze aftredende premier zelfs niet voor muilen. Politiek, voor de media gelijk aan Wendy van Wanten. Misschien net iets sexyer.
Dan liever de Rode Duivels als landsymbool. Dat is ook enkele jaren geleden. Kompany of De Wever, qua strakheid en snelheid lijkt me de strijd gewonnen door Vincent. De prijs voor geslepenheid kaapt Bart weg.
Nee, alles afsteken op de politiek, het zou niet mogen. Fierheid voor ons Belgenlandje moet ook van onszelf komen. Denk daar maar eens aan. In je tuinstoel, met korte broek en marcelleke aan. Alle volksheid op een stokje. Wie duwt die dekselse vlag nog omhoog?
