O, Rachmaninov, o Sergei! Die warme uitroep komt bij me op na een van zijn pianoconcerto’s te horen. Bij ons bezoek aan Standaard Boekhandel Leuven, klonk de muziek herkenbaar uit de luidsprekers. Terug thuis kon ik niet anders dan het derde en tweede concerto nog eens opzetten. Wat een ‘innerlijke opbouw’ is van het luisteren intussen het resultaat!

“Versterking, versterking en balsemende rust voor de ziel!”

Het derde pianoconcerto is het langste, met een duur van meer dan zestig minuten, en wellicht het meest bekende.
De componist schreef het na een lange periode van lastige Depressie, op advies van zijn arts. Die terecht had vermoed dat de creatieve arbeid Sergei Rachmaninof deugd zou doen.

Het 2de pianoconcerto hoor ik persoonlijk ook zeer graag. Het heeft een lichtjes meer Russische feel. Ik leerde het al in 1976 kennen, bij een vriend in Heverlee, als veertienjarige. Paul studeerde Slavistiek en was een ervaren vogelspotter en hij koesrerde een mooie verzameling LP’s.

In de winter van ’90 – ’91 bezochten we met een 20 -tal studenten van de KU-Leuven Moskou en omstreken.De zogenaamde Gouden Ring. Waarbij we ook juist het Rachmaninovmuseum bezochten, en een fascinerende uitleg kregen van de gidsen.

De muziek samenvatten zou ik doen met volgende woorden. Rachmaninofs muziek is zwierig en vol mooie melodieën. Daarbij ervaar ik de intense emotionaliteit. Meer emotie zit er in deze composities  dan bij de componisten uit de warmere, kleinere naties van de meer westelijke delen van Europa.

Sergei Vasiljevitch Rachmaninov (1873 – 1943).
Portret door Constantin Somonov (1869 – 1939), te zien in Sint-Petersburg. (Flickr, Milton Sonn.)