Zuhal Demir, Vlaams minister voor Onderwijs en Werk, bepleit voorrang op de Vlaamse arbeidsmarkt voor inwoners van het Vlaams Gewest. Dit betekent concreet voorrang op Vlaamse en Franstalige Brusselaars en op inwoners van Wallonië, en nadien komen werknemers zonder de Belgische nationaliteit.
Symmetrie met een beschermingsmaatregel binnen de nationaal en internationaal gerichte dienstensector in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest zou daarbij allicht uit den boze zijn.

We hadden een discours verwacht dat een analyse geeft over de aansluiting van het profiel van wie zich op de arbeidsmarkt begeeft met de behoeften binnen de aanwezige bedrijven. Voor alles een uitdaging dus voor het onderwijs van de Vlaamse Gemeenschap en voor de VDAB.
Tegenover deze traditionele bekommernis van liberalen en sociaaldemocraten, lezen we een bekommernis die niet langer uitgaat van een gewenst profiel met onderbouwde minimumcompetenties en kwalitatieve contractuele bepalingen.

Ik ken ook Vlaams nationalisten die willen leven in een open samenleving waarbinnen kansen en verantwoordelijkheden anders worden ingevuld dan door het optrekken van muren tot voorbij de wolken. Met een visie die aantrekkelijk wil zijn vanuit een actieve beleving van wat een Vlaamse uof gelaagde dynamiek kan inhouden. Een samenleving heeft behoefte aan een dynamische economie én aan een toekomstgerichte duurzame en culturele visieontwikkeling.
Die boodschap is inderdaad anders dan een nieuwsoortige vorm van protectionisme op de arbeidsmarkt die de publieke opinie via de eigen achterban wil behagen door te makkelijke boodschappen.