Binnenkort is het zover. Rimpelrock, een festival met vooral schlagers voor de senioren. Pukkelpop, het alternatieve muziekfestival voor de jeugd. Er is daar een goede sfeer. Iedereen amuseert zich. Weer of geen weer.
Maar wat gebeurt er achter de schermen? Daar heeft niemand nog iets van gehoord. Door de SP.A Limburg kreeg ik de kans om een rondleiding te volgen. Als buurtbewoner laat ik die kans zeker niet liggen. En op plaatsen te komen waar het publiek normaal niet binnen mag
Eén maand voor de start van beide festivals wordt alles opgebouwd. Rimpelrock is eerst aan de beurt. Dat festival met o.a. optredens van Adamo en Willy Sommers duurt 1 dag en heeft 1 podium. Het is het hoofdpodium van Pukkelpop. Dan wordt enkel dat stuk terrein opengesteld voor de bezoekers. De rest van het terrein met o.a. de dancezone, shelter voor punk en metalmuziek en de andere podia die voor Pukkelpop zijn bestemd worden tijdens Rimpelrock. Dat is de intro die onze gids vertelt in het begin van ons parcours. Hij is iemand die daar heel de dag hard werkt tijdens het festival. Van ’s morgens en tot ’s avonds, met amper slaap. Het festival wordt zowel door vrijwilligers en betaalde werkkrachten gedragen.
Iedereen (zowel vrijwilligers, betaalde krachten en vrijwilligers) worden in de watten gelegd qua eten, infrastructuur, enz… Vrijwilligers op Werchter krijgen per dag amper 2 sandwiches, 1 kleine fles water en een appel. Op Pukkelpop mag men zowel eten als je wil, indien iemand honger of dorst heeft. Iedereen kent de friet als typisch eten voor een festival, maar dat eet niet iedereen altijd en elke dag, omdat je dat beu wordt en niet gezond is. Er wordt vooral gezorgd voor gezond eten zoals boterhammen, soep, water, … Even lekker en het brengt je meer energie bij het werken.
Ook de artiesten krijgen het eten en drinken van wat zij wensen en daar wordt er gezorgd. Maar superhoge eisen kunnen wel niet altijd door de beugel zoals Micheal Jackson voor hem alleen een hotel afhuurde. Artiesten van bands blijven gewoonlijk samen, ondanks dat ze dat niet altijd willen. Waarom? Bandleden verblijven dicht op elkaar geplakt in tourbussen, en daar kan eens ruzie van komen en daardoor komen zij moeilijk tot rust. Zij verblijven in hoc units die ingericht zijn met enkel tweedehands materiaal zijn ingericht, waar ze tot rust komen en hun kunnen klaarmaken voor het optreden. Het festival wil ecologisch zijn, en probeert zoveel mogelijk te recycleren. Van bekers waar we uit drinken, eten, gevonden materiaal dat in goede staat is gaat naar de kringloopwinkel. Wat merkwaardig is aan de hoc units, is dat ze op een verschillende manier zijn ingericht, zodat er niks exact hetzelfde is want elke artiest heeft eenmaal een andere smaak. De medewerkers proberen de bands op hun gemak te voelen, want zij zijn daar amper 1 dag voor hun optreden en dan moeten zij weg om plaats te maken voor andere artiesten. Als wordt naar wens van de artiesten ingevuld, ongeacht ofdat het een grote naam die iedereen kent of niet.
Veel bands nemen verschillende vrachtwagens met hun eigen spullen mee voor het optreden, maar er wordt niet altijd alles gebruikt. Bands beslissen ter plaatse wat ze nodig hebben of niet. Hetgeen wat ze niet nodig hebben, gaat direct de vrachtwagen in zodat alles tijdig wordt opgeruimd en de volgende band tijdig met het optreden kan beginnen. Daar zorgen sterke mannen en mensen van de rugbyclub voor, want die kunnen tenminste dat zwaardere werk aan. Maar na die 3 dagen spullen slepen, verzetten en opheffen zijn ze bekaf.
Tijdens de rondleiding mochten wij ook even op het hoofdpodium gaan staan. Dat podium staat 4 meter hoog. Dus oppassen dat je daarvan afspringt. Zo heeft de zanger van Faith No More zich bezeert toen hij heeft gestagedived. Hij had een gezicht in brokken waardoor hulpverleners dachten dat hij dood was, maar gelukkig konden zij hem redden.
Voor de veiligheid staan er ook veel mensen in. Mensen die tassen van bezoekers controleren of dat er geen gevaarlijke spullen in zitten, controle op stagediven, enz… Verboden spullen zijn wapens, glas, plastic flessen, enz… De gids vertelt ook anekdotes over mensen zonder kaart die over de hekken klimmen om toch binnen te geraken. En ook over een zot die op de mixtoren klimt. Wie boven op een hek staat, moet zelf naar beneden komen omdat het zelf voor politieagenten het klimwerk gevaarlijk en zij moeten uiteindelijk die zot arresteren. Deze gekke dingen doen, mag allemaal niet omwille van de veiligheid voor de bezoekers. Wie zich niet aan de regels houdt, krijgt een waarschuwing. Of wel wordt het bandje doorgeknipt en mag hij/zij het terrein niet meer op.
Zoals men aan de regels houdt, mag iedereen daar zich amuseren. Maar in zo’n massa mensen is veiligheid een prioriteit om ongelukken te voorkomen. Samen met de brandweer wordt ook de indeling van het terrein zodanig verdeeld als het te gevaarlijk wordt en mensen tegen elkaar duwen, dat er voldoende vluchtwegen zijn. Geniet maar de komende dagen van het festival en amuseer je!
