Reactie op het artikel “In Israël bestaat geen apartheid” in De Morgen van 2 november 2011.

Met het herschrijven van zijn eigen rapport over de oorlog in de Gazastrook maakte VN-rapporteur Richard Goldstone al duidelijk hoe belangrijk hij is als speelbal van Israël.

Dat hij nu ook durft te beweren dat er geen apartheid is in Israël maakt deze man totaal ongeloofwaardig.

Systematische onderdrukking sinds 1948

De Apartheidsconventie van 1973 verwijst immers naar “onmenselijke daden door het domineren door één groepering over een andere groepering en de systematische onderdrukking van deze”. Het gedrag dat de staat Israël uitdraagt sinds zijn oprichting in 1948 past volledig in deze strategie van het onmenselijken, demoniseren en uitbuiten van het Palestijnse volk, zijn rechten en eigendommen. Het maakt dan niet uit of het gaat om een Palestijn in Israël of Oost-Jeruzalem die niet dezelfde huisvesting en gezondheidszorgen krijgt, een Palestijns op de Westelijke Jordaanoever wiens mobiliteit wordt beperkt of een Palestijn in een vluchtelingenkamp in één van de Arabische buurlanden die van Israël niet terug kan naar zijn dorp. Het gaat telkens om racisme, discriminatie en apartheid.

De discriminatie op politiek, cultureel en economisch vlak zijn gekend. Noch Israël, noch Obama,  noch iemand anders kan het Palestijnse volk opleggen hoe en wanneer zij gebruik mogen maken van hun basisrechten. Basisrechten moeten altijd en overal gelden. Alleen het Palestijnse volk dient autonoom te beslissen over hun politieke leiders, hun economisch beleid of de invulling van hun staatkundige inrichting. De Palestijnen hebben geen Amerikaanse president met een stok en snoep nodig om hen in dat proces te begeleiden. Noch een VN-rapporteur die het zionistische gedachtengoed van Tel Aviv napraat voor zijn eigen postje bij de Hebreeuwse Universiteit in Tel Aviv.

Palestijnen moeten zelf beslissen over eigen toekomst

Wie gelooft in het volkerenrecht en het recht om autonomie na te streven moet ook het Palestijnse volk loslaten en zelfstandig laten beslissen over zijn proces naar meer vrijheid, democratie en rechten als staat. Als buitenstaanders moeten wij hun onrecht aankaarten boven hen dictaten of staatsstructuren op te leggen zoals kolonisten dat deden bij het uittekenen en verdelen van de macht in het Midden-Oosten. En zoals heden imperialistische machten dit opnieuw doen met steun van zionisten en neoconservatieven voor de oprichting van een nieuw Midden-Oosten.

Aartsbisschop Desmond Tutu verwees in 2002 nog na een bezoek aldaar “hoe de toestand in Palestina-Israël doet denken aan ons als zwarte mensen in Zuid-Afrika”. Ook de Zuid-Afrikaanse professor John Dugard – specialist in internationale wetgeving en voormalig rechter voor het Internationaal Gerechtshof – en de Amerikaans-Joodse pers zijn niet te spreken over de bocht van Goldstone.

Wie het apartheidsregime van Tel Aviv bagatelliseert of het streven van het Palestijnse volk naar een eigen leefbare staat, economie en rechtssysteem niet respecteert, maar eigen dictaten wil opleggen,  heeft bijzonder weinig respect voor mensen- en volkerenrechten. Zij ontkennen de dagelijks realiteit in Palestina, het zelfbeschikkingsrecht en het autonoom denken van het Palestijnse volk om de eigen welvaart en welzijn na te streven.

Mario Bergen
6 november 2011.