De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Revolutie? Nee bedankt!

Revolutie? Nee bedankt!

maandag 31 januari 2011 16:59
Spread the love

Een geslaagde revolutie in Tunesië en gans het Midden-Oosten staat in brand! In Libanon waren Hezbollah en Hariri reeds enkele weken aan het vechten om de macht. Na de Jasmijnrevolutie in Tunesië sloegen de onlusten over naar Egypte, Jordanië, Soedan en zelfs de Syrische president/dictator Assad kondigde hervormingen aan. In Israël en de Palestijnse gebieden, normaal het epicentrum van onlusten in het Midden-Oosten, blijft het opvallend kalm.

Vandaag verklaarde de Israëlische premier Netanyahu dat er best nog eens nagedacht wordt voor Moebarak van de macht verdreven wordt. Sedert Egyptisch ex-president Sadat het tekenen van de vrede met Israël met zijn leven bekocht, stond Moebarak aan het roer van Egypte. Het verdwijnen van Asad heeft de relatief goede betrekkingen tussen Egypte en Israël niet kunnen schaden, Moebarak toonbde zich inzake vrede met Israël een waardig opvolger. Zolang hij de Egyptische macht in handen kan houden zal de vrede tussen beide landen niet snel in het gedrang komen en iedere ingrijpende verandering in Egypte is bijgevolg een gevaarlijke sprong in het onbekende voor Israël.

De Palestijnse Autoriteit laat ook duidelijk uitschijnen dat het behoud van de regering-Moebarak niet ongenegen is. Voor de Egyptische ambassade in Ramallah waren er gisteren, volgens Human Rights Watch, enkele demonstranten samen gekomen om hun steun aan de revolutie te tonen. Gewapende Palestijnse agenten dreven deze demonstranten uit elkaar en de ordediensten gingen over tot arrestaties.

Indien Moebarak van de macht verdreven wordt lijkt ex-voorzitter van het Internationaal Atoomagentschap, Al Bareidi, de voornaamste kandidaat opvolger.
Voor zowel Israëliërs als Palestijnen is het duidelijk dat deze een handlanger is van “de regering Obama”. Tot het uitbreken van de revolutie verbleef Al Bareidi in de Verenigde Staten, het land dat door Israëliërs gezien wordt als veel te links en te tolerant tegenover de Palestijnen en door iedere Palestijn als een eeuwige bondgenoot van Israël wordt beschouwd.
De kandidaat opvolger slaagde er als hoofd van het Internationale Atoomagentschap niet in om Irak te beschermen tegen een Amerikaanse inval en verloor zo veel van het aanzien dat hij in de Arabische wereld genoot. In het verleden liet Al Bareidi zich regelmatig kritisch uit over het Israëlische beleid en zodoende wil ook Israël hem niet als leider van een gematigd buurland.

Nog minder wenselijk dan Moebarak en Al Bareidi is de partij van het Moslimbroederschap. Tot nu toe weet niemand wie er politiek voordeel zal halen uit de verschillende revoluties in het Midden-Oosten en hoe onwaarschijnlijk ook, in deze gespannen regio zit de kans op radicalisering er steeds in. Tijdens de Egyptische verkiezingen van eind 2010 had het Moslimbroederschap van de verbreking van alle contacten met Israël een belangrijk programmapunt gemaakt. Een radicalisering van Egypte zou direct tot versterking van Hamas leiden en voor zowel Israël, de Palestijnse Fatah-partij als het vredesproces is dit geen goede evolutie. Een machtsovername door het Moslimbroederschap moet dus boen alles vermeden worden.

Zowel Israël als de Palestijnse Autoriteit willen geen stap in het onbekende zetten en kiezen duidelijk voor een voortzetting van het beleid van Moebarak.

Ik vroeg Omar, een schooldirecteur uit de Westelijk Jordaanoever, of een Palestijnse revolutie niet in de maak kon zijn. De ganse regio staat nu al in brand en de Palestijnen lijken ongeveer het enige Arabische volk die zich voor één keer gedeisd houden. Omar lachte en vroeg me tegen wie deze dan wel zou kunnen gericht zijn.
Fatah? Er zijn genoeg haat-gevoelens aanwezig binnen de Palestijnse samenleving om met Fatah komaf te maken maar indien de revolutie slaagt dan blijft er enkel Hamas over. Met hen als enige woordvoerder van het Palestijnse volk zitten we direct in een nieuwe oorlog verwikkeld met Israël en dit kan iedereen missen als kiespijn.
Een revolutie tegen Israël, een nieuwe intifada? Bij de eerste intifada hebben we allemaal 3 jaar onderwijs gemist, we betalen tot de dag van vandaag nog steeds de prijs van deze eerste intifada. In 2000 hebben we nogmaals geprobeerd en als enige resultaat kregen we deze fantastische muur hier en moeten we nu met zijn allen uren aanschuiven om onze eigen hoofdstad te bezoeken. Ik denk niet dat het Palestijnse volk zich snel nog eens aan een nieuwe revolutie zal wagen.

T.T.

Deze reportage kwam tot stand met de steun van het Fonds Pascal Decroos:
 

 

take down
the paywall
steun ons nu!