RED HEVERLEEBOS EIST MORATORIUM OP MASSALE BOMENKAPPINGEN IN HEVERLEEBOS EN MEERDAALWOUD
In een brief aan het Agentschap Natuur en Bos eist de actiegroep Red Heverleebos samen met de vzw Bescherm Bomen en Natuur een onmiddellijk moratorium op de massale kap van bomen in het Heverleebos, Meerdaalwoud en het Egenhovenbos, bossen die eigendom zijn van het Vlaams Gewest. “Ons inziens is er nood aan herziening van de oude bosbeheerplannen en dit in het licht van het voortschrijdend inzicht van de wetenschap met betrekking tot de klimaatwijziging”, aldus Martine Rom van Red Heverlee Bos. “Zo pleiten wetenschappers recent voor het gesloten houden van het bladerdek. Tijdens de hittegolf enkele maanden terug hebben we gemerkt dat het bos op de talloze open plekken(al of niet met nieuwe struiken/boompjes gevuld) GEEN KOELTE meer bood! Door het maken van grote gaten in het bladerdek was het onder de bomen zéér warm, mede door het trechtereffect”, aldus Martine Rom.
Op hun website verwijst de actiegroep naar het feit dat deze kappingen gebeuren in uitvoering van het bosbeheerplan dat ANB indertijd opstelde voor de periode 2007-2025, en dat als doel heeft “deze bossen om te vormen van een homogeen bos met veel Amerikaanse eiken en veel beuken naar een structuurrijker bos met nieuw aangeplante inheemse bomen en struiken, open plekken voor de creatie van heischraal grasland, interne en externe bosranden en een hogere biodiversiteit”. Verspreid over 20 jaar zal volgens dit beheersplan 56.000 m2 Amerikaanse eik en 92.553 m2 beuken gekapt worden. Samen met de geviseerde naaldbomen gaat het om ongeveer 709 ha bos of 34 procent van de totale bosoppervlakte. Het aandeel open ruimte moet in 2025 circa 206 ha bedragen, wat neerkomt op een verviervoudiging.
Volgens het comité werd dit bosbeheersplan indertijd echter opgesteld “zonder visie op de uitdagingen van de klimaatwijzigingen en de rol die bomen hierin te vervullen hebben – meer bepaald het uit de lucht halen en opslaan van CO2 – noch op de functie van bomen als groene long en als airconditioner”. “In het BHP wordt nergens een becijfering gemaakt van het effect van het gevoerde kapbeleid op de CO2-balans. De literatuurstudie ‘Daarom groen’ becijferde dat grote bomen met een diameter van 70 cm jaarlijks 90 keer meer koolstof vastlegt dan kleine bomen met een diameter van minder dan 8 cm”. Het comité eist dan ook “een stopzetting van het massaal kappen van hoge gezonde bomen, groepskappen om exoten te bestrijden, afgraven van de bodem en verdere uitbreiding van open plekken”. Het eist ook de eerbiediging van het KB uit 1971 dat Heverleebos en Meerdaalwoud klasseert als “beschermd landschap met geschiedkundig en esthetisch belang met het behoud van historische dreven”. Een protestpetitie tegen de kappingen was op 1/1/2020 ondertekend door 1.321 personen.
VRIENDEN VAN HEVERLEEBOS EN MEERDAALWOUD (VHM) VERDEDIGT BOSBEHEER ANB
De Vrienden van Heverleebos en Meerdaalwoud (VHM) en de Natuurstudiegroep Dijleland verdedigen in een visietekst de aanpak van het Agentschap Natuur en Bos om 0,9 procent van de bosoppervlakte van Heverleebos (goed voor 650 ha) om te vormen tot heischraal grasland en nog eens eenzelfde oppervlakte tot interne en externe bosranden met een halfopen karakter. De voorbije eeuwen werden de bossen beheerd met het oog op een maximaal economisch rendement door exploitatie waarbij op grote schaal monotone bestanden van snelgroeiende soorten zoals Amerikaanse eik werden aangeplant. Dit leidde tot het overheersen van schaduw in de onderste etages van het bos hetgeen ten koste ging van de biodiversiteit..
Beide groepen geven toe dat een pas gekapt bosperceel geen fraai zicht geeft, maar wijzen op het feit dat deze vlaktes op korte termijn ‘ware schatkamers van biodiversiteit’ worden. Zo zijn er door het gewijzigd bosbeheer – met meer aandacht voor open plekken en heideherstel, variatie met streekeigen bossoorten, structuur en oude en aftakelende bomen in het bos – de twee voorbije decennia in het Meerdaalwoud en Heverleebos zeldzame soorten zoals de Middelste bonte specht, Keizersmantel, Kleine ijsvogelvlinder, Bronlibel en Rosse sprinkhaan er sterk op vooruitgegaan
“Willen we onze Brabantse Wouden terug herstellen tot grote en natuurlijke boscomplexen en willen we opnieuw levensvatbare populaties van parelmoervlinders, veldkrekels, nachtzwaluwen en bronlibellen dan volstaat half werk niet. Deze en zoveel andere soorten kunnen enkel overleven mits voldoende oppervlakte aan geschikt habitat aanwezig is. Dat betekent niet enkel een netwerk van open plekken in het bos, verbonden door brede, grazige dreven, maar ook zachte, geleidelijke bosranden en bosuitbreiding”. Dergelijke ecosysteem met veel variatie werkt overigens eveneens als een klimaatbuffer. Er wordt overigens niet alleen bos gekapt, maar ook geplant. Zo werd recent langs de Herculesdreef nog 9 ha bebost.
