De gebeurtenissen op Pukkelpop zijn zondermeer dramatisch te noemen. Medeleven en trachten te begrijpen wat betrokkenen hebben beleefd en beleven is een belangrijke opdracht. Er waren ruim 60.000 mensen aanwezig toen de natuur zijn erge en gevaarlijke grillen vertoonde. Tel daarbij de vele famillieleden, vrienden en kennissen van al deze Pukkelpopgangers en de kans is zeer klein dat je de afgelopen dagen niemand tegenkwam (of zal tegenkomen) die zich ‘min of meer betrokken voelt bij de gebeurtenissen’. Zo kom je al snel aan enkele 100.000den mensen. Het is dan ook niet overdreven om te spreken van een ‘collectief trauma’.
Dat merk je aan de vele pagina’s die elke krant reeds aan deze gebeurtenis heeft besteed en ongetwijfeld nog zal besteden. Dat merk je ook aan de vele mensen die behoefte hebben aan een vorm van ‘collectief rouwen’ Ik kan hier enkel zéééér veel begrip voor opbrengen. Ook al was ik niet aanwezig ‘op de weide’ of was er ook géén familielid betrokken bij de slachtoffers.
Het is dan ook heel moeilijk om in dergelijke omstandigheden te verwachten dat er ‘rationeel’ kan worden nagedacht. Daarvoor zijn momenteel de zeer begrijpelijke emoties van al die duizenden mensen nog veel te scherp. Opiniemakers zoals bvb Luc Van Der Kelen van Het Laatste Nieuws zullen het dan ook geweten hebben. Kort en krachtig : de ‘publieke opinie’ pikt het niet dat er schuldvragen worden gesteld. Ook niet als deze vragen bedoeld zijn om te trachten ‘verbeteringen’ te voorzien voor de toekomst. Alhoewel Maanrock Mechelen onmiddellijk liet weten dat er ‘bijkomende maatregelen’ werden getroffen.
Een op Pukkelpop aanwezige journaliste beschrijft het in haar blog op dewereldmorgen als volgt ‘Hoe media solidariteit en sereniteit verneuken’ Persoonlijk denk ik ook dat ‘men’ iedereen de tijd moet gunnen om die ongetwijfeld sterke emoties te verwerken.
Anderzijds maak ik me ook weer géén illusies! Kortelings zullen verzekeringsmaatschappijen geconfronteerd worden met rekeningen en schadeclaims van slachtoffers. Ziekenhuis-en andere rekeningen. De vraag is maar of alles dan ook in de nodige solidariteit en sereniteit zal worden afgehandeld. Maar daar vrees ik het ergste.
Dré Wolput
