Huye, hombre, huye
Presentation du livre de Xosé Tarrío González
Jeudi 1 decembre, 20h

Xosé Tarrío González est né à La Coruña. A ses onze ans, il entre dans un internat, puis passer par plusieurs maisons de correction avant d’être enfermé en prison à 17 ans. Là il s’est impliqué dans la lutte des prisonniers, en participant à l’ Asociación de Presos en Régimen Especial (APRE), qui a effectué de nombreuses tentatives d’évasion, émeutes, prises d’otage des matons et autres révoltes. En 1991, l’État espagnol crée le régime d’isolement FIES pour pacifier les prisons et séparer les prisonniers considérés comme les plus chauds des autres prisonniers. C’est pour cela qu’il construit une prison dans la prison, des cellules d’isolement présentant des conditions inhumaines, où des prisonniers disparaissaient, engloutis par le système carcéral. Avec  l’implantation de ce régime, un cycle de luttes collectives dans les prisons est porté à son terme, ne restent donc que les plaintes et les protestations individuelles. À cause de son attitude et de sa lutte énergique contre la prison et les gardiens, Xosé a subi de nombreuses tortures, humiliations et un long enfermement dans ces modules d’isolement. Pendant son incarcération dans ce régime FIES, il a écrit un des témoignages de dénonciation les plus importants du système carcéral espagnol, récit qui souligne aussi la force, la solidarité, et l’esprit de lutte de nombreux prisonniers. Ce livre, avec d’autres
dénonciations du régime FIES, a influencé, dans les années 2000, une nouvelle situation de lutte collective fugace à l’intérieur et en dehors des prisons. Le 2 janvier 2005, après plusieurs aller-retours entre la prison et l’extérieur, Xosé meurt, encore un meurtre de la main de l’institution pénitentiaire et de la société qui la soutient.

====

La prison dans la prison: le QHS de Bruges
Projection d’un court-métrage et discussion
Samedi 3 decembre, 17h

En juin 2008, il y a trois ans, un module d’isolement ouvrait dans la prison de Bruges. C’était la réponse de l’État face aux multiples rébellions, évasions et émeutes qui avaient echauffée bien des coeurs à l’intérieur qu’à l’extérieur de la prison. Le quartier de haute sécurité (QHS) : dix cellules individuelles contenant le strict minimum, deux cachots, une quarantaine de matons et des ‘blouses blanches’ – médecins, psychiatres, psychologues, infirmiers. Le but : briser les détenus récalcitrants. L’État y impose un régime sévère, utilisant la torture physique et mentale, administrant drogues légales et injections. Les détenus y sont enfermés de quelques mois à un an (voire plus) pour briser tout esprit rebelle, faire avaler les fables du ‘bon chemin’ et de la bonne conduite et éviter les rébellions possiblement contagieuses en écartant les soi-disant meneurs.
Nous voulons rappeler la résistance de l’intérieur que ce lieu infect a connu depuis ses débuts et, à la fois, encourager une lutte contre l’isolement, partie intégrante d’une lutte plus globale contre la prison et les diff érentes formes d’oppression et de privation de liberté. Une lutte qui ne se réduit pas à demander des améliorations du régime pénitentiaire, qui ne demande rien à un État mettant tout en oeuvre pour maintenir les rapports sociaux d’oppression et éteindre les feux de la révolte.
Aujourd’hui, la résistance dans les prisons se situe toujours sur le fil du rasoir. Le désir de liberté ne se laisse pas facilement contrecarrer. Des évasions toujours plus violentes sont la réponse aux mesures de sécurité croissantes, la violence contre les matons répond à l’arrogance de ceux qui se cachent
derrière la toute-puissance de leurs syndicats. Une violence qui se dirige clairement contre l’oppresseur et qui reste, après tout, relative dans le contexte de l’enfermement et des humiliations quotidiennes.
Le court-métrage (20’) esquisse le module d’isolement dans la prison de Bruges, dans le contexte de la révolte à l’intérieur et à l’extérieur des prisons.
Plusieurs publications autour du thème (tracts, brochures, affiches) seront également présentées.

Les permances du local Acrata (bibliotheque, distro de brochures, livres, tracts etc,…)
chaque mardi de 16h à 19h
chaque jeudi de 17h à 20h
chaque samedi de 14h à 18h

ACRATA
Rue de la grande ile 32
1000 Bruxelles
(pres de la Bourse, au centre-ville)

www.acrata.be
acrata@post.com

———————————————————————————————————————————————

Huye, hombre, huye
Voorstelling van dit boek van Xosé Tarrío González
Donderdag 1 december, 20u

Xosé Tarrío González wordt geboren in La Coruña, belandt op twaalf-jarige leeftijd in een internaat, passeert verschillende jeugdinstellingen om dan op zijn zeventiende in de gevangenis opgesloten te worden. In de gevangenis is hij betrokken bij de strijd van de gevangenen, door deel te nemen aan de  Asociación de Presos en Régimen Especial (APRE), door vele ontsnappingspogingen te ondernemen, net als door deel te nemen aan rellen, gijzeling van cipiers en revoltes. In 1991 bouwt de Spaanse staat het isolatieregime FIES, dat dient om de gevangenen te pacifieren en diegenen die het meest  geagiteerd lijken te scheiden van de andere gevangenen. Met dit doel werd deze gevangenis binnen de gevangenis gebouwd, isolatiecellen met  onmenselijke omstandigheden waarin gevangenen verdwenen zijn, opgeslokt door het gevangenissysteem. Met de installatie van dit regime komt er een einde aan de cyclus van collectieve strijden in de gevangenis, en blijven er enkel nog klachten en individueel verzet over. Ten gevolge van zijn houding
en zijn energetische strijd tegen de gevangenis en de cipiers, heeft Xosé vele folteringen, vernederingen en een lange opsluiting in de isolatiemodules
ondergaan. Tijdens zijn opsluiting in het FIES regime, heeft hij één van de belangrijkste aanklachten van het FIES regime geschreven, een getuigenis die ook de kracht, de solidariteit en de strijdbaarheid van vele gevangenen onderlijnt.
Dit boek heeft in het jaar 2000 samen met andere aanklachten tegen het FIES-regime invloed uitgeoefend op een nieuwe situatie van kortstondige
collectieve strijd zowel binnen als buiten de gevangenis. Op 2 januari 2005 overlijdt Xosé, na vele passages in de gevangenis, een zoveelste dood
door de handen van de gevangenis en de samenleving die dit steunt.

====

De gevangenis binnen de gevangenis: de isolatiemodule in Brugge
Vertoning van kortfilm en discussie
Zaterdag 3 december, 17u

In juni 2008, drie jaar geleden, opent de hoge veiligheidssectie in de gevangenis van Brugge. Het is een antwoord van de Staat op de vele rebellieën,  ontsnappingen en rellen die menig hart in vuur en vlam zetten, zowel binnen als buiten de gevangenis. De isolatiemodule: tien individuele cellen die het strikte minimum bevatten, twee cachotten, een 40-tal cipiers en de ‘witte jassen’ – dokter, psychiater, psycholoog, verplegers. Het doel: weerspannige gevangenen breken. Deels door het opleggen van een zeer strikt regime, met fysieke en mentale folter, deels door het toedienen van legale drugs en injecties. Ze worden er enkele maanden tot een jaar, of zelfs langer opgesloten om de rebelse geest te breken, het juiste pad, het goede gedrag te doen
slikken. Zo willen ze mogelijke aanstekelijke rebellie vermijden door haar zogenaamde aanvoerders apart te zetten.
Wij willen de strijd herinneren die deze walgelijke plek sinds het begin van binnenuit heeft gekend, en tegelijkertijd aanzetten tot een strijd tegen isolatie, als onderdeel van een meer globale strijd tegen de gevangenis en verschillende vormen van onderdrukking en vrijheidsberoving.
Een strijd die zich niet beperkt tot het vragen van versoepelingen in het regime, een strijd die niets vraagt aan een Staat die alles in het werk zet om de sociale verhoudingen van onderdrukking in stand te houden, en het vuur van de revolte te doven.
Vandaag blijft het verzet in de gevangenissen op het scherp van de snede. De drang naar vrijheid kan maar moeilijk gestopt worden. Alsmaar meer gewelddadige ontsnappingen zijn het antwoord op de verhoogde veiligheidsmaatregelen, geweld tegen cipiers beantwoordt de arrogantie van zij die zich schuilen achter van de almacht hun vakbonden. Geweld dat zich duidelijk richt tegen de onderdrukker en al bij al relatief blijft in het licht
van de dagelijkse opsluiting en de dagelijkse vernederingen.
Een kortfilm (20’) schetst de isolatiemodule in de gevangenis van Brugge, in de context van de revolte binnen en buiten de gevangenissen.

====

Openingsuren van Acrata (bibliotheek, verdeling van boeken, brochures, pamfletten etc.)
Elke dinsdag van 16u tot 19u
Elke donderdag van 17u tot 21u
Elke zaterdag van 14u tot 18u

Lokaal Acrata
Grooteilandstraat 32
1000 Brussel (vlakbij de Beurs, in het centrum)

acrata@post.com
www.acrata.be