Premier Bart De Wever heeft opnieuw laten zien waar zijn loyaliteiten liggen, en dat is niet bij gerechtigheid, mensenrechten of internationale wetten. Maar laten we het even ontrafelen: wat zegt De Wever hier eigenlijk?

Dat België graag de mond vol heeft over de ‘rechtsstaat’ en ‘internationaal recht’, maar dat deze principes verdwijnen zodra ze politiek oncomfortabel worden. Het ICC is goed genoeg om Afrikaanse leiders te vervolgen, maar als het gaat om een westerse bondgenoot zoals Israël, dan is het plots ‘realpolitik’ en moeten we begrip tonen. Dit is geen diplomatie, dit is schaamteloze hypocrisie.

Ongestraft moorden zolang je vrienden hebt

Het Internationaal Strafhof (ICC) heeft in november 2024 een arrestatiebevel uitgevaardigd tegen Netanyahu wegens oorlogsmisdaden en misdaden tegen de mensheid in Gaza. Beelden van dode kinderen, verwoeste ziekenhuizen en hongerende burgers hebben de wereld geschokt.

Mensenrechtenorganisaties spreken van genocide, en een VN-commissie heeft verklaard dat het Israëlische offensief in Gaza consistent is met de kenmerken van genocide. Maar volgens De Wever moeten we Netanyahu met open armen ontvangen, net zoals Hongarije dat deed.

Wat betekent dit voor België’s geloofwaardigheid? Hoe kan ons land ooit nog pleiten voor internationale rechtvaardigheid als we zelf weigeren de wet te handhaven wanneer het ons niet uitkomt? Dit zet de deur wagenwijd open voor straffeloosheid. Moord, etnische zuiveringen en schendingen van de Conventies van Genève? Geen probleem, zolang je maar de juiste vrienden hebt.

Hypocrisie van ‘realpolitik’

De Wever doet alsof ‘realpolitik’ een onvermijdelijke realiteit is, een soort natuurwet waar we ons bij moeten neerleggen. Maar laten we eerlijk zijn: ‘realpolitik’ is simpelweg een excuus om weg te kijken van onrecht.

Wanneer Rusland Oekraïne binnenvalt, schreeuwen westerse leiders moord en brand, worden sancties opgelegd en wordt vervolging geëist. Maar zodra Netanyahu duizenden Palestijnen afslacht, journalisten en hulpverleners doelbewust worden gedood, ziekenhuizen systematisch worden gebombardeerd en honger als wapen wordt ingezet door het blokkeren van humanitaire hulp aan Gaza, klinkt plots de roep om nuchterheid en ‘realistische’ politiek.

Het verschil? Israël is een bondgenoot, Oekraïne een slachtoffer van een vijandig regime. Dit is geen beleid, dit is laf opportunisme. Het betekent dat wetten en principes geen universele waarde hebben, maar slechts worden toegepast op wie politiek zwak genoeg is om aangepakt te worden. Het betekent dat moord, etnische zuivering en oorlogsmisdaden geen probleem zijn zolang je maar de juiste vrienden hebt.

Oxfam’s ‘Speak Up for Palestine’ en De Wevers doodse stilte

De uitspraak van De Wever komt op een pijnlijk moment. Enkele weken geleden lanceerde Oxfam de campagne ‘Speak Up for Palestine’, een oproep aan de Belgische regering om zich uit te spreken tegen de gruweldaden in Gaza en de Westelijke Jordaanoever. Honderden bekende Belgen, burgers en activisten vroegen om gerechtigheid en een consequente houding tegenover Israël. Artiesten, schrijvers en academici lieten van zich horen: wegkijken is geen optie.

En wat doet De Wever? Hij veegt hun oproep van tafel en laat weten dat Netanyahu hier veilig is, ongeacht hoeveel bloed aan zijn handen kleeft. De zoveelste klap in het gezicht van iedereen die nog gelooft in rechtvaardigheid en de kracht van internationaal recht.

De Wever en Israël: geschiedenis van blinde steun

Dit is niet de eerste keer dat De Wever zich zo openlijk aan de kant van Israël schaart. In oktober 2023, kort na de aanval van Hamas, noemde hij Israël “het kant van het licht” en schikte hij zich volledig achter het Israëlische narratief. Sindsdien heeft Israël duizenden Palestijnse burgers gedood en humanitaire hulp geblokkeerd.

Heeft De Wever zich ooit uitgesproken tegen de Israëlische misdaden? Heeft hij ooit opgeroepen tot sancties of wapenembargo’s? Natuurlijk niet. Hij herhaalt liever de Israëlische propaganda en maakt zich schuldig aan morele lafheid.

Wat nu?

Met deze houding zet De Wever België internationaal te kijk als een land dat wetten alleen toepast als het politiek uitkomt. Dit ondermijnt niet alleen de geloofwaardigheid van onze rechtsstaat, maar ook het vertrouwen van burgers in de politiek.

Burgers willen leiders die opkomen voor rechtvaardigheid, niet politici die de ene oorlogsmisdadiger veroordelen en de andere beschermen. België heeft de kans om aan de juiste kant van de geschiedenis te staan.

De vraag is: kiest De Wever voor gerechtigheid of blijft hij trouw aan zijn ‘realpolitik’? Want de grootste misdaad is niet de verkeerde keuze maken, maar het weigeren om een keuze te maken wanneer rechtvaardigheid op het spel staat.

© Sidi El Omari

Jeugdwerker, humanitaire hulpverlener, content creator, opiniemaker en politiek activist.