Het Sociaal Contract gaat nooit enkel over het eigen gelijk.
De verschillende programma´s staan elk in het teken van een contract op basis waarvan elkeen erop vooruit gaat en er dus belang bij heeft om ervan deel uit te maken.
Dat is het wezenlijk onderscheid tussen liberalen en sociaaldemocraten, als progressieven, tegenover het politiek scepticisme dat vandaag met groeiend succes surft op angst en afgunst. Dynamiek en samenhang worden daar geput uit een vijandig wereldbeeld.

De adepten van Edmund Burke in Vlaanderen en in de vrije wereld hebben nooit geloofd in de maakbaarheid, lees: in de ´ratio´ van een duurzame – inclusieve samenleving met haar wortels in de verlichtingswaarden.
Inclusief: Joseph de Maistre verbindt de ondergang met het loslaten van de eigen christelijke waarden.
Duurzaam: wie anders dan de overheden moeten de switch in de samenleving naar een verduurzaming aanmoedigen en soms ook afdwingen.

‘Politiek gaat niet over gelijk hebben, maar over gelijk krijgen´ stelde Kop Van Eynde destijds in De Volksgazet.
Concurrentie is omnipresent, maar de argumenten zijn soms gewoon van een andere aard.