Circa 55% van de Vlamingen zou wakker liggen van (de vorming van) een nieuwe federale regering, circa 56% ligt niet wakker van een staatshervorming, circa 82% ligt wakker rond onze sociale zekerheid, 73% rond asiel & migratie en 65% rond het klimaat. Circa 55% van de Vlamingen wil geen nieuwe verkiezingen.
De top 3 qua focus lijkt me hier duidelijk: sociale zekerheid, asiel & migratie en klimaat. Een meerderheid wil een federale regering en niet noodzakelijk een staatshervorming. Met de huidige verkozenen.
Deze boodschap is duidelijk: politici, doe (eindelijk) waarvoor jullie gemandateerd zijn = besturen & regeren! Op 26 mei 2019 hebben we jullie als onze vertegenwoordigers aangesteld en dat mandaat kunnen jullie achteraf niet beschamen. Indien jullie de handschoen (nu) niet opnemen, zijn jullie ons vertrouwen niet waard.
Op 26 mei 2019 hebben wij aan onze stemplicht voldaan, als burgers onze zondagsrust opgeofferd om de vele stem- en telbureau’s voor jullie aanstelling te bemannen/bevrouwen. Wij hebben gedaan wat we moesten doen, nu is het aan jullie. Zonder tactische en politieke spelletjes: die zijn we al lang beu.
Op 26 mei 2019 hebben vooral de traditionele partijen klappen mogen ontvangen. Mensen zijn immers de weerkerende riedels van hen moe: systematische besparingen in mens & welzijn worden stelselmatig opgedreven, de sociale verworvenheden structureel afgebouwd, en simultaan levert de hoge kostprijs van ons huidig, ingewikkelde politieke bestel op de verschillende niveaus, met diverse financiële excessen voor de eigen geldbeurs, ons niets op. Wraakroepend: hoe kunnen we duurzaam besparen op de kost(prijs) van onze politici?
Diegenen die menen dat er geen volgende staatshervorming nodig is, vergissen zich. Ons land is niet af. Zal nooit af zijn. Intellectuele eerlijkheid zou N-VA daarbij sieren dat, als zij nu over een nieuw confederaal België spreken ipv het huidige federale België, Vlaanderen, Wallonië, Brussel en het Duitstalige gebied daarvoor eerst onafhankelijke, zelfstandige entiteiten dienen te zijn. M.a.w., volgens de zuivere definitie van een confederatie, wordt België als land dan eerst opgesplitst om daarna te beslissen vanuit de deelparlementen wat ze nog samen willen doen. Weet en wil iedereen dat in dit land? Een meerderheid niet, en vindt dit ook niet prioritair.
Er is een lichtpuntje in de huidige politieke impasse: de particratie (partijen regeren bij ‘betonnen’ meerderheid op basis van achterkamer-politiek en atoma-schriftjes) moet momenteel plaats ruimen voor meer democratie, waarbij het parlement van verkozenen op basis van discussie, argumenten en wisselmeerderheden eindelijk ten volle haar wetgevende taak onafhankelijk uitoefenen kan: een keer iets meer blauw, groen, geel, rood en oranje van kleur, maw evenwichtiger in het politieke spectrum, minder eenzijdig links of eenzijdig rechts. Meer representatief aan de totale bevolking, meer eigen aan de diversiteit & politieke realiteit in geheel België dus.
De boodschap blijft duidelijk: als burgers en kiezers zitten we in de positie van werkgever tav onze politici. Politici zijn onze werknemers: we stellen hen aan met verkiezingen, betalen hen via onze belastingen, evalueren hen op hun verdiensten. Dat heeft ons veel teleurstellingen en vooral geen constructieve, werkzame resultaten opgeleverd. Op een gegeven ogenblik knapt die rekker van verstandhouding, hoeft dit systeem niet meer en hebben verkiezingen niet langer zin, indien de duur betaalde verkozenen er niets positiefs met doen.
Politici, doe nu (eindelijk) waarvoor jullie gemandateerd zijn = (duurzaam & constructief) besturen & regeren!
Voor iedereen in dit federale land, en niet uitsluitend voor het eigen, persoonlijke belang, dat van je eigen achterban en/of dat van jullie in te pikken concullega’s voor ogen. Met als opwarmer of uitsmijter: waarom ultiem niet gaan voor een federale kieskring, waarbij Vlamingen, Walen, Brusselaars en Duitstaligen op elkaar stemmen kunnen? Een verdere stap in de staatshervorming hoeft niet noodzakelijk eenrichtingsverkeer te zijn …
Bart Luys is niet de werkelijke naam van de auteur. De echte naam is bij de redactie bekend.
