De laatste nieuwe modetrend is om te praten over een slimme indexsprong … wie daar tegen is, wordt daarbij door de uitvinders ervan wellicht als dom beschouwd. Is die slimme indexsprong echter zo slim? Of is dit een uitvinding van domme politici, om maar in hetzelfde taalgebruik verder te gaan?
Wat beoogt een slimme indexsprong: de laagste inkomens zouden daarbij hun indexaanpassing krijgen en de inlevering is er voor de hogere lonen. … toch sociaal nietwaar? Of hebben we hier te maken met een wolf in schapenvacht?
Even naar de reële wereld.
Vooreerst wordt het tijd dat diegenen die pleiten voor een indexsprong, slim of dom, verduidelijken wat ze willen:
– 2% die naar de Staat gaat i.p.v. de burger of
– 2% die de werkgever krijgt i.p.v. de werknemer
In het eerste geval is het een zuivere belastingverhoging, waarbij die “slimme” sprong inderdaad de allerlaagste inkomens ontziet en zich vooral richt tot de modale burger, maar het blijft een belastingverhoging exclusief voor de werknemers
… een typisch liberaal principe van de hele rechterzijde : “belastingen dienen door de werknemers betaald te worden en vooral niet door de andere inkomensgroepen”.
De strategie is dubbel:
– Hoe hoger die belastingen voor de werknemers, hoe meer gehoor er komt voor de intussen kapotte plaat: “de lasten op arbeid zijn te hoog”.
– Gelijktijdig is er een veto tegen een belasting op meerwaarden, tegen een vermogenskadaster, tegen het daadwerkelijk belasten van ondernemingwinsten,… (dé effectieve middelen om die verschuiving van minder lasten op arbeid naar meer lasten op kapitaal waar te maken)
… dit alles onder het gekende motto : alleen de werknemers moeten de crisis betalen. Dat is toch het principe of niet soms?
In het tweede geval is het een zuivere cadeau aan de werkgevers, die de bonussen kunnen verhogen en de aandeelhouders meer winst uitkeren.
Beste overheid, ja u zult wat sparen op uw lonen, maar uw inkomsten zullen nog wel iets meer dalen omdat ik en de zovele andere burgers ongeveer 2/3 van die domme indexsprong aan de fiscus en de RSZ overmaken … weet dat u dus dit geld zult moeten missen en dat de begrotingsput daarmee alleen dieper wordt.
Er speelt trouwens nog iets anders ook, dat uw begroting ook op de proef zal stellen. Wat leert het verleden ons? Als de lonen geblokkeerd zijn dat neemt de creativiteit toe om allerlei voordelen in natura toe te kennen en bijkomend “speelgoed” uit te vinden: dienstwagen, gsm, maalltijdcheques, hospitalisatieverzekering, resultaatsgebonden verloningen,… allemaal extraatjes die één groot voordeel hebben : het is bijkomend netto inkomen.
Uiteraard is het een nationale taboe om aan dit “speelgoed” te raken of het aan belastingen te onderwerpen. Zo is de kans zeer groot dat die hogere lonen, die met zo’n “slimme” indexspong een lagere loonsverhoging krijgen er nog beter vanaf zullen zijn … zij zullen immers hun loonsverhogingen netto ipv bruto krijgen.
Aan u om te oordelen of diegenen die een slimme indexsprong verdedigen omwille dat dit “goed is voor de laagste inkomens” in zo’n context wolven in schapenvacht zijn, of niet?
Ik verkies een gewone klassieke domme index en slimme politici die werk maken van een rechtvaardig belastingssysteem waarbij de sterkste schouders echt de zwaarste lasten dragen. Daartoe moeten in de eerste plaats vermogens en meerwaarden – net als in de rest van Europa – correct belast worden. Daarnaast dienen ondernemingswinsten ook effectief belast te worden en moet er paal aan perk gesteld worden bij werknemers en zelfstandigen aan de creativiteit om steeds nieuwe voordelen in natura bij uit te vinden.
Daarom verkies ik een gewone klassieke domme index voor iedereen en slimme politici die willen doen wat ze zeggen: het opnemen voor de laagste inkomens.
