De kogel is door de kerk. Een parlementaire commissie die het seksueel misbruik binnen de kerk moet onderzoeken is van start gegaan. Dit is natuurlijk geen slecht nieuws, maar laat ons toch niet te euforisch reageren. Wat de leden van de commissie o.a moeten onderzoeken, is waarom de slachtoffers zolang hebben gewacht om het misbruik te melden. Laat men hier nu uitschijnen, dat de slachtoffers flauweriken of leugenaars kunnen zijn ? Het spijt me hoor, maar dit valt me tegen. Wie men in de eerste plaats op de rooster moet leggen zijn, de daders. Het zijn zij die gedurende jaren kinderen hebben misbruikt. Gedurende jaren konden geestelijken kinderen benaderen met slechte bedoelingen, omdat dit als vertrouwenspersoon zeer makkelijk was. Daarnaast bekleedden ze ook een voorbeeldfunctie. Wellicht keken de kinderen ook op naar de priester of de Bisschop en vertrouwde hen blindelings. Waarom zo lang wachten om het misbruik te melden ? Je moet echt geen universitaire studies gedaan hebben, om op deze vraag te kunnen antwoorden. Wie zou er gelooft hebben, dat je was misbruikt door een geestelijke. Wellicht riskeerde je een pak rammel als je met dit verhaal naar buiten kwam. Er was wellicht ook een gevoel van schaamte en angst. Angst, omdat de geestelijke maar al te graag zijn slachtoffers chanteerde. Machtsmisbruik ten top dus. Ik hoop van harte dat het oprichten van een parlementaire commissie wat gaat opleveren, maar zoals de kaarten nu geschud zijn ? Ik ben wat pessimistisch gestemd en dit ook omdat ze eigenlijk wat weinig power hebben gekregen om tot resultaten te komen.