De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Paasverhaal – Samenleven met de natuur.

Paasverhaal – Samenleven met de natuur.

zondag 16 april 2017 22:03
Spread the love

Een nieuw begin?

Aarde schreeuwt en spuwt vuur de wereld in. Lange droogtes zorgen voor bosbranden en vernielen grote delen aan belangrijke bosresources.

Aarde weent, het ijs smelt, de zeespiegel stijgt. Water bereikt het binnenland, overstromingen teisteren de gehele wereld, ook in Europa.

Veilige habitats voor mens en dier worden vernielt.

“Waarom?” Vragen de dieren zich af. “Wat is er gaande met onze lieve Aarde? Dit hebben we toch niet verdient!”

Alle dieren van de Axenroos en onze Aarde verzamelen zich op een afgesproken en geheime plaats, diezelfde nacht.

“Wat is er met je, Aarde?” vroegen ze één voor één.

“Je ziet het toch ook gebeuren. Je bent zeker niet blind en je bent ook helemaal niet dom.” Al roepend liep Aarde Uil voorbij.

“Ik heb je gevolgd en vertrouwd. Ik dacht dat je me zou beschermen.” Veroordeelde Aarde onze leider, Leeuw.

“Ik dacht dat je me ging verzorgen. Maar ik ben vervuild en mijn krachten zijn bijna op.” Beschuldigend staarde Aarde Bever aan.

“Ik heb je zo mooi gemaakt dat je kunt blinken in de schijn van de zon, dat je kan pronken met je veren en je schoonheid.” Bevestigde Aarde aan Pauw. “Wat zou ik dat ook zo graag nog eens opnieuw kunnen doen.”

“Ik gaf je een droom om naar uit te kijken en anderen om naar op te kijken.” Pleitte Aarde tegen Wasbeer. “Soms droom ik van oceanen vol met mooie koraalriffen en grote bossen als habitat voor alle dieren die op mij leven. En dan ‘poef’ word ik weer wakker. De realiteit is eerder een nachtmerrie.”

“Ik stond altijd voor je klaar. Ik heb je het voorhand gegeven. Je vertroeteld met mijn mooie en lekkere resources.” Snauwde Aarde tegen Poes. “Nu ben ik moe en kan ik je niet veel meer geven.”

“Je gaf me het verstand om te kunnen volgen.” Gaf Kameel toe en Aarde bromde “Wel, ik kan niet meer volgen. Het verbruik van mijn natuurbronnen gaat veel te snel.”

Aarzelend zei Aarde tegen Schildpad: “Ik heb je een huisje gegeven om in te schuilen, een ‘Safe Spot’ om steeds vertrouwt naartoe te kunnen gaan, je te verbergen van gevaren. Mijn natuurresources worden omgekapt en zijn vervuild. Ik voel me zeer vaak ongewenst en erg onveilig.”

“Ik gaf je een gewei, zodat je tegen kon werken en opkomen voor je eigen grenzen.” Spuwde Aarde tegen Steenbok. “Mijn grenzen zijn al lang bereikt. Ik ween en ik schreeuw, maar er verandert niets.”

Tenslotte zuchtte Aarde. “Ik heb je een bek gegeven. Een eigen wil om aan te vechten wat onrechtvaardig is.” [na een korte stilte] “Ik heb je nodig, Havik!”

Help Havik alsjeblieft mee om een ‘en ze leven nog lang en gelukkig’ – einde te koppelen aan dit verhaal. Bouw samen mee een mooie toekomst op voor mens en dier!

#samenlevenmetdenatuur

take down
the paywall
steun ons nu!