“Want wie heeft zal nog meer krijgen, en wel in overvloed, maar wie niets heeft, hem zal zelfs wat hij heeft nog worden ontnomen.” – Evangelie volgens Matteüs, 25:29.

In de Vietnamese dorpsgemeenschap van net voor de kolonisatie was de grond opgesplitst in twee soorten. Enerzijds was er de individuele grond (tu dien) die stilaan tot quasi-volledig privé-bezit was geëvolueerd. Anderzijds was er de gemeenschappelijke grond (cong dien) die periodiek (alle 3 à 4 jaar) door de raad der notabelen werd herverdeeld onder de leden van de dorpsgemeenschap.

Bepaalde personen die erin waren geslaagd meer land en vee te accumuleren konden de raad der notabelen naar hun hand zetten. De verdeling van de gemene gronden gebeurde dus in het voordeel van de reeds gegoeden. Vermits de raad ook moest instaan voor de verdeling van de belastingen, die aan het dorp in zijn geheel werden opgelegd, werden de rijken ook op deze manier bevoordeeld (Murray, 1980, The development of capitalism in colonial Indochina).

Dit mechanisme toegepast op de 21ste eeuwse kapitalistische samenleving in België: [Electrabel en Arcelor Mittal] die erin waren geslaagd meer [kapitaal] te accumuleren konden de [staat] naar hun hand zetten. De verdeling van [emissierechten] gebeurde dus in het voordeel van [Electrabel en Arcelor Mittal]. Vermits de [staat] ook moest instaan voor de verdeling van de belastingen, die aan de [samenleving] in [haar] geheel werden opgelegd, werden [Electrabel en Arcelor Mittal] ook op deze manier bevoordeeld.

Arcelor Mittal is de grootste verdiener aan emissiehandel in België. In de periode 2008-2012 zou het 100 miljoen ton emissierechten kunnen overhouden, goed voor 1,4 miljard euro. En dit helemaal zonder de C02-uitstoot te verlagen.

Electrabel betaalt jaarlijks 0,04% vennootschapsbelasting op winst, Arcelor Mittal slaagde erin nog minder te betalen: 496 euro op een winst van 1.300.000.000 euro. Het tarief van de vennootschapsbelasting in België bedraagt nochtans 33,99%.