De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Over oordelen, luisteren en oplossingen

Over oordelen, luisteren en oplossingen

zaterdag 9 januari 2016 22:51
Spread the love

Ik volg het nieuws, altijd, ik ben graag op de hoogte van wat er in de wereld gebeurt.  De ene week is dat leuker dan de andere.  Deze week was het niet mooi.  Deze week las ik over een mega aanranding in Keulen, over kinderen in Syrië die nog weinig meer dan een skelet zijn, vluchtelingenkampen waar mensen mensonwaardig moeten leven en onze beschaving geen hulp wil toelaten (ze zouden zo eens moeten willen blijven) en mensen die het over achterlijke woestijngodsdiensten hebben.  Vooral het voorval in Keulen blijft bij iedereen heel erg hangen.

En dan lees ik de reactie van vele Vlamingen en politici.  Een uitgebreide ‘analyse’ van wiens schuld dat nu allemaal is. Kies maar uit, waren het niet de sossen dan zijn het zeker de vluchtelingen geweest! Moslims uiteraard sowieso, de islam is immers de schuld van alles wat verkeerd is in de wereld. En vrouwen, die zoeken het zelf als ze sexy gekleed zijn. Ohja, de werklozen zitten er natuurlijk ook voor iets tussen.  Wat hun aandeel juist was weet ik niet maar iedereen weet dat ze de wereld om zeep helpen.

En dan vraag ik me iets af.

Mijn kinderen moeten niet afkomen met ‘zij is begonnen’. Van hen verwacht ik dat ze zoeken naar oplossingen, dat ze constructief denken in plaats van met de vinger te wijzen. Ik wil dat ze hun eigen aandeel en mogelijkheden in beschouwing nemen en iets doen met hun probleem.  Ik verwacht ook van hen dat ze mekaar helpen als ze dat kunnen, dat ze anderen helpen in het algemeen eigenlijk. Ik verwacht vooral dat ze naar mekaar proberen luisteren, zich in de ander proberen verplaatsen en daarnaar handelen.

Dat is veel. En toch lukt het hen meestal wel. Ze zijn 7 en 5. Zij kunnen het.

Ik vraag me dan af waarom dat voor volwassenen zoveel moeilijker ligt. Is het dat ego dat al te groot is om er nog omheen te kunnen kijken?  Is men verblind door het grote eigen gelijk?  Of  is het gewoon te moeilijk om een oplossing te zoeken en wijst men dan liever een schuldige aan? Zo kan het eigen geweten sneller gesust worden. Als ‘hij’ het verknald heeft moet ‘ik’ het niet oplossen.

Ik vraag me af waarom we met z’n allen naar mekaar blijven roepen, zonder mekaar te horen, zonder naar mekaar te luisteren.  Tenzij om zo snel mogelijk met een weerwoord te kunnen komen.  “Laat de slachtoffers maar even wachten, we zijn druk aan het bepalen hoe het komt dat er slachtoffers zijn.”

Ik vraag me dus af of we van volwassen nu ook eens niet een klein beetje empathie mogen verwachten. Een klein beetje meer altruïsme hier en daar, gewoon eens luisteren naar wat iemand anders te vertellen heeft zodat er naar een oplossing gezocht kan worden in plaats van zelfverklaarde schuldigen aan te duiden.  Heel misschien wordt die oplossing dan zelfs gevonden.

take down
the paywall
steun ons nu!