Volgens N-VA en VB zijn de Nederlandstalige Belgen niet zozeer ‘links’ maar willen ze ‘rechtse politiek’. Laten we dat eens even toetsen aan de praktijk.

Belasting op grote vermogens

• 85% van de Nederlandstalige Belgen is voorstander van een vermogensbelasting (onderzoek bureau iVox 2014)
• 84% van alle Belgen is voorstander van een progressieve vermogensbelasting op vermogens vanaf 1 miljoen euro (eigen woning niet meegeteld) (onderzoek door burgerbeweging Hart boven Hard, bij 15.000 Belgen)

Wettelijke pensioenleeftijd

• – 71% van de Nederlandstalige Belgen is niet akkoord met de verhoging van de pensioenleeftijd naar 67 jaar (bijna 3/4 van de Nederlandstalige Belgen was dus niet akkoord met die maatregel van de regering-Michel) (enquête 2015)
• Bijna 3/4 van alle Belgen wil niet werken tot zijn 65ste. En 63% geeft aan niet te kunnen werken tot 65 jaar (onderzoek HR-dienstverlener Securex uit 2019)

In beide belangrijke dossiers blijkt dat de Belgen – ook de Nederlandstalige Belgen – helemaal niet zo rechts denken. Maar links of sociaal, als we ervan uitgaan dat het pleidooi voor een vermogensbelasting en pensioen op 65 vooral ter linkerzijde wordt gehouden.

Staatkundige structuren

Een uitgesproken meerderheid van de Belgen is nog altijd pro België. De vraag naar herfederalisering is sterk en volgehouden.

Op het vlak van de gezondheidszorg vraagt een duidelijke meerderheid herfederalisering. Ook in het noorden des lands. Bron: peiling Ipsos, juni 2020. Ook veel experts vragen een herfederalisering van onze gezondheidszorg.

Op het vlak van talenkennis geeft Brussel het goede voorbeeld, met ambities om de mensen beter de talen te leren. Bij een brede laag van de bevolking is er afkeer van de politieke versnippering, van de drang om te verdelen. Mensen met pro-Belgische standpunten verenigen zich met veel goesting in organisaties en verenigingen als B-Plus, BE2030-United for Belgium, Belgische Gemeenschap enzovoort.

De krant De Standaard schreef in 2016: “De Belgische staat hervormen staat niet meer automatisch voor bevoegdheden overhevelen naar de regio’s. De meeste partijen vinden dat bevoegdheden ook opnieuw gefederaliseerd kunnen worden.” Hierbij dient aangestipt te worden dat sommige politieke partijen aan de top een regionalistische koers varen die niet noodzakelijk breed wordt gedeeld door hun achterban. CD&V is een goed voorbeeld. N-VA en VB sturen aan op separatisme maar weten zeer goed dat zelfs een deel van de eigen kiezers geen separatisme wil. Ook onder hun kiezers zijn er mensen die eerder de voorkeur geven aan centralisering en nationaal (Belgisch) bestuur.

Alexander Aerts (die politieke wetenschappen studeerde, en momenteel wijsbegeerte volgt) formuleerde het op 17 augustus 2020 zo in een opiniebijdrage bij Apache: “Tot op vandaag is het Vlaams-nationalisme in de partijkaders van de N-VA en het VB gedreven door dit revanchisme (tegen België, na het activisme en de collaboratie). Een deel van deze partijkaders zijn nazaten van collaborateurs. Het gaat echter veel verder dan verwantschap. Beide partijen cultiveren een meer algemeen idee dat de Vlamingen onrecht werd aangedaan doorheen de geschiedenis van België en dat dit onrecht zich heden ten dage ongenaakt verderzet”.

“Uit opiniepeilingen blijkt dat de meeste Vlamingen echter overweldigend tegen een Vlaamse onafhankelijkheid gekant zijn, ook al zijn er vele die voor Vlaams-nationalistische partijen hebben gestemd. De groep niet-separatistische N-VA- of VB-stemmers is dus groot”.

“We kunnen stellen dat het revanchisme, dat de Vlaams-nationalistische politiek drijft, een randfenomeen is in de bredere bevolking, en voornamelijk leeft binnen een beperkte politieke klasse (de partijkaders, militanten en achterban van de N-VA, VB en Vlaamsgezinde middenveldorganisaties)”.

Migratie en vluchtelingen

En dan is er natuurlijk het heikele thema van migratie en vluchtelingen. Het klopt dat veel Belgen daar een issue van maken, en dat er veel weerstand is tegen migranten, vluchtelingen, vreemdelingen. Dat zal een bepaalde rechterzijde zeker aanvoeren. Die weerstand is reëel, dat valt niet te ontkennen.

Maar is die weerstand zinvol, nuttig? Helpt dat ons iets? Neen.

• migratie is van alle tijden en alle eeuwen, dat leert de geschiedenis van de mensheid
• veel migranten integreren zich, studeren, werken, dragen bij tot onze sociale zekerheid
• veel vluchtelingen zijn erkentelijk wanneer ze hier de kans krijgen om een eerbaar bestaan op te bouwen
• de wereld is een dorp geworden (ondanks corona), vasthouden aan de wereld van 1950 is een illusie
• Paus Franciscus, een voorbeeld voor veel christenen én niet-christenen, neemt het steevast op voor migranten en vluchtelingen. Terecht.

Franciscus verzet zich tegen “de globalisering van de onverschilligheid”. Hij vestigt de aandacht erop dat het aantal migranten, vluchtelingen, intern ontheemde mensen en slachtoffers van mensenhandel blijft toenemen, terwijl mensen ook almaar vaker een negatief oordeel over hen vellen, alsof zij de oorzaak zijn van alle kwalen van een samenleving. De paus erkent dat het moeilijk is om in hun cultuur in te treden en om de stap te zetten om barrières te overwinnen en hen te ontmoeten.

De paus zegt ook: “Op verschillende terreinen zijn veel positieve stappen gezet, vooral in ontwikkelde samenlevingen. Maar we mogen niet vergeten dat de vooruitgang van onze volkeren niet alleen mag worden gemeten aan de technologische of economische ontwikkeling. Het hangt vooral af van het vermogen bewogen te worden en zich te laten raken door wie aan de deur klopt en die met zijn blik alle valse idolen ontmaskert en hun autoriteit ontneemt.”

In onze politiek zijn er ook genoeg valse idolen. Laten we hen ontmaskeren en neen zeggen aan platte volksverlakkerij en aan partijen die de Belgen verdelen, ook met zondebokverhalen.