?Eerder deze week waren een aantal mislukte bomaanslagen in Athene goed voor enkele minuten in de televisiejournaals. Ook naar de Belgische ambassade in Griekenland werd een bombrief gestuurd.
Niemand schijnt zich echter af te vragen waarom de Belgische ambassade het doelwit was van deze bombrief, noch waarom de andere bommen naar bepaalde ambassades werden gestuurd.
Behalve de Belgische werden ook de Zwitserse en Russische ambassade evenals die van Chili, Bulgarije en Duitsland met een bom bestookt. Naar de Belgische, Mexicaanse en Nederlandse ambassades werd een bombrief gestuurd evenals naar Sarkozy, Berlusconi en Merkel. Een hele reeks bommen dus, mogelijk met dezelfde oorsprong.
Over die oorsprong lijken de nieuwsberichten eensluidend: de extreem linkse, anarchistische beweging “Samenzwering van de Cellen van het Vuur” zou achter de (poging tot) aanslagen liggen. “Zou”, want geen enkele van deze bommen of bombrieven werden opgeëist. Naar het waarom is het dus ook speculeren.
Een aantal redenen lijken voor de hand te liggen: dat Sarkozy en Berlusconi in extreem linkse kringen niet populair zijn is een understatement. Angela Merkel vertegenwoordigd voor veel Grieken de Europese druk op Griekenland om fors te besparen. Ook voor sommige van de ambassades bedenkt men makkelijk een reden waarom ze als doelwit zijn gekozen.
Aan het No Border Camp in Brussel afgelopen september deden activisten uit heel Europa mee. De politie repressie waar dit kamp mee te maken kreeg is dus ook tot in Griekenland gekend. Het is zeer waarschijnlijk dat deze repressie de reden achter de poging tot bomaanslag is. Het Belgische voorzitterschap van de EU heeft nog niet veel rimpels veroorzaakt, dus weinig waarschijnlijk het in die hoek te zoeken.
Het lijkt er op dat men zelfs de vraag niet wil stellen waarom bepaalde symbolen door “extreemlinkse terreurgroepjes” tot doelwit worden gekozen. Het is makkelijker deze “bommencampagne” als blind geweld voor te stellen, zonder reden en zonder duidelijk doel.
Behalve de voor de hand liggende vraag wat dit soort acties uit haalt, werpt de berichtgeving erover nog maar eens licht op de manier waarop de media het liefst bericht over anarchisten. Constructieve initiatieven blijken niet nieuwswaardig en geweld wordt gretig, maar zonder enige duiding gebracht. Geen wonder dat het beeld van de anarchist als 19e eeuwse bommenlegger stand houdt.