Margo Van Landeghem, één van de initiatiefnemers van de succesvolle facebookgroep Extra Slechte Vlamingen, publiceerde in De Morgen vanuit haar professionele invalshoek als psychologe een opiniestuk in De Morgen over Bart De Wever. Dat stuk kan men hier nalezen. Op Newsmonkey kwam een repliek van ene Patrick Verrijssen, zelfstandig grafiscus. Dat stuk staat hier.

Ik antwoordde als volgt:

Geachte heer Verrijssen,

Als collega admin van de facebookgroep Extra Slechte Vlamingen weet ik maar al te goed dat Mevrouw Margo Van Landeghem
mijn hulp niet nodig heeft om haar punt te maken of haar verdediging op
te nemen. Ze zal zonder twijfel op haar beurt op uw brief antwoorden.
Maar in tegenstelling tot Mevrouw Van Landeghem ben ik geen
psycholoog en al iets langer politiek actief. Ik heb dus een andere
invalshoek die in deze van belang zou kunnen zijn.

INLEIDING

Ik
ben blij dat u de essentie van uw antwoord samenvat in uw inleiding.
Dat zou ons inderdaad de lezing van uw ellendig lange brief kunnen
besparen. U verwijt Margo kort en goed dat zij – net als Bart De Wever –
mensen tegen elkaar opzet, “niet meer niet minder“.

Evenwel:
de kern van uw betoog is – kort en goed – fout. Nergens zet Margo
mensen tegen elkaar op. Ze schrijft namelijk letterlijk:

“Ik
weiger mensen onder te verdelen in economisch meer of minder rendabel.
Niet iedereen heeft dezelfde mogelijkheden en is verantwoordelijk voor
eigen geluk en ongeluk. De rekening hoeft niet te kloppen ten koste van
alles. Er is geen gelijkheid, enkel gelijkwaardigheid.”

Dat
lijkt me het tegenovergestelde van mensen tegen elkaar opzetten. Het is
overigens ook de enige passage waar zij – in tegenstelling tot Uzelve –
over andere mensen of groepen schrijft. Haar hele betoog gaat over Bart
De Wever, niet over zijn partij, zijn kiezers, militanten,
coalitiegenoten en niet eens zozeer over zijn beleid maar over zijn
houding en discours. Ze is psychologe voor iets. Margo analyseert en
duidt de houding en het discours van één man, niets meer, niets minder.

U slaat met andere woorden van bij aanvang en in essentie de bal mis.

Aangezien
u zich de moeite getroost uw foutieve stelling uitgebreid te
beargumenteren, permitteer ik me punt voor punt te antwoorden. Met als
risico natuurlijk dat mijn brief even ellendig lang wordt. Maar dat hebt
u dan louter aan uzelf te danken.

VOORINGENOMEN

U
omschrijft de mening van Mevr. Van Landeghem als ‘vooringenomen’. Dat
woord impliceert dat zij een oordeel heeft zonder op de hoogte te zijn,
zonder zich geïnformeerd te hebben, zonder de feiten te onderzoeken.

vooringenomen bijv. naamw.
Uitspraak:   [vor’?nx?nom?(n)]
als je een (doorgaans ongunstige) mening hebt over iemand of iets waarvan je weinig weet
Voorbeeld: `een vooringenomen standpunt` Synoniem: bevooroordeeld

Ik
betwijfel dat. Bart De Wever is sinds 1996 een verkozen mandataris die
bijzonder vaak in de media komt, wiens meningen systematisch en om de
haverklap geventileerd worden, die niet uit de kranten, van de radio of
televisie weg te slagen is. Hij is sinds mensenheugnis partijvoorzitter,
was oppositieleider, is burgemeester en je zou – zoals Margo terecht
stelt – al goed 20 jaar in een grot moeten geleefd hebben om aan de man,
zijn attitude en discours te ontsnappen. Meningen over De Wever zijn
derhalve – door wie ze in ons land ook geventileerd worden – niet
vooringenomen maar gebaseerd op ervaringen en inzichten die al decennia
voortduren.
Hetzelfde geldt overigens ook zijn partij die al tien
jaar in de Vlaamse regering zit, die in diverse steden en gemeentes al
langer deel uitmaakt en verantwoordelijk is voor het beleid en het geldt
voor de meeste andere mandatarissen van de N-VA die hun sporen
‘verdiend hebben’ in andere politieke partijen. De N-VA en haar
voorzitter vormen geen maagdelijke partij die plots uit de lucht komt
vallen en hun eerste kans op concrete politieke praktijk nog moeten
krijgen alvorens we ons een gedegen oordeel kunnen vormen zonder
beschuldigd te worden van vooringenomenheid.

Een prostitué van middelbare leeftijd verwacht van haar klanten ook niet dat ze behandeld wordt als jonge maagd.

Dat
opinies als die van Mevr. Van Landeghem er – zoals u schrijft – mede de
oorzaak van zijn dat u de SP.a de rug toegekeerd heeft, durf ik
overigens betwijfelen. Ik zie op uw facebookpagina dat u fan bent van
Geert Wilders en de man steunt, dat u de N-VA ‘leuk’ vindt, dat u
absoluut geen Di Rupo II wil, dat u lid bent van de Werkbond opgericht
door de VLD-jongeren en lid bent van de community ‘Ik haat socialisme’.
Ik veronderstel en mag hopen dat Margo en haar brief daar weinig mee te
maken hebben en dat uw visie al iets ouder is.

Mij lijkt het
veeleer dat uw eigen visie op De Wever vooringenomen is en los staat van
de feiten en ‘s mans discours. Want u betwijfelt of De Wever Walen,
vakbonden, werklozen, socialisten als vijand ziet. Zijn uitspraken,
beleid, discours en acties tonen dat nochtans zwart op wit aan.
Weliswaar niet als enige vijand en wellicht niet als persoonlijke vijand, maar zonder twijfel als politieke vijand en tegenstander. Dat in twijfel trekken, getuigt van blindheid of vooringenomenheid.

PROFITEURS

werklozen

U
gebruikt een eenvoudig retorisch trukje om het discours van De Wever te
kaderen en reduceert zijn tegenstanders en vijanden tot ‘profiteurs‘. Dat is bijzonder interessant. Vooral omdat u begint met de stelling dat er

‘in
België enkele honderdduizenden werklozen [zijn] die niet de minste
moeite doen om werk te vinden en die bewust op uw en mijn kosten leven’.

Dat is een vooringenomen stelling die op geen enkele manier gestaafd wordt. Ik weet ook waarom: ze kan
niet gestaafd worden. Het is namelijk onwaar. Heeft u al eens
onderzocht hoeveel werkonwilligen er exact zijn? De enige cijfers die we
daarover ter beschikking hebben, zijn die van de RVA. Die telden vorig
jaar – ondanks hun bijzonder stringente en uitgebreide controles –
welgeteld 3270 werkonwilligen. Op een totaal van 323.741 mensen die
‘sanctioneerbaar’ zijn, is dat exact 1,01%. U overdrijft uw stelling dus met factor 100.

walen

U gaat verder met de transfers van Vlamingen naar Walen die u dus ook onder de profiteurs
rangschikt. Als fan van de N-VA zou u nochtans moeten weten dat ook de
N-VA niet tegen transfers gekant is. Zij eisen meer transparantie en
flexibiliteit en daar valt wat voor te zeggen. Maar laat ons een paar
zaken niet uit het oog verliezen:

• een groot deel van de
transfers gaat naar Brussel, de zogenaamde hoofdstad van Vlaanderen. Ik
mag hopen dat u daar als fan van de N-VA geen probleem van maakt.

•
de transfers doen zich in hoofdzaak voor op het gebied van werkloosheid
en volksgezondheid. Het gaat dus om zieken en mensen die werkloos zijn.
Ik mag hopen dat u met dat soort transfers geen probleem heeft ook als
die zieke toevallig een Waalse vrouw met een hersenbloeding is. Ze doen
zich overigens ook in Vlaanderen voor: ik betaal via mijn belastingen
ook voor zieke en werkloze Vlamingen. U ook, mag ik veronderstellen. Het
is de basis van een solidaire samenleving.

• er zijn
grotere transfers tussen de Vlaamse aglommeraties dan tussen noord en
zuid. Er gaat verhoudingsgewijs bijvoorbeeld veel meer geld van
Antwerpen richting Limburg dan van Vlaanderen naar Wallonië. Transfers
zijn belangrijk en ze doen zich voor in alle federale staten zoals
Duitsland en Zwitserland.

• de transfers gaan in beide
richtingen. Zelfs de N-VA erkent dat er in de sociale zekerheid ook
sprake is van een omgekeerde transfer richting Vlaanderen, meer bepaald
voor de uitgaven van tijdskrediet en loopbaanonderbreking. De transfers
vanuit Wallonië naar Vlaanderen zullen in de toekomst ook toenemen zoals
dat vroeger al het geval was toen Wallonië zwaar geïndustrialiseerd was
en Vlaanderen in hoofdzaak een landbouwgebied.

• de
transfers nemen in reële termen ook af. Dat komt deels door de
vergrijzing in Vlaanderen en het feit dat Wallonië een sterkere
economische groei kent en omdat de werkloosheid in Vlaanderen sneller
stijgt dan in Wallonië.

stakers

Tot slot keert
u zich – in hetzelfde rijtje van zogenaamde profiteurs – tegen de
vakbonden en stakers en verwijt hen economische schade door de
stakingen. Het ontgaat u blijkbaar dat die zogenaamde schade de
opbrengst is van de arbeid van de werknemers? Dat is de essentie van een
staking: we onthouden de ondernemers onze arbeid zodat ze zich
realiseren hoeveel die arbeid eigenlijk waard is. Goed dat VOKA, UNIZO
en het VBO dat eens berekend hebben zodat we weten wat onze arbeid waard
is: 265 miljoen euro per dag. En dat blijkt ook: als Bayer in staat is
per werkwillige een premie van 250€ per stakingsdag uit te betalen, als
bouwgroep Willy Naessens elke werkwillige plots een fles champagne
cadeau kan doen en als andere ondernemers genoeg aan hun werknemers
verdienen om hen plots te verwennen met frieten, massages, sushi
en extra loon, tonen ze aan hoeveel onze arbeid eigenlijk écht waard is.
We zouden alle dagen moeten staken, dan kregen we verdomme elke dag een
fles champagne, 250€ extra en sushi en massage bovenop. Zoveel
verdienen ze dus aan ons…

En laat ons duidelijk zijn:
als de ondernemers en de overhjeid die economische schade een probleem
vinden, moeten ze gewoon aan onze eisen voldoen. Dat is nogal eenvoudig.
Het is tenslotte onze arbeid, de arbeid van de honderdduizenden die
gestaakt hebbben, de tienduizenden die aan de piketten stonden, de
mensen die thuis zijn gebleven en liever hun dagloon opgeven of het
belangrijk vonden om vanaf 4u ‘s ochtends in de kou en gietende regen
piket te staan om collega’s te overtuigen van de noodzaak tot actie.
Profiteurs zou ik hen niet noemen: het was een bijzonder lange en zware
werkdag en we werden er niet voor betaald. Integendeel: het kostte ons
geld. Het zijn mensen die doorgaans hard werken en in sectoren als het
openbaar vervoer of de zorgsector vaak ook in shiften, tijdens weekends
en feestdagen en tijdens de vakantieperiodes.

VERGETELHEID

Jammer dat u daarmee uw lijstje profiteurs afsluit. Want profiteurs, daar zijn we allemaal tegen, dat spreekt.

Nochtans vergeet u er een paar belangrijke. Diamantfraudeurs zoals Omega Diamonds
bijvoorbeeld. Die diamantairs fraudeerden voor goed 2 miljard euro maar
sloten een deal met de fiscus waardoor ze aan vervolging ontsnappen,
geen strafblad krijgen en ze komen er vanaf met een geldboete van 160
miljoen die een fractie bedraagt van het gefraudeerde bedrag. Dat heeft
natuurlijk alles te maken met de DiamandClub waar de Heer Jan
Jambon de initiator van is, een informele club van Parlementsleden en
mandatarissen die de belangen van de diamantsector behartigen. Vreemd
want die sector betekent niet zo veel voor onze economie qua
werkgelegenheid of investeringen. Ja, het gaat om bijzonder grote
bedragen, maar die gaan ons land in en uit en betekenen concreet zeer
weinig voor onze economie. Kent u overigens een andere economische
sector die een dergelijke club heeft? Bestaat er bijvoorbeeld een
‘textielclub’ in het Parlement? Of een ‘staalclub’? Misschien een
‘sociale sectorclub’? Niet bij mijn weten.

U vergeet ook de rijkste Belgen zoals de familie de Spoelberch en de grootste ondernemingen die via LuxLeaks hun
geld aan de fiscus onttrekken en dus wel profiteren van ons onderwijs
dat hun medewerkers opleidt, onze sociale zekerheid die hun zieke
werknemers verzorgt, ons wegennet dat ze met hun vrachtwagens
verslijten, ons openbaar vervoer dat hun personeel ter plaatse brengt,
onze brandweer en politie die hen in geval van nood bescherming bieden
maar hun geld liever naar Luxemburg versluizen in plaats van hun
bijdrage te leveren. Was dat niet de definitie van een profiteur? Iemand die nauwelijks bijdraagt maar wel mee geniet van wat we gemeenschappelijk verwezenlijkt hebben? Uit de meest recente cijfers blijkt dat bijvoorbeeld Colruyt op die manier geen 5000 euro belastingen heeft betaald op 87 miljoen euro winst. De vennootschap van de familie de Spoelbergh van AB Inbev betaalde in Luxemburg op 150.953.061,66 euro winst amper 3210 euro belastingen. Dat is minder dan ik en wellicht ook minder dan u betaalde. Het is minder dan wat hun eigen kuisvrouw moet betalen.

Qua
profiteren is dat van een andere orde dan een werkloze die 870€ per
maand krijgt omdat hij als alleenstaand staat opgeschreven terwijl hij
eigenlijk samenwoont en dus maar recht heeft op geen 470€. Maar geef
toe: van 470€ per maand kan je niet overleven. Dat gaat iets eenvoudiger
als je 150.953.061,66 euro ter beschikking hebt.

U heeft het evenmin over de bedrijven die profiteren van de notionele intrestaftrek waar niets tegenoverstaat: geen investeringen, geen werkgelegenheid en geen belastingen. Dat kostte ons land inmiddels 112 miljard euro
maar daar maalt u niet om. 112 miljard € cadeaus aan ondernemingen die
ervan profiteren zonder daar iets tegenover te stellen. U vermeldt
evenmin de royale subsidies die de bedrijven krijgen, zoals Ford Genk dat tot 2011 nog 54,2 miljoen euro kreeg en gisteren straffeloos de boeken en de fabriek dicht deed.

Het
is opvallend en vreemd dat u dat soort profiteurs niet vermeld. Ze
kosten onze samenleving nochtans een pak meer dan alle werklozen,
zieken, Walen, socialisten en profiteurs samen. Het is zowat de enige
zin in uw diatribe waarmee ik het eens kan zijn: “ze zijn er wel degelijk, mensen met minder fraaie bedoelingen.”. Ik vrees alleen dat ze zich niet bevinden waar u of Bart De Wever ze vermoeden.

DEMOCRATIE = VERKIEZINGEN

U
sluit af met de retorische vraag “misschien worden we er wel beter
van?”, een onverholen pleidooi om Bart De Wever zijn regering de tijd te
gunnen haar programma uit te voeren, hen op basis daarvan te beoordelen
en dan bij de volgende verkiezingen onze conclusies te trekken.

Het
zal u niet verbazen maar ik ben daar niet zo’n voorstander van.
Enerzijds kénnen we de N-VA al. We zien hun beleid in Antwerpen maar ook
in Denderleeuw, Borgloon, Tienen, Putte (vier gemeentes die dankzij de
N-VA ‘onbestuurbaar’ werden verklaard) en we zien wat de N-VA de
afgelopen tien jaar in de Vlaamse regering heeft gedaan. Bovendien, Heer
Verrijssen, kunnen wij ook lezen. We zijn niet ‘vooringenomen’ maar we
hebben de regeerakkoorden goed gelezen en geanalyseerd. We hebben onze
rekening gemaakt.

En behalve de sociaaleconomische maatregelen
die niet in ons belang zijn en die de sociale zekerheid en de
welvaartstaat en dus ons welzijn ondermijnen, zijn er nog een aantal
maatregelen die we beter vandaag tegenhouden dan ze binnen vijf jaar
terugdraaien. Het bestraffen van de federale culturele en
wetenschappelijke instellingen bijvoorbeeld. Ik zie Anne-Teresa De
Keersmaeker, les Ballet C de la B of Sidi Larbi Cherkaoui niet graag
naar het buitenland verhuizen. Dat is namelijk onomkeerbaar.
Net als
de verlenging van de uitbating van de kerncentrales die een gevaar
betekenen voor ieder van ons maar die ook de ontwikkeling van
hernieuwbare energiebronnen tegenhoudt omdat ondernemers natuurlijk niet
zullen investeren in een sector die geboycot wordt. Dat kost ons
decennia aan ontwikkeling van hernieuwbare energiebronnen. We zouden op
dat vlak aan de top van de evolutie moeten staan en De Wever zorgt
ervoor dat we binnen vijf jaar een niet in te halen achterstand zullen
hebben.
Of de beslissing om voor 6 miljard euro – die we dus niet
hebben – F35 straaljagers te kopen die geschikt zijn om atoombommen af
te werpen. Men mag zich al eens afvragen waar we dat in godsnaam voor
nodig hebben. Waar gaan we die atoombommen juist afwerpen misschien? Is
daar een concreet plan? Is dat in ons belang?

En zo zijn er nog tal van beslissingen die ons land voor decennia zullen tekenen en die we beter vandaag dan morgen tegenhouden.

Overigens
– en daarmee sluit ik af om mijn brief zeker niet langer te maken dan
de uwe – hebt u een erg bekrompen visie op democratie. Die beperkt zich
namelijk niet tot het rood kleuren van een bolletje om de zoveel jaar.
Democratie betekent betrokkenheid van alle burgers de hele tijd. Het is
bij wijze van spreken veeleer een werkwoord dan een zelfstandig
naamwoord. Het betekent dus discussie, debat, actie, betogingen,
stakingen, petities, manifesten, lobbyen, de media bespelen, open
brieven schrijven en zich engageren.
Het zal u wellicht ontgaan zijn
maar we hebben de kinderarbeid niet afgeschaft door te wachten op de
volgende verkiezingen. We hebben de achturendag noch de vijfdagenweek
afgedwongen door braaf af te wachten. En zelfs het algemeen enkelvoudig
stemrecht is niet het resultaat van Parlementair werk maar van
betogingen, stakingen en acties. Onze democratie is de dochter van
betogingen en stakingen.

In het Parlement worden weliswaar de
wetten gestemd, maar die wetten zijn het resultaat van een breed
maatschappelijk debat en van politieke strijd waar we in het beste geval
met zijn allen aan deelnemen. Dat is democratie.

Maar daar hebt u duidelijk gaan kaas van gegeten.