Deze open brief is een reactie op de open brief die op 29 september 2016 verscheen op de website van Jong N-VA. Om deze open brief van een Jong N-VA bestuurslid te herlezen, klikt u hier.
Beste werkende burger(s)
Ook mij moet er iets van het hart, en dat geef ook ik graag op voorhand toe. Anders zou ik deze brief ten slotte niet schrijven. De frustraties zitten, andermaal bij mij, ook zeer hoog. Hier gaan we…
Ik ben donderdag niet gaan betogen, in hoofdzaak omdat ik les had en dus niet tijdig in Brussel kon geraken. Ik had er nochtans graag bij willen zijn, bij die grote, hartverwarmende betoging zoals u ze omschrijft. Maar wat ik me afvraag, hebt u dat warme gevoel van zo’n grote betoging eigenlijk zelf al eens mogen meemaken? Ik gok van niet, aangezien ook u in uw beschrijving een bevooroordeeld en zwaar overdreven beeld van de betoger naar voor schuift. De betoger die al graag eens een frisse pint drinkt, en daar dan het liefst van al reeds ’s morgens mee begint. Kortom, de betoger die zoals u beschrijft, het betogen vooral ziet als een feestje, een reden om niet te gaan werken die dag en zich in de plaats te laven aan wat gerstenat.
Nu moet ik zeggen, beste werkende burger, dat ik wel al eens op een betoging aanwezig ben geweest. En ik kan u verzekeren dat de overgrote meerderheid daar in Brussel op straat komt omdat men het hart op de juiste plaats heeft. Hart boven Hard, weet u wel. Van welig bierdrinkende betogers is er echter maar weinig sprake. U laat zich hier, bij het schetsen van een beeld van de gemiddelde betoger blijkbaar toch vangen aan wat framing denk ik. Iets waar uw partijvoorzitter nochtans zwaar naar uithaalde tijdens het openingscollege politicologie in 2015 aan de UGent.
Maar dit gezegd zijnde, over naar de echte inhoud nu. ‘De cijfers’, zoals u ze zo graag aanhaalt. Ik moet toegeven, de private jobcreatie is gestegen. Dit echter in veel mindere mate dan eerst beloofd werd. Daarbovenop zonder aandacht voor jobcreatie voor kortgeschoolden en kansengroepen. Ook de koopkracht steeg inderdaad volgens de officiële cijfers. Maar reëel ligt dit natuurlijk anders. De verhoging van diverse facturen, voelen de mensen in hun portemonnee. Deze verhogingen maken een groot deel van de bevolking extra kwetsbaar, maar dat hoef ik u wellicht niet te vertellen. Verandering voor vooruitgang zei u?
Er is echter nog een belangrijk cijfer dat u (selectief?) vergeet, namelijk de economische groei. Nu, ik zou dit in uw plaats misschien ook vergeten vermelden want ook hier ziet de toekomst er niet zo rooskleurig uit. Volgens cijfers van het Federaal Planbureau zou de groei van het BBP vertragen van 1,4% in 2015 tot 1,2% in 2016. Aanvankelijk werden in dit rapport van het Federaal Planbureau meer gunstige cijfers voorspeld vanaf 2017, maar dit moet echter genuanceerd worden. Begin september werd er een communiqué verspreid waarin de cijfers betreffende de economische groei aangepast werden. Voor 2016 zal de economische groei 1,4% bedragen wat dus een stagnatie is in vergelijking met 2015. Voor 2017 ziet het plaatje er niet veel beter uit, een economische groei van slechts 1,2%. Wanneer we de lange termijn bekijken zien we ook niet zoveel verschil. Tussen 2008 en 2015 bedroeg de economische groei 1,3%. Voor 2016 tot 2021 ligt de potentiële groei ook op 1,3%. Weeral een stagnatie. Verandering voor vooruitgang zei u?
De Wet-Peeters dan. Ik ben al blij dat de betogers hierbij toch enigszins op uw begrip kunnen rekenen. Echter, de 38-uren week een logische maatregel noemen? Kijk eens welke maatregelen men in bijvoorbeeld Denemarken lanceert om werk te maken van werkbaar werk. Een 38-uren week zal u daar niet terugvinden, in tegendeel. Personeel, beste werkende burger, dat zijn mensen en geen machines. Voor mensen moet men zorg dragen en inderdaad, anno 2016 willen mensen hun eigen loopbaan en werk kunnen bepalen. Maar een 38-uren week invoeren lijkt me nu toch wel heel contradictorisch in deze context. Bijkomend liggen de werkdruk en het aantal burn-outs al dramatisch hoog. De 38-uren week dan een logische maatregel durven noemen is ronduit beschamend. Het aantal burn-outs en depressies zal stijgen, en hiermee samengaand de kosten voor onze gezondheidszorg en sociale zekerheid. Verandering voor vooruitgang zei u?
Daarbovenop begrijpt u niet dat er een betoging georganiseerd wordt, mede als protestactie tegen de Wet-Peeters, omdat “de wet er zelfs helemaal nog niet is”? Toch wel een jammere uitspraak. Betogen is nochtans een van de middelen om de vrijheid van meningsuiting in de praktijk te brengen, een fundament van onze democratische rechtsstaat, u welbekend. Niet gaan betogen omdat de wet er zelfs helemaal nog niet is, is als verzaken een klein beginnend brandje te blussen. Kansloos.
Tot slot spreekt u over de graaiende cultuur van onze grote ondernemingen. Hypocriet noemt u dat, beste werkende burger, om hiertegen te gaan betogen. Weet u wat hypocriet is? Mensen beloven dat er geen extra belastingen bijkomen en de koopkracht zal stijgen maar terwijl wel de onderwijs- en energiefacturen verhogen, dat is hypocriet. Maar u komt jammer genoeg niet verder dan te zeggen dat het aankaarten van de graaicultuur van de multinationals hypocriet zou zijn. Waarschijnlijk omdat u zelf, met uw eigen dosis gezond verstand, ook beseft dat deze graaicultuur een grote bedreiging vormt voor de welvaart en het welzijn van honderdduizenden burgers.
Tot slot, hoe moet het dan wel gebeuren? Het neo-liberale mantra “There is no alternative” durf ik een groot leugen te noemen. Het is een vrij gemakkelijke manier om de onwetende burger rond uw vinger te winden. Echter, geïnformeerde mensen geloven dit niet meer. Ze zijn het beu en roepen: “Zet die ploat af”. De socialisten de schuld geven van de put die gevuld moet worden is gemakkelijk. Moeten we niet wat verder kijken dan onze neus lang is en de echte problemen durven benoemen? Zou het bijvoorbeeld niet kunnen dat ongebreideld kapitalisme de oorzaak is van de crisis die we nu beleven? Verregaande deregulering, vrije marktwerking en ongure bankactiviteiten zijn maar enkele oorzaken van een lang lijstje. De financiële hel barstte los in 2008 en banken moesten gered worden met belastinggeld. Ziedaar de oorzaak van uw put.
De recepten die uw partij op tafel legt om deze put te dichten, en bestempeld worden met de woorden “snoeien om te groeien”, doen elke menselijke realiteit oneer aan. Ik zou eerder zeggen: “snoeien om te bloeden”. Maar nu, een van de basislessen in de economische realiteit is dat men in tijden van laagconjunctuur, waarin we ons nog steeds bevinden, het begrotingsevenwicht moet durven loslaten. De overheid moet in deze financieel moeilijke perioden geld in de bevolking hun handen steken zodat de bevolking dit geld kan herinvesteren in de economie. Enkel zo krijg je de economie terug op gang getrokken met zin voor de menselijke realiteit. Wanneer het dan financieel weer beter gaat en we ons in een hoogconjunctuur bevinden kunnen de financiële overschotten gebruikt worden om het begrotingstekort aan te vullen. Dat is beleid op maat van mensen. Want vergeet niet: zonder mensen ook geen economie.
Mijn oproep is dan ook om met zijn allen wakker te worden en het schip te redden vooraleer het gezonken is. Het is alleen jammer dat uw partij in een diepe winterslaap verzonken blijft.
Vriendelijke groeten
Een wakkere burger
