De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Oorlog in Oekraïne bekeken door een bril met een afgedekte lens

Oorlog in Oekraïne bekeken door een bril met een afgedekte lens

donderdag 10 maart 2022 17:19
Spread the love

Mijn corebusiness in zake aandacht, inzet en praktische solidariteit ligt in Latijns-Amerika. Vandaag worden we bedolven onder bakken berichtgeving rond de oorlog in Oekraïne. Men kan er niet tussenuit. Maar al dat nieuws is heel dikwijls eenzijdig.

Wat dat betreft is de verslaggeving en de aandacht voor de oorlog bij ons in het westen nogal hypocriet in de ogen van mensen zoals Adolfo Pérez Esquivel, de Argentijnse Nobelprijswinnaar voor de Vrede 1980 en enkele Latijns-Amerikaanse politici en auteurs die een manifest ondertekenden. In de aanhef zeggen ze: ‘De oorlog in Oekraïne is een uiting (overigens niet de enige) van het ontbindingsproces van het kapitalisme in zijn neoliberale fase, want terwijl de mainstream media zich richten op Oost-Europa, hebben de Israëli’s Syrië en de Westelijke Jordaanoever aangevallen, waarbij nieuwe levens zijn geëist en honderden Palestijnen gewond zijn geraakt, en heeft het Pentagon zojuist Somalië gebombardeerd. Toch lijkt het erop dat alleen in Oekraïne het recht op zelfbeschikking geschonden is.’[1]

Terwijl wij ons blind staren (correctie: blind gestaard worden) door de mainstream media zijn er ook analisten die het bredere plaatje opzoeken en de economische en geopolitieke oorzaken van het oorlogsgeweld bekijken op wereldvlak. En dan komt het accent nogal eens te liggen op de verantwoordelijkheid van de Verenigde Staten. Zeker als die stemmen komen vanuit Latijns-Amerika. Want daar ondervinden ze aan de lijve wat het betekent onder de ‘democratische’ knoet van de VS gebukt te gaan. Daaromtrent schrijven Pérez Esquivel en de andere ondertekenaars van hun manifest:

‘ Maar tegelijkertijd is het duidelijk dat de mensheid, met tegenstellingen, vorderingen en tegenslagen, afstevent op een nieuwe multipolaire orde, niet zonder weerstand van wat meer dan een eeuw lang de grootste macht van de planeet is geweest, hetgeen de economische, politieke en militaire omwentelingen verklaart en nu wordt uitgedaagd door de concurrentie van China.’

Hier bij ons worden de conflicten en vijandigheden door het Oekraïense leger tegen de oostelijke provincies verzwegen of althans geminimaliseerd.

Pérez Esquivel en kompanen schrijven:

‘Het militaire optreden van Rusland in Oekraïne kan niet worden begrepen zonder het te contextualiseren in de oorlog die de pro-Westerse regering van Oekraïne sinds 2014 voert tegen de pro-Russische bevolking van Donbas, waar al 14.000 mensen zijn omgekomen en waar de neonazistische paramilitaire groepen die door de NAVO en de Verenigde Staten worden bewapend en aangemoedigd, opvallen door hun wreedheid. Deze aanvallen zijn in strijd met de Minsk-akkoorden van 2015.’

Dat klinkt mij vertrouwd in de oren.  Het zou interessant zijn om eens na te gaan hoeveel (terroristische) milities in het Midden-Oosten en elders de VS al niet gewapend en gesteund hebben.

En dan nog iets: de door de Westerse (in mijn ogen pokerachtige en ridicule) overweging van wie schuift nu uiteindelijk op naar de grenzen van wie? Het westen (ik zeg bewust niet West-Europa) naar het oosten of Poetin en Rusland naar het westen?

Pérez Esquivel twijfelt niet:

‘De vastbeslotenheid van de VS om de NAVO uit te breiden tot aan de grenzen van de Russische Federatie, vergezeld van de levering van modern wapentuig aan Oekraïne, is in feite de voltooiing van een geleidelijke militaire omsingeling die geen enkele staat met gevouwen armen kan aanvaarden. Een ware campagne van desinformatie en de verleiding om elke stem die afwijkt van de versie van de pro-NAVO en pro-VS hegemonie te censureren en tot zwijgen te brengen, leggen de antidemocratische roeping bloot van de woordvoerders van het grootkapitaal.’

Het manifest besluit als volgt:

‘De verovering van een duurzame vrede, die wij met gematigd optimisme haalbaar achten, kan niet bereikt worden ten koste van de veiligheid van welke lidstaat van de internationale gemeenschap dan ook. De hervatting van de akkoorden van Minsk is wellicht de beste manier om de dialoog tussen de partijen in het conflict te herstellen.

De fundamentele strijd, die de arbeidersklasse en de volkeren moeten voeren, is de strijd voor een alternatieve orde voor het kapitalisme, een zonder uitbuiting en een van samenwerking tussen volkeren, ontdaan van zijn gecommercialiseerd aspect en in solidariteit, met respect voor de natuur en het leven.’

Waar bleef de zo beleden democratie?

Democratie? Ik lees daaromtrent onder meer in het artikel ‘Alleen een regelrechte klootzak zou bommen droppen op Odessa,‘ van De Standaard van woensdag 9 maart: “Volgens een peiling in september vorig jaar was 68 procent van de bewoners het eens met Poetins uitspraak dat Russen en Oekraïners ‘één’ volk vormen, terwijl slechts 20 procent vond dat de toekomst van Oekraïne in Europa lag. 38 procent wilde nauwe banden met Rusland, 27 procent verkozen neutraliteit.”

Die 38 procent pro-Rusland en die 27 procent die kiezen voor neutraliteit vormen dus samen twee derden van de bevolking.

Wat heeft in ‘s hemelsnaam president Volodymyr Oleksandrovytsj Zelensky bezield om die volkswil zomaar naast zich neer te leggen en op een ondemocratische wijze te blijven lonken naar het westen? Omdat daar de gulle subsidies te rapen vallen en sommige regeringen van sommige lidstaten van de Europese Unie ‘creatief’ met de Europese fondsen weten om te springen?

Had hij dan minsten gezegd: wij willen aansluiten bij de Europese Unie, maar onder geen  beding aansluiten bij de NAVO, nu niet en nooit. Ze zouden niet alleen zijn in die conditie, maar in het gezelschap vertoeven van Finland, Ierland, Oostenrijk, Zweden, Cyprus, Malta en van Zwitserland dat noch bij de Unie noch bij de NAVO zit, maar comfortabel ingebed in de Unie.

In die zin vind ik dat Volodymyr Oleksandrovytsj Zelensky een vreselijke verantwoordelijkheid op zich geladen heeft in verband met de ontketening van de oorlog.

 

[1] https://rutakritica.org/category/por-adolfo-perez-esquivel-y-otros/?v=3fd6b696867d

 

Creative Commons

take down
the paywall
steun ons nu!