We klagen de toename van de kloof tussen kapitaal en arbeid voortdurend aan. Zeer terecht. De kloof van zij die verdienen met investeren en ook gokken op de markt en zij die hun arbeid verhuren neemt toe.
Maar ook binnen de arbeidende klasse neemt de dualiteit toe. Leidinggevenden en experten verdienen steeds meer dan het uitvoerend personeel.
In vooral grote bedrijven worden leidinggevenden verwend met salariswagens (dit zijn geen bedrijfswagens nodig voor de functie maar een vorm van loon)en extra premies met daar bovenop een zeer aantrekkelijk loon niet in verhouding met de werkelijk toegevoegde waarde voor het bedrijf.
De bedrijven behouden de leidinggevende en expertfuncties en besteden de zo genaamd lagere jobs uit. Resultaat is dat het bedrijf enkel nog managers en experten in loondienst heeft al de rest komt bij de onderaanneming terecht . Aannemers die vooral werknemers hebben in het laagste loonsegment zoals onderhoud poetsen en zeer repetitief werk , leveren dit werk aan het moederbedrijf.
Concreet in de jaren 80 werkte ik bij Philips, het keuken- en onderhoudspersoneel hadden een Philipscontract .Voor hen geldde de goed betaalde metaalsector. Na outsourcing viel het keukenpersoneel onder de minder betaalde voeding. De voorbeelden zijn vandaag legio. Bedrijven focussen zich op de core
– business en besteden de rest uit Concreet , bedrijven in de onderhoudssector maken op hun beurt outsourcing naar Oost Europa. Die “vreemdelingen” die onder minder goede voorwaarden dan bij ons gangbaar zijn werken , komen hier arbeiden. Ze concurreren de naar werkzoekende GEWONE mensen ,ook zij die van vreemde origine zijn maar ondertussen Belg geworden, uit de markt. Kan het nog perverser De arbeidende klasse wordt door het kapitaal uit elkaar gespeeld.
Conclussie :
Iedereen die in België werkt moet dat kunnen doen onder dezelfde voorwaarden . De managers worden teveel betaald omdat het kapitaal hen gebruikt om de werkende klasse uit te buiten .Vele managers en experten vergeten dan ze eigenlijk gewone werkmannen zijn die hun arbeid verhuren en dat wanneer ze niet meer in de smaak vallen aan de deur gezet kunnen worden.