De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Ooggetuigen over de Egyptische revolutie
Revolutie, Egypte, Caïro, Midan Tahrir, Ooggetuigen -

Ooggetuigen over de Egyptische revolutie

woensdag 9 maart 2011 14:06
Spread the love

“Ik ben opgegroeid op het platteland in de buurt van de stad al-Minya in Opper-Egypte. Ik wist niets van politiek en had er geen interesse voor. De revolutie bracht een volledige bewustzijnsverandering bij mij teweeg. Ik nam deel aan de betogingen en de sit-ins op Tahrir. Ik discussieerde met mensen die van overal uit Egypte kwamen en zelfs uit het buitenland. Ik leerde over de achtergronden van de sociale en politieke problemen van mijn land. Ik leerde ook Ché Guevara en Nelson Mandela kennen en de geschiedenis van protest en bevrijding. Nu hou ik zowel van mijn verloofde Heba als Ché. [lacht]” Mohi, jonge activist

“Toen de politie de betogers op Tahrir met traangas bestookte, kreeg ik er erg van langs. Ik was in ademnood en zou bijna gestikt zijn mochten mijn kameraden me niet geholpen hebben. Ze wisten me buiten de strijdzone te slepen. Toen ik weer bij bewustzijn kwam, dacht ik maar aan één ding: zo snel mogelijk terug naar het plein gaan om foto’s te maken en de revolutie te steunen.” Haisam, journalist

“Ik was bij de eerste betogers van 25 januari. De solidariteit tijdens de revolutie was ongelooflijk. Toen de politie traangas op ons afvuurde, vluchten we naar een armere buurt. Daar hielpen de mensen ons spontaan en gaven ons azijn en cola om onze ogen uit te wassen en doeken om voor onze mond te binden. Vanuit de vensters van ziekenhuizen wierpen verpleegsters ons maskertjes tegen traangas toe. Wanneer ik naar huis moest om te rusten – want ik ben een oude man – boden jongeren aan om achterop hun brommer mee te rijden en zo de politie te ontwijken.” Farouk, ingenieur

“Op vrijdag, de eerste Dag van Woede, leidde ik een groep betogers van Imbaba naar het Tahrir-plein. Onze aantallen zwollen aan tot zo’n honderdduizend tot we op de Gala-brug door de politie tot stilstand werden gedwongen. Ze vuurden traangas op ons, wat extra effectief was gezien de hoge concentratie mensen. De mensen begonnen te panikeren en terug te deinzen. Toen hoorden we schoten vanuit de richting van het plein komen. We wisten niet hoeveel mensen op Tahrir stonden en we dachten dat het er zeker minder moesten zijn – wij waren immers al met zo’n honderdduizend! We wisten niet wat er op het plein gebeurde en we vreesden dat de betogers daar misschien afgeslacht werden. Internet, facebook en gsms waren onbruikbaar. Ik werd bang, maar de mensen toonden zich heel erg moedig. Ondanks het traangasbombardement begonnen ze toch vooruit te gaan, over de brug en weer terug, een kat en muisspel met de politie, om hun aandacht te trekken en te proberen de mensen op Tahrir te ontzetten. Op dit moment besefte ik dat er echt een revolutie bezig was.” Wael, links activist

take down
the paywall
steun ons nu!