De loonkostenhandicap wordt weer door de rechterzijde weer naar voren geschoven. Zij willen voorkomen dat deze uit de actualiteit verdwijnt.
De werkgevers en bevriende politici doen de waarheid geweld aan wanneer ze dit onderwerp aansnijden. Ze zien verschillende elementen bewust over het hoofd. Ook de media spelen hier onkritisch op in.
Deze elementen zijn onder andere:
- De productiviteit ligt in België zeer hoog, men drukt steeds de loonkost per uur uit in plaats van de kost van het product want het is dit laatste wat prijsbepalend is.
- Men vergelijkt met een zeer grote groep landen terwijl onze export zich dominant beperkt tot Nederland, Duitsland en Frankrijk. Wanneer we ons concentreren op de harde economische sectoren is er helemaal geen loonhandicap. In de dienstensector ligt dat anders maar hier zijn het de Duitse hamburgerjobs die de vergelijking scheef trekken.
- De bedrijven krijgen subsidies van de overheid, ook deze cadeaus die o.a. ook naar ArcelorMittal en FORD gingen worden nooit in rekening gebracht
- Over de fiscale gunsten via de notionele intrestaftrek wordt zedig gezwegen.
- De vermindering van de patronale bijdragen voor de sociale zekerheid op de lonen wordt niet vermeld, terwijl dit zogezegd part van de werkgever in feite integraal deel uitmaakt van de werknemerswedde het staat enkel niet op onze loonfiche vermeld. Dit deel vormt in feite reeds een daling van de loonkost op de kap van de sociale zekerheid en dus ten nadele van de werkende bevolking.
- Nergens wordt er een pleidooi gehouden voor een verschuiving van de lasten op arbeid naar vermogen.
Er is hoop: deze regering ,heeft ondanks de aanwezigheid van de liberalen en de versterkte rechterzijde van de CD&V( gevolg van de ACW-perikelen) , een aanvang gemaakt met een verschuiving van de lasten op arbeid naar vermogen, helaas te bescheiden. De PS , de SP-a en het CDH hebben hier toch wat gewogen. GROEN start een campagne hierover eind deze maand en de PVDA+ heeft de miljonairstaks al jaren op de agenda staan.
Hoop doet leven.
