Het Twitteraccount van adjunct-hoofdredacteur Bart Nijman van GeenStijl is tijdelijk geblokkeerd geweest na een kritisch bericht over de verkiezingen voor het Europees Parlement. Volgens Twitter had hij misleidende informatie gedeeld over de stembusgang, maar later erkende het platform dat dit niet het geval was en werd de blokkade opgeheven.
Twitter controleert sinds een paar weken extra streng op nepnieuws en misleiding in verband met de Europese verkiezingen op 23 mei. Het platform heeft een nieuwe meldknop ingesteld waarmee gebruikers kunnen aangeven dat ze verkeerde informatie over bijvoorbeeld de stemdatum of -locaties tegenkomen.
Ook het bericht van Nijman werd in eerste instantie door Twitter beoordeeld als misleidend. Volgens GeenStijl plaatste de adjunct-hoofdredacteur alleen maar een “EU-cynisch stemadvies”. Door de maatregel was het bewuste bericht van Nijman niet langer te zien op Twitter en kon hij voorlopig geen tweets plaatsen via zijn account. Maar al snel liet Twitter weten dat er een menselijke fout was gemaakt. Het bewuste bericht is weer te zien.
Kort na de schorsing kreeg Nijman het opnieuw met Twitter aan de stok. Dit keer omdat hij zich volgens het platform in een tweet schuldig had gemaakt aan ‘hateful conduct‘, hatelijk gedrag. Nijman noemde in het betreffende bericht een vrouw een hoer en mag daarom de komende uren niets meer posten of liken op Twitter.
Nijman zei vorige week bij WNL al dat hij bang was de extra controles van Twitter tot censuur zouden leiden. “Je zet zo wel een beetje de deur open voor een kliklijn, waarbij mensen de gelegenheid aangrijpen om onwelgevallige meningen aan te geven.”
Veel Twittergebruikers steunden Nijman na de schorsing omdat ze vonden dat zijn vrijheid van meningsuiting was ingeperkt. Zij deelden het bericht van de GeenStijl-voorman via hun eigen account. “Daardoor is mijn bericht nu uitgegroeid tot een soort stemoproep tegen de EU”, zei Nijman daar zelf over.
Vaker geblokkeerd
Het is niet de eerste keer dat het platform Nijman blokkeert. In maart werd hij voor twee weken geschorst omdat hij een link naar het manifest van de Christchurch-schutter had gedeeld. Nijman werd weer toegelaten nadat hij het bewuste bericht had verwijderd.
De GeenStijl-man laat zich op Twitter vaker kritisch uit over de Europese Unie. Nijman was ook een van de initiatiefnemers van het Oekraïne-referendum.
Er zal en mag geen moslima met een hoofddoek in de Tweede Kamer en daarom blijft Domrechts zoeken naar “bewijs” dat GroenLinks-kandidaat Kauthar Bouchallikht niet deugt. Dat ze van de Moslimbroederschap zou zijn, is al wel duizend keer overtuigend weerlegd, maar bij GeenStijl hebben ze weer wat nieuws gevonden: Bouchallikht liep in 2014 mee op een demonstratie tegen Israel, waar ook een spandoek met een hakenkruis was gesignaleerd, waarop Israël met Nazi-Duitsland werd vergeleken.
Dat is GeenStijl, “de rijke en machtige Joden hebben van die lange tenen“-GeenStijl, “Jank-Joden“-GeenStijl, “Gierige Jood“-GeenStijl, “Brood-Jood“-GeenStijl, “Jodenstreken“-GeenStijl, “Waar is Hamas als je ze nodig hebt“-GeenStijl. Dat meent iets te mogen zeggen over een jonge vrouw die zes jaar geleden op een demonstratie liep, waar andere deelnemers met een antisemitisch spandoek zeulden.
Mooie ovens
Bouchallikht heeft meteen spijt betuigd, wat mij betreft onnodig. Ze protesteerde tegen het dodelijke Israelische geweld tegen Gaza en is niet verantwoordelijk voor de domme uitingen van andere mensen. Daarbij: er zit een senator in de Eerste Kamer die het jammer vindt dat de mooie ovens van Hitler niet meer in gebruik zijn. Dat is Annabel Nanninga, die vorige week door de voltallige media op het schild werd getild als redelijk alternatief voor Thierry Baudet, dus echt, hou je bek over een spandoek.
Op demonstraties tegen Israëlische mensenrechtenschendingen lopen altijd een paar onverlaten antisemitische leuzen te schreeuwen, en daar omheen lopen altijd journalisten die specifiek dáár naar op zoek zijn, met het doel iedereen die op die demonstratie meeliep, te brandmerken als antisemiet en het doel dáárvan is weer om alle kritiek op Israël te verstommen. Mede om die reden loop ik nooit mee met een demonstratie (een keer als verslaggever, en verdomd als er niet ook een paar in het zwart geklede, gemaskerde relschoppers opdoken), maar we gaan het een 20-jarige student haar naïviteit niet kwalijk nemen, zeker niet omdat haar motivatie om mee te doen legitiem en zuiver was.
Gewoon gezellig
Maar Bouchallikht draagt een hoofddoek, en dus moet ze kapot. Dus kopt de NOS dat Bouchallikht meeliep met een “antisemitisch protest”. Ik schreef al, de publieke omroep heeft echt een tyfushekel aan allochtonen die niet gewoon gezellig meedoen met de boze witte Nederlanders. Wie schetst mijn verbazing als de Voormalige Nazikrant genuanceerder bericht dan de NOS, door te schrijven dat Bouchallikht meeliep op een ‘demonstratie waar antisemitische leuzen werden meegedragen’.
Vergelijkingen van Israël met Nazi-Duitsland zijn stuitend, maar tot niet zo heel lang geleden niet zo ongewoon. Ik herinner me heel specifiek een column in De Telegraaf, van de in de jaren tachtig razend populaire Leo Derksen, die zoiets schreef als “de slachtoffers blijken voorbeeldige leerlingen van hun beulen”. Dat was naar aanleiding van een filmpje in het NOS Journaal, waarop te zien was hoe Israëlische soldaten een Palestijnse jongen tegen een rots drukten en zijn botten braken door er met een grote steen op te slaan. Ik heb nog gegoogeld om te zien of die bewuste column van Derksen toevallig ergens online staat, maar zonder succes.
Inktspotprijs
De door iedereen bewierookte cartoonist Willem Holtrop, overlevende van de slachtpartij door islamisten bij Charlie Hebdo, won in 2007 de Inktspotprijs met een cartoon waarop Gaza werd verbeeld als een Israëlisch concentratiekamp. “Dit werk toont lef”, zei juryvoorzitter Staf Depla.
Vergelijkingen van Israël met Nazi-Duitsland waren nooit een probleem. Totdat niet-witte mensen ermee begonnen. Ik vroeg Ronny Naftaniel eens naar die cartoon van Holtrop, toen hij drukte maakte over de BDS-acties, en over iemand die de Israëlische nederzettingen met Nazi-concentratiekampen vergeleek.
Krekels.
Er zal en mag geen moslima met een hoofddoek in de Tweede Kamer en daarom blijft Domrechts zoeken naar “bewijs” dat GroenLinks-kandidaat Kauthar Bouchallikht niet deugt. Dat ze van de Moslimbroederschap zou zijn, is al wel duizend keer overtuigend weerlegd, maar bij GeenStijl hebben ze weer wat nieuws gevonden: Bouchallikht liep in 2014 mee op een demonstratie tegen Israel, waar ook een spandoek met een hakenkruis was gesignaleerd, waarop Israël met Nazi-Duitsland werd vergeleken.
Dat is GeenStijl, “de rijke en machtige Joden hebben van die lange tenen“-GeenStijl, “Jank-Joden“-GeenStijl, “Gierige Jood“-GeenStijl, “Brood-Jood“-GeenStijl, “Jodenstreken“-GeenStijl, “Waar is Hamas als je ze nodig hebt“-GeenStijl. Dat meent iets te mogen zeggen over een jonge vrouw die zes jaar geleden op een demonstratie liep, waar andere deelnemers met een antisemitisch spandoek zeulden.
Mooie ovens
Bouchallikht heeft meteen spijt betuigd, wat mij betreft onnodig. Ze protesteerde tegen het dodelijke Israelische geweld tegen Gaza en is niet verantwoordelijk voor de domme uitingen van andere mensen. Daarbij: er zit een senator in de Eerste Kamer die het jammer vindt dat de mooie ovens van Hitler niet meer in gebruik zijn. Dat is Annabel Nanninga, die vorige week door de voltallige media op het schild werd getild als redelijk alternatief voor Thierry Baudet, dus echt, hou je bek over een spandoek.
Op demonstraties tegen Israëlische mensenrechtenschendingen lopen altijd een paar onverlaten antisemitische leuzen te schreeuwen, en daar omheen lopen altijd journalisten die specifiek dáár naar op zoek zijn, met het doel iedereen die op die demonstratie meeliep, te brandmerken als antisemiet en het doel dáárvan is weer om alle kritiek op Israël te verstommen. Mede om die reden loop ik nooit mee met een demonstratie (een keer als verslaggever, en verdomd als er niet ook een paar in het zwart geklede, gemaskerde relschoppers opdoken), maar we gaan het een 20-jarige student haar naïviteit niet kwalijk nemen, zeker niet omdat haar motivatie om mee te doen legitiem en zuiver was.
Gewoon gezellig
Maar Bouchallikht draagt een hoofddoek, en dus moet ze kapot. Dus kopt de NOS dat Bouchallikht meeliep met een “antisemitisch protest”. Ik schreef al, de publieke omroep heeft echt een tyfushekel aan allochtonen die niet gewoon gezellig meedoen met de boze witte Nederlanders. Wie schetst mijn verbazing als de Voormalige Nazikrant genuanceerder bericht dan de NOS, door te schrijven dat Bouchallikht meeliep op een ‘demonstratie waar antisemitische leuzen werden meegedragen’.
Vergelijkingen van Israël met Nazi-Duitsland zijn stuitend, maar tot niet zo heel lang geleden niet zo ongewoon. Ik herinner me heel specifiek een column in De Telegraaf, van de in de jaren tachtig razend populaire Leo Derksen, die zoiets schreef als “de slachtoffers blijken voorbeeldige leerlingen van hun beulen”. Dat was naar aanleiding van een filmpje in het NOS Journaal, waarop te zien was hoe Israëlische soldaten een Palestijnse jongen tegen een rots drukten en zijn botten braken door er met een grote steen op te slaan. Ik heb nog gegoogeld om te zien of die bewuste column van Derksen toevallig ergens online staat, maar zonder succes.
Inktspotprijs
De door iedereen bewierookte cartoonist Willem Holtrop, overlevende van de slachtpartij door islamisten bij Charlie Hebdo, won in 2007 de Inktspotprijs met een cartoon waarop Gaza werd verbeeld als een Israëlisch concentratiekamp. “Dit werk toont lef”, zei juryvoorzitter Staf Depla.
Vergelijkingen van Israël met Nazi-Duitsland waren nooit een probleem. Totdat niet-witte mensen ermee begonnen. Ik vroeg Ronny Naftaniel eens naar die cartoon van Holtrop, toen hij drukte maakte over de BDS-acties, en over iemand die de Israëlische nederzettingen met Nazi-concentratiekampen vergeleek.
Krekels.
Tweet
Tweet
Na ettelijke massamoorden, aanslagen, moorden op activisten en politici en afgelopen weekend nog de mishandeling van een journalist begint het eindelijk te dagen bij mijn collega’s, hoor. Dat extreemrechtse gevaar is toch niet zo denkbeeldig als ze de hele tijd hebben beweerd. Het extreemrechtse terrorisme is ‘in opkomst’, meldt de NOS.
‘In opkomst’? Terreur door witte extremisten heeft in Europa en Amerika altijd al meer slachtoffers geëist dan islamitisch extremisme. En de huidige golf van dodelijk racistisch geweld werd ook alweer 20 jaar geleden ingezet, of eigenlijk begon die met Balkan-oorlog in de jaren negentig, waar een Nederlandse militaire eenheid nog heeft meegewerkt aan de massamoord op zevenduizend Bosnische moslims.
En de extreemrechtse terreur komt niet alleen op in het Grote Boze Buitenland, zoals de NOS lijkt te suggereren. Anders Breivik, die tachtig kinderen doodschoot, liet zich inspireren door Geert Wilders en mocht meteen een groot aantal Nederlanders tot zijn fans rekenen, waaronder Parool-columnist Theodor Holman. De sleutelfiguur binnen een wereldwijde Breivik-cultus was een Nederlander. De door onder meer Ronny Naftaniel en Esther Voet bewonderde blogger Prof. Drs. G.B.J. VanFrikschoten alias Jaap Mollema vond het ‘logisch’ dat Breivik eerst de meisjes doodschoot, want dat zijn ‘wandelende baarmoeders’, een metafoor die sindsdien opgang heeft gemaakt in extreemrechtse kringen.
Journalisten afknallen
Maar dat mocht je niet zeggen, want dat was ‘blame-gamen’, volgens Femke Halsema en ‘vingerwijzen’ volgens Emiel Roemer. Wie er toch over doordramde, werd streng terechtgewezen door de policor goegemeente. Voor geweld zoals dat van Breivik was in Nederland geen enkele voedingsbodem, hoewel de Eurabia-theorie van complotgek Bat Ye’or, waar alle extreemrechtse terroristen zo dol op zijn, toen ook alweer jarenlang was verspreid door Nederlandse bloggers en journalisten, die ervan droomden ‘martelaar’ te worden en ‘bloedpap’ te veroorzaken en journalisten af te knallen.
Geen voedingsbodem, hoor! Hoeveel doden zijn we inmiddels verder? En ik heb ervoor gewaarschuwd. Ik heb gewaarschuwd voor die Bat Ye’or-idioten en de Breivikbewonderaars en de journalistenafknallers. Ik heb precies aangewezen welke media meedoen aan de ontmenselijking van moslims en allochtonen (en homo’s, en vrouwen) en ik ben ervoor verketterd. Ik ben besmeurd in de media, gedemoniseerd, geïntimideerd, bedreigd, getrolld zelfs door de toenmalige vice-premier Lodewijk Asscher, een hypocriete racist die tot op de dag van vandaag weigert zijn excuses aan te bieden, en uiteindelijk zelfs vervolgd, fucking vervolgd omdat ik me uitspraak tegen het racistische nazituig dat de ontmenselijking en het geweld tegen moslims en Marokkanen normaliseert.
Racistische drek
En constant komen er druiloren op Twitter tegenwerpen: “Maar je bent vrijgesproken!” Ja, het zou er godverdomme bij moeten komen dat ik was veroordeeld omdat ik wat heb teruggezegd tegen een obsessieve nazitroll die mijn vrouw terroriseert! Denk je dat het een pretje is om voor te moeten komen in een strafzaak, vanwege iets dat je geschreven hebt? Een advocaat in de arm te moeten nemen, door die racistische drek van dat gore nazituig te moeten waden om bewijs te verzamelen, al die tijd en energie te moeten steken in je verdediging, omdat je je uitspreekt tegen racistische fascisten? Al bij voorbaat door hele volksstammen schuldig te worden verklaard?
En allemaal omdat ik gelijk heb en altijd gelijk heb gehad, zelfs de fucking voormalige nazi-krant is daar inmiddels achter. Toch is het Wierd Duk, met zijn pleidooi voor een gewapende clash, die overal in de media wordt opgevoerd en op het Lowlands-festival als ziener wordt onthaald. Arthur van Amerongen, die zich verkneukelt om een aanslag in Brussel en hoopt op een aanslag in Amsterdam, is de getapte jongen. Annabel Nanninga, die het jammer vindt dat mensen, die haar tegenspreken, niet in de mooie ovens van Hitler worden gegooid, die is senator. Baudet en Wilders, die hun omvolkingstheorieën preken in de Tweede Kamer en die terroristische massamoordenaars inspireren, die worden om de beurt tot Gouden God van het Jaar gekozen door de journalisten. Terwijl ik word verketterd en vervolgd!
Ben ik daar verbitterd over? Godverdomme nou! En ik heb recht op mijn verbittering. Ik heb mijn verbittering verdiend.
I Gij zult geen andere goden voor mijn aangezicht hebben
“Mijn vader is zeer geïnteresseerd in astronomie, en hij kan er ook goed over vertellen. Dus stond ik als meisje van acht al door de sterrenkijker de ringen van Saturnus te bewonderen. Op die leeftijd denk je nog dat alles om jou draait, maar toen ik hoorde dat er meer sterren in het heelal waren dan zandkorreltjes op de aarde, begon ik mij wel erg nietig te voelen. Hoe kon ik, in het licht van die oneindigheid, mijn leven zin geven? Ik moest beroemder worden dan Rembrandt om nog een beetje indruk te kunnen maken.
De grote vragen hebben me van jongs af aan beziggehouden. Ik herinner me dat er een keer een musje uit een kastanjeboom bij ons huis was gevallen en dat ik, in tranen, aan mijn vader vroeg: ‘Waarom leven we als we toch alleen maar doodgaan?’ Mijn vader zei: ‘Op die vraag zul je later zélf het antwoord moeten vinden.’ Ik ben er nog niet helemaal achter, maar toen ik volwassen werd, begreep ik wel steeds beter dat de vervulling van mijn leven – ik heb altijd gezegd: ik wil geen gelukkig, maar een vervuld leven – zit in wat ik voor anderen kan betekenen. Ik weet nu ook dat er evenveel mensen als religies op de wereld zijn. Het maakt mij niet zoveel uit of je goed doet vanuit een religieuze of een humanistische overtuiging. Ik heb zelf zo veel meegemaakt in mijn leven dat het bijna oneerbiedig, of zelfs irrealistisch zou zijn om te zeggen dat ik níet geholpen werd. De manier waarop ik in moeilijke omstandigheden toch steeds weer goed terecht kwam, hoe mijn moeder – die begin jaren negentig te horen kreeg dat ze niet lang meer zou leven – nu grootmoeder van vier kleinkinderen is… Ben-Goerion zei ooit: “Wie niet in wonderen gelooft, is geen realist.” Je moet hard werken, verantwoordelijkheden niet uit de weg gaan, nooit wachten op een wonder, maar er wel in blijven geloven. Wonderen komen langs. Let maar op.”
II Gij zult u geen gesneden beeld maken noch enige gestalte van wat boven in de hemel, noch van wat beneden op de aarde, noch van wat in de wateren onder de aarde is
“Ik zie, net zoals de chassidim, God in alles om mij heen. Ik houd ervan om het goddelijke -zonlicht dat door de bladeren schijnt, mensen op straat – te fotograferen. Streng orthodox gelovigen zullen zeggen dat dit een vorm van afgoderij is, maar voor mij is dat toch iets anders; ik aanbid die beelden niet. Weet je wat misschien het dichtst in de buurt van verafgoding komt voor mij? Nee, ik moet het anders zeggen: muziek is voor mij God. De naam van God betekent: Ik ben en als ik dans, dan ben ik. Dan is er geen woord, geen reden, geen emotie; ik ben gewoon, één met de muziek. Als ik dans, zwijgt mijn brein. De ene keer dans ik op Bach, dan weer op Rachmaninov, Pat Metheny of de muziek van Schindler’s List. Als je mij écht wil leren kennen, moet je mij zien dansen. Dat is Esther, in de kwetsbaarste, zuiverste vorm.”
III Gij zult de naam van de Here, uw God, niet ijdel gebruiken
“Voor ik antwoord geef op jouw vraag of ik onderscheid maak tussen… degene jij zonet noemde (Jahweh, AV), God en Allah: ik heb liever niet dat je Zijn naam nog een keer gebruikt in dit huis. Als we er zo over praten zou ik het woord HaShem gebruiken, die andere naam werd maar eens per jaar door de hogepriester in de tempel genoemd en ik vind het storend dat jij, als niet-jood, Zijn naam nu, hier, zomaar gebruikt. Dit is mijn huis, mijn privé, hier heersen mijn regels. Goed. Natuurlijk is er een verschil, maar dan hebben we het over mijn persoonlijke, religieuze beleving. Ik zei het je al: ik zie God in alles om mij heen. God is de drijvende kracht. Het grootste misbruik van Zijn naam gebeurt door extremisten – van welk geloof dan ook – die menen te weten wat God denkt en hoe Hij alles heeft bedoeld.”
IV Gedenk de sabbatdag, dat gij die heiligt, zes dagen zult gij arbeiden en al uw werk doen; maar de zevende dag is de sabbat van de Here uw God, dan zult gij geen werk doen
“Op vrijdagavond steek ik de kaarsen aan en zet ik de tijd even stil. Op sjabbes probeer ik alleen te doen waar ik zelf zin in heb. Ik voel me altijd erg verantwoordelijk; ik moet mijn best doen om te geloven dat de wereld heus wel verder draait zonder mij… De sabbat is dus wel degelijk ergens goed voor. Al was het alleen maar om hier, één dag per week, intens tevreden, te schuilen. Mijn huis als een grote, warme deken tegen de kou van de boze buitenwereld.”
V Eer uw vader en uw moeder
“Voor ik begin: wil je me beloven dat je, wat ik je ga vertellen, heel zorgvuldig op zult schrijven? Ik wil de situatie zoals ze nu is niet beschadigen – het is, na jaren van boosheid en verdriet, eindelijk goed tussen mijn vader en mij. Ik wil er niet te veel over kwijt, maar je zou kunnen zeggen dat mijn puberteit niet vlekkeloos is verlopen. Mijn vader was… nee, laten we het er maar op houden dat ons gezin grote crises heeft doorgemaakt. Ik werd op mijn zestiende gedwongen om op eigen benen te staan. Mijn moeder vertrok een paar maanden later. Mijn vader was radeloos; alles ging stuk. En ik kon alleen maar boos zijn. Ik ben misschien wel te lang in de slachtofferrol blijven hangen, maar tegelijkertijd heb ik ook alle reden gehad om mij slachtoffer te voelen.
Jarenlang heb ik gesmeekt om zijn goedkeuring, om erkenning. Pas toen ik directeur van het Cidi werd, merkte ik dat hij trots op mij was. De gretigheid naar kennis, die heb ik van hem geërfd, maar de onvoorwaardelijke liefde van mijn moeder heeft me uiteindelijk overeind gehouden.
Nu ben ik vijftig. Ik weet dat die boosheid mij nu helemaal niet meer dient. Het heeft me jarenlang, heel veel opgeleverd; het was mijn drive, maar als je in boosheid blijft steken, houd je de wond open. Je houdt jezelf klein, je geeft de ander macht over jouw geluk. Op een dag kon ik, geholpen door de kracht van het universum, zeggen: zo is het genoeg. Dit is het. Hier moet ik het mee doen. Zo’n jeugd te boven komen, verloopt langs dezelfde vijf stadia die psychiater Elisabeth Kübler-Ross voor rouwverwerking heeft bedacht: ontkenning, woede, onderhandelen, depressie en aanvaarding.
Mijn vader gelooft oprecht dat hij ons met de beste bedoelingen heeft opgevoed. Hij is, net als ik, enorm gepassioneerd. Inmiddels is hij rond de tachtig, maar hij geeft nog elke avond les in kosmologie en astronomie. En ‘s avonds kijkt hij, door zijn sterrenkijker, naar de planeten in het heelal… Ik moet nu denken aan die keer, lang geleden, dat ik ‘s nachts in de Sinaï een berg was opgeklommen. De sterren stonden zo wonderlijk dichtbij; het was net alsof ik ze kon aanraken. Ik voelde me verbonden, niet alleen met mijn vader, maar met alles en iedereen om mij heen. Het was een grote, religieuze beleving, het spirituele uitgangspunt voor de rest van mijn leven.”
VI Gij zult niet doodslaan
“Nee, gij zult niet doden, maar als er iets met mijn dierbaren gebeurt, komt de furie in mij naar boven en kan ik niet voor mezelf in staan. Zo is het ook met Israël: ze staan daar met de rug tegen de muur. Laat ik voorop stellen dat ik de dood van iedere burger betreur en dat voor alles verantwoording moet worden afgelegd, maar ik weet hoe hoog de moraal is die wordt aangehouden in het Israëlische leger. Hamas is niets anders dan een terroristische organisatie. Het hoofdkwartier bevindt zich in de kelders van het grootste – volledig geboobytrapte – ziekenhuis in Gaza. En elk bestand wordt met nieuwe raketaanvallen geschonden.
Wat daar op dit moment gebeurt, is een deel van het grote Israëlisch-Arabische conflict. De Palestijnen zitten tussen hamer en aambeeld. De neutralisering van Hamas is, ook voor het Palestijnse volk, de enige oplossing. Ik begrijp niet dat men niet heeft gekozen voor de opbouw van het land. Er is in de Palestijnse gebieden meer geïnvesteerd dan in het hele Marshall-plan. De UNRWA (United Nations Relief and Works Agency, sociaal programma van de Verenigde Naties, opgericht met als specifiek doel de Palestijnse vluchtelingen van 1948-1949 op te vangen, AV) draagt jaarlijks 13 miljard dollar bij, maar de Palestijnen kiezen voor een andere weg, een weg die in stand wordt gehouden door allerlei Arabische landen die het leuk vinden om proxy-oorlogen te voeren in de regio.
In het handvest van Hamas staat nog altijd dat Israël van de kaart geveegd moet worden. Dat zal nooit gebeuren. Israël is here to stay. Het zal alles doen om zichzelf te verdedigen. De tijd dat Joden zich klakkeloos naar de gaskamers lieten brengen, is voorbij. Voorgoed voorbij.”
VII Gij zult niet echtbreken
“Laatst, toen ik na een hele dag werken, voor overleg op het Catshuis was geweest, daarna naar ‘Knevel & Van den Brink’ moest en uiteindelijk, om half twee ‘s nachts, totaal afgeknoedeld, thuiskwam, dacht ik: hé, nu voel ik ‘m. Dat was het moment waarop ik iemand miste om tegenaan te lullen, iemand die zegt: hier is m’n schouder, kom maar. Tegelijkertijd weet ik dat ik in relaties onmiddellijk in die afgrijselijke Florence Nightingale-modus schiet. Pleasen, pleasen, pleasen en vergeten te vertellen wat ik nou zélf verlang.
Daar komt nog iets anders bij. Ik heb een onvoorstelbaar grillige levensloop gehad. Ik heb nooit iets gepland, maar ik weet hoe je op een rijdende trein moet springen. Ik heb, als journalist bij Story, al het klatergoud van Nederland gezien en, werkend voor het Rode Kruis, de sloppenwijken van Alexandrië bezocht. Ik heb in de Ritz geslapen en op een bergtop in Ethiopië. Ik voel me rijk, ik heb me enorm kunnen ontwikkelen, maar ik heb ook gemerkt dat mijn partners die ontwikkeling soms niet konden bijbenen. Ik kijk met dankbaarheid op die relaties terug; die mannen hebben mij het een en ander geleerd. Met veel exen heb ik – Baruch HaShem – nog altijd goed contact, maar ja, die ene… ik merk de laatste weken dat er een bepaalde openheid komt om het tóch nog een keer te proberen.”
VIII Gij zult niet stelen
“Ik lijk misschien wel een tough cookie, maar ik ben van binnen zo wee als-ik-weet-niet-wat. Toen ik in de zesde klas van de lagere school zat heb ik, samen met een vriendinnetje, bij de V&D in Zaandam een pakje poëzieplaatjes gestolen. Na een slapeloze nacht heb ik het pakje de volgende ochtend, heel stiekem, teruggelegd. Ik voelde me zó schuldig. Ik kon alleen maar denken: nu ben ik een slecht mens, nu verdien ik straf.
Straf verdien je als je buiten de lijntjes gaat en God weet hoe vaak dat is gebeurd, maar ik heb altijd het goede willen doen, begrijp je? Het punt is: ik ben een mateloos mens. Er bestaat een Hebreeuwse uitdrukking die mij op het lijf geschreven is: anachnoe osim ha chaim -wij dóen het leven. Intens. Emotioneel. Vooral in gesprekken over Israël ben ik weleens uit de bocht gevlogen. Voor mannen is dat anders -die hoeven zich niet in te houden omdat ze, als ze hun emotie tonen ‘staan voor hun zaak’. Mensen denken ook vaak dat heftige vrouwen boze vrouwen zijn. Dat is helemaal niet zo; ik ben gewoon gepassioneerd en het is díe passie die ik tijdens discussies in toom moet zien te houden als ik mijn geloofwaardigheid niet wil verliezen.”
IX Gij zult geen valse getuigenissen spreken tegen uw naaste
“Eind jaren tachtig werkte ik als journalist voor Story. Het was goed betaald, ik reed in een prachtige auto van de zaak, maar na een paar jaar dacht ik: hier gaat mijn ziel aan kapot. Ik stompte af, huilde niet meer, kreeg een hekel aan mezelf.
Voor zover ik weet, heb ik nooit gelogen, maar ik heb wel dingen aangedikt en mensen in een kwaad daglicht gezet. Natuurlijk, het is een hypocriet wereldje, want de sterren die je in het openbaar verfoeien, willen in werkelijkheid vaak maar al te graag in dat blaadje staan, maar toch: ik had bepaalde stukken niet moeten schrijven. Ik heb de mensen die ik in mijn artikelen heb benadeeld mijn excuses aangeboden. Ik oordeel niet over de mensen die er wel hun brood mee willen verdienen, maar ik was er klaar mee. Ik had schoon genoeg van de oppervlakkigheid en heb sindsdien vooral de verdieping gezocht.”
X Gij zult niet begeren uws naasten huis; gij zult niet begeren uws naasten vrouw, noch zijn dienstknecht, noch zijn dienstmaagd, noch zijn rund, noch zijn ezel, noch iets dat van uw naaste is
“Toen ik een jaar of 22 was, leerde ik een meisje kennen dat werkelijk alles had: ze was beeldschoon en heel intelligent. Ik was onvoorstelbaar jaloers. Tot ik er op een dag achterkwam dat ze haar broertje had verloren. Toen wilde ik, familiefreak, voor geen goud meer met haar ruilen. Dat is volgens mij de kern: je moet het zélf doen, met de bagage die jíj hebt meegekregen. Wat is het heerlijk hè, om ouder te worden. Gaandeweg leer je erop te vertrouwen dat alles uiteindelijk wel goed komt. En als het een keer fout gaat, is dat ook niet erg. Dat is lang mijn grootste makke geweest: ik weigerde mezelf te vergeven dat ik fouten kon maken. Nu haal ik een keer diep adem en denk: morgen beter.”
CIDI heeft in samenwerking met het Meldpunt Discriminatie Internet (MDI) op 7 februari aangifte gedaan tegen de website Stop de Bezetting. Op de website staan beledigende teksten over Joden. Het artikel getiteld ‘The Jewish hand behind Internet Google, Facebook, Wikipedia, Yahoo!, MySpace, eBay’ stelt dat Joden het internet hebben gepenetreerd met als doel de informatie te domineren en te controleren. Het artikel is verder voorzien van namen en foto’s van bekende Joodse personen die volgens Stop de Bezetting onderdeel zijn van het internetcomplot.
De uitlatingen in het artikel vinden beide organisaties dusdanig ver gaan dat er is besloten aangifte te doen. Bovendien zijn beide organisaties overtuigd van de strafbaarheid van de uitlatingen gedaan in het bovengenoemde artikel. Eerder verstuurde het MDI een verzoek tot verwijdering naar de beheerder van de website maar Stop de Bezetting gaf daar geen gehoor aan. Het artikel staat tot op heden, vrijdagmiddag 12.50, nog online.
CIDI en MDI zijn daarom overgegaan tot het doen van aangifte van overtreding van art. 137 c, d en e van het Wetboek van Strafrecht. CIDI hoopt dat de verdachte zo snel mogelijk wordt opgespoord, met spoed wordt voorgeleid en zich zal verantwoorden voor de rechter.
Discussie
De aangifte heeft op de website van Gretta Duisenberg tot discussie geleid. Te verwachten reacties, zoals ‘als je de mening niet deelt van een zionist, word je uitgemaakt voor anti semiet’, bleven uiteraard niet uit. Maar er waren er ook, die weinig begrip konden opbrengen voor het antisemitische artikel: “Het artikel is doorspekt met haat.” Een ander reageerde: “Tot mijn stomme verbazing staat dit smerige artikel nog steeds op deze website. Hoe is dat mogelijk? Wie plaatst zoiets op deze website? Indertijd heb ik me bij de ondertekenaars van Stop de Bezetting gevoegd, maar ik krijg nu twijfel of ik daaraan goed gedaan heb. Het bewuste artikel (‘The Jewish hand behind Internet’) is klinkklaar antisemitisch, en heeft zelfs nazi-achtige trekken!”
UPDATE 12/2 :
Intussen heeft de PVV schriftelijke Kamervragen gesteld naar aanleiding van het gewraakte artikel op de website van Stop De Bezetting. Aan de minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid en de minister voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingshulp wordt onder meer gevraagd: In hoeverre erkent u het virulente antisemitische karakter van het artikel waarin o.a. wordt gesteld dat “joden het internet hebben gepenetreerd met als doel informatie te domineren en te controleren”? Klik hier voor alle vragen.
Een gevoelig probleem…
Forum voor Democratie stond altijd aangeschreven als zeer pro-Israël. Volgens het CIDI stemden Thierry Baudet en Theo Hiddema voor alle moties in de Tweede Kamer die Israël steunden. Het CIDI en het NIW bouwden om die reden een band op met de partij van Baudet daar waar partijen die kritisch zijn op het Israëlische beleid hard worden aangepakt. Het CIDI en het NIW toonden zich geschokt toen Forum en Baudet antisemitische gevoelens bleken te koesteren. Hadden ze die signalen niet eerder moeten zien, vroeg journaliste Hella Rottenberg zich af. Over haar kritiek op de innige band van het CIDI en NIW met Forum voor Democratie, spreekt Rick Meulensteen met haar.
Pro-Israël? Dan kun je toch niet antisemitisch zijn?
Hella Rottenberg over de innige band tussen NIW, CIDI en Forum voor Democratie
Het was HP/De Tijd dat in het voorjaar van 2020 de bom deed barsten: de app-groepen van de jongerenbeweging van Forum voor Democratie zouden doordrenkt zijn van antisemitisme. Extreemrechtse ideeën werden vrijelijk gedeeld, het nationaalsocialisme werd opgehemeld. De ophef was groot. Partijleider Baudet verklaarde schoon schip te zullen maken en deed het antisemitisme af als een anomalie.
Eind november komt Het Parool met nieuwe aantijgingen. De rest is (recente) geschiedenis: Forum valt uiteen, partijprominenten als Annabel Nanninga en Joost Eerdmans vertrekken, en Baudet – die zegt te vertrekken – blijft aan na een, door hemzelf voorgestelde, gewonnen leiderschapsverkiezing. De beschuldigingen gaan ditmaal verder dan alleen de jongerentak. Ook Baudet zelf, zo verklaren partijprominenten, heeft zich schuldig gemaakt aan antisemitisme. Zo zou hij zich antisemitisch hebben uitgelaten tijdens een diner met de Britse neoconservatieve schrijver Douglas Murray, na de Provinciale Statenverkiezingen in maart 2019.
Voor eenieder, en zeker voor joodse Nederlanders, zouden de alarmbellen al geruime tijd moeten rinkelen, stelt journaliste Hella Rottenberg. De recente onthullingen over Forum voor Democratie zijn immers niet zo nieuw als ze lijken. Al in 2017 werd er in de Volkskrant verslag gedaan van de banden tussen Forum voor Democratie en Erkenbrand, de alt-right beweging die er extreemrechtse denkbeelden op nahoudt, en waar openlijk gefantaseerd wordt over het creëren van een wit, christelijk Europa.
Maar als die alarmbellen al rinkelden, dan werden ze door sommige geledingen van de joodse gemeenschap genegeerd. De stilte van het Nieuw Israëlietisch Nieuwsblad (NIW) en het Centrum Informatie en Documentatie Israel (CIDI), twee pijlers binnen joods Nederland, was oorverdovend, stelt Rottenberg. De verklaring voor die stilte? De pro-Israël-standpunten van Forum voor Democratie, die door het CIDI en het NIW bijzonder gewaardeerd worden.
Het is overduidelijk dat er pogingen zijn gedaan, door het NIW en het CIDI, om de partij te schonen van antisemitische smetten. Het was CIDI-directrice Hanna Luden die het in de NRC opnam voor Annabel Nanninga, die jaren geleden uitermate kwetsende tweets over joden en de Holocaust heeft verspreid. Sarcasme, aldus Nanninga.’
Geschoond van antisemitische smetten
Het NIW en het CIDI reageerden op Rottenberg als door een hond gebeten. Beide organisaties wierpen de beschuldiging verre van zich. Zij zouden wel degelijk Forum voor Democratie hebben aangesproken op het antisemitisme in zijn geledingen. Dat de partij een bondgenoot is van Israël (of beter: van de Israëlische regering), deed daarbij niet terzake.
Rottenberg is niet overtuigd. ‘Het is overduidelijk dat er pogingen zijn gedaan, door het NIW en het CIDI, om de partij te schonen van antisemitische smetten. Het was CIDI-directrice Hanna Luden die het in de NRC opnam voor Annabel Nanninga, die jaren geleden uitermate kwetsende tweets over joden en de Holocaust heeft verspreid. Sarcasme, aldus Nanninga. Ze schreef de tweets toen ze nog columniste was en polemieken voerde, vergoelijkte Luden. Het NIW gaf Nanninga twee verder vrij kritiekloze pagina’s om zich te verantwoorden voor haar antisemitische tweets: volgens haar was het allemaal satire, als politica was ze voor de joden, de enige reden waarom de tweets van stal werden gehaald was vanwege de grote verkiezingsoverwinning van Forum in maart 2019 bij de Provinciale Statenverkiezingen.
‘Het NIW geeft aan Nanninga een podium om zich te verdedigen tegen een beschuldiging van antisemitisme. Een links persoon die beschuldigd wordt van antisemitisme én zich niét schaart achter de Israëlische politiek, zou die mogelijkheid om zich te verweren nooit krijgen. Zo iemand zou ook nooit door Hanna Luden worden verdedigd, in tegendeel. Zo iemand zou aan de schandpaal worden genageld.’
‘Er heerst binnen het CIDI een “de vijand van mijn vijand is mijn vriend”-gedachte. Realiseer je echter, dat racisme, islamofobie en antisemitisme loten van dezelfde stam zijn.’
‘De vijand van mijn vijand is mijn vriend’
Het CIDI speelt een dubbelrol. Rottenberg: ‘Het zegt een waakhond te zijn tegen antisemitisme, en is tegelijkertijd een lobbygroep voor de Israëlische regering en Israëlisch beleid. Elke Nederlandse politieke partij die zich, naar de maatstaven van het CIDI, pro-Israël opstelt, is de moeite waard om nauwe banden mee te onderhouden. Zelfs als zo’n partij er extreemrechtse en racistische ideeën op nahoudt.’
‘Er heerst binnen het CIDI een “de vijand van mijn vijand is mijn vriend”-gedachte. Realiseer je echter, dat racisme, islamofobie en antisemitisme loten van dezelfde stam zijn. Wat dat betreft ben ik het eens met schrijver Arnon Grunberg, in zijn voordracht op 4 mei, waarin hij zich identificeerde met moslims en zei: dit gaat ook over mij, als jood, als je kijkt naar de manier waarop er gesproken en gedacht wordt over moslims. Je kunt niet voorkomen dat je als jood door extreemrechts als een vreemde minderheid wordt gezien, of dat je opeens wél geaccepteerd wordt als je maar meegaat in de hetze tegen andere minderheden. We zien bij Forum dat pro-Israël-sentiment niet automatisch betekent dat antisemitische denkbeelden verdwijnen. En dat is logisch. Joden passen niet in een ultranationalistisch beeld van extreemrechts waarbij de bevolking wit en christelijk is.’
Partijdigheid NIW en CIDI
De meest felle reactie op Rottenbergs aantijgingen kwam van Esther Voet, hoofdredactrice van het NIW. Ze zegt dat er een half verhaal wordt verteld, en dat het NIW wel degelijk van leer is getrokken tegen Baudet en consorten over vermeend antisemitisme. Zo schreef NIW-adjunct-redacteur Bart Schut in de zomer een commentaar over Baudet dat een felle reactie aan de Forum-voorman ontlokte. Wederom is Rottenberg niet overtuigd. ‘Vanaf 2017 speelt er al een discussie over het onfrisse gedachtegoed van Forum voor Democratie. Pas in de zomer van dit jaar neemt Schut stelling. Een week later krijgt Baudet een hele pagina in het NIW om zijn blazoen op te poetsen, om Schut en anderen te beschuldigen van demonisering en falsificatie. Iemand die beschuldigd wordt van antisemitisme of onjuiste Israël-kritiek, krijgt normaal gesproken nooit de kans van het NIW om zich uitgebreid te verdedigen. Kijk maar naar Raoul Heertje, die zwaar bekritiseerd werd vanwege zijn Israël-serie, die een eenzijdig, te kritisch, verhaal over Israël zou laten zien. Hij heeft een maand lang aan het NIW moeten vragen of een kort verweer van hem geplaatst zou kunnen worden. Dat Baudet zo snel zo uitgebreid gelegenheid krijgt om zijn eigen verhaal te doen, laat de partijdigheid van het NIW zien en de wens Forum als medestander te redden.’
‘Bij het CIDI was dat niet anders. Toen in april de aantijgingen van antisemitisme in HP/De Tijd verschenen, heeft het CIDI meerdere malen achter de schermen hulp aangeboden aan Forum van Democratie om antisemitisme binnen de partij en jeugdbeweging te bestrijden. Trainingen om antisemitisme te herkennen en aan te pakken, een reis naar Holocaust-museum Jad Vasjem in Jeruzalem. De partij zou hierover nadenken, en is vervolgens nooit op het aanbod teruggekomen. Bij mijn weten biedt het CIDI nooit zo’n helpende hand bij organisaties die beschuldigd worden van antisemitisme. Toen nieuwe beschuldigingen de ronde deden, heeft het CIDI wederom niets in het openbaar gezegd, maar de klokkenluiders binnen Forum voor Democratie doorgestuurd naar de krant. En nu zegt de lobbygroep op de joodse nieuwssite Jonet, en dat vind ik het toppunt van hypocrisie, dat ze hopen dat de maatschappij geflirt met extremistisch gedachtegoed serieus neemt, en dat uitspraken die naar antisemitisme hinten niet afgedaan kunnen worden als ironie of humor. Nou dat flirten – dat slaat toch ook op het CIDI zelf.’ Een stuk of vijf medewerkers van het CIDI waren ook actief in Forum. Een aantal heeft na de ontmaskering van Baudet spijt geuit dat ze “joodse propagandisten” van Forum zijn geweest. Een van hen, Samuel de Jong, die vroeger ook voor CIDI werkzaam was, is zelfs nu nog Baudet trouw gebleven. Hij is zijn nieuwe woordvoerder.’
Wees je ervan bewust dat ultrarechtse partijen zich proberen te ontdoen van de smet van het verleden, van het nazisme en fascisme. Sommige zijn de meest fanatieke, meest luide sympathisanten van Israël en de Israëlische politiek.’
CIDI speelt kwalijke dubbelrol
‘Voet en Schut trekken het NIW naar rechts. Ze zijn meningsvormend, er is weinig plek voor tegengeluiden of nuance. Die keuze kun je maken, als weekblad. Wat het CIDI doet, is kwalijker. Zij monitoren antisemitisme. Die taak dient niet te worden vervuild door Israël-activisme. De antennes van het CIDI zijn slecht afgesteld op racisme en antisemitisme als het gaat om organisaties die het Israëlische beleid steunen en ze zijn vaak te scherp afgesteld als het gaat om critici van Israël. Het demasqué van Baudet als antisemiet bewijst dat lobbyen voor Israël en monitor zijn voor antisemitisme in Nederland niet samengaan. Het CIDI zou zich moeten beperken tot zijn Israël-activisme. CIDI is niet betrouwbaar als waakhond van antisemitisme. Dat lijkt me niet wenselijk voor de joden in Nederland.’
Een oplevend pro-Israël-sentiment binnen rechtse partijen kan als effect hebben dat het antisemitisme in die gelederen vermindert. Het is een claim die je nogal eens hoort ter rechterzijde. Rottenberg heeft haar twijfels. ‘Je ziet simpelweg dat het niet zo werkt. Baudets partij spreekt zich voortdurend uit voor Israël. Forum werd door het CIDI bestempeld als een van de meest pro-Israëlische partijen, voor wie je kon stemmen als Israël je aan het hart ging. Maar het idee van de jood als vreemdeling is bij zulke ultranationalistische partijen nooit ver weg.’
‘Wees je ervan bewust dat ultrarechtse partijen zich proberen te ontdoen van de smet van het verleden, van het nazisme en fascisme. Sommige zijn de meest fanatieke, meest luide sympathisanten van Israël en de Israëlische politiek. Niet omdat ze zo van joden houden, maar omdat de Israëlische politiek nationalistisch, militaristisch en anti-islam is. Israël als voorpost tegen de islam. Dat zorgt voor steun onder joden in de diaspora, althans onder die joden die zich sterk met de politiek van Israël identificeren. Uit een pro-Israël- en anti-islam-mindset, en uit angst voor aanslagen zoeken deze joden steun bij partijen als de PVV en Forum.’
Antisemitisme op links
Sommige joden vergoelijken dat verbond, omdat zij een sterker, sluimerend antisemitisme, verhuld in antizionisme en kritiek op Israël, ervaren binnen linkse partijen en onder linkse kiezers. Rottenberg erkent dat ook daar antisemitisme te vinden is. ‘Je moet het daar over hebben. Er worden uitspraken gedaan of er zijn gedragingen die antisemitisch zijn, onder het mom van Israël-kritiek en zionisme-kritiek. Dat is soms verweven met elkaar. Maar als je je alleen dáár op richt, dan zie je maar een deel van het reële antisemitisme dat er is.’ In haar repliek verweet Esther Voet Rottenberg een gebrek aan aandacht voor dit antisemitisme op links. Waar was haar aandacht voor het antisemitisme van de Britse oud-Labourleider Corbyn? Rottenberg zucht. ‘Dat verwijt vind ik niet terzake doend. Feit is, dat ik de afgelopen jaren me überhaupt niet heb laten horen over antisemitisme, rechts, midden of links. Het was niet mijn onderwerp. Ik heb me de afgelopen tijd echter verbaasd over de opstelling van het CIDI en het NIW. Zo’n verwijt van Voet is vooral een bliksemafleider.’
Al met al hoopt Rottenberg dat joodse organisaties een andere weg zullen inslaan ‘Zoek de verbinding met andere minderheden, ook met moslims. Bestrijd antisemitisme vanuit die verbinding. Sta samen op tegen racisme, antisemitisme en islamofobie. Dat zou mijn keuze zijn.’
Grappig. Iedere keer als GeenStijl een nieuw feit opduikt over het Moslimbroederschaap Kauthar Plaatsdelikth, publiceert de Staatsomroep er pas over nadat GroenLinks reageert. Het is bijna alsof we gescheiden ingangen hebben naar de realiteit.
Zo is het ongeveer gegaan: GeenStijl verherpubliceerde dinsdag een oude foto uit 2014, waarop Kauthar Bouchallikht te zien is tijdens een Haagse Hamasvergadering onder antisemitische hakenkruizen. Daar wist GroenLinks natuurlijk niets van, dus is ze op het matje geroepen. Na een boel gesoebat hebben ze iets gezegd in de trant van ‘OK, we zijn het niet oneens met het doel van die demo want Israël is natuurlijk de grote satan, maar die hakenkruizen en die leuzen zijn publicitair niet zo handig. Dus je moet vanavond laat ff twitteren dat je het stom en pijnlijk vindt, en gebruik ook ff Jesse z’n signature stopwoordje “balen” ergens. Moet lukken in vier tweets of zo. Moeten we helpen opstellen?’ En aldus geschiedde, dinsdagavond (te) laat.
Een GroenLinks-woordvoerder bevestigt vervolgens tegen de NOS dat de nummer 9 van hun kieslijst haar Moslimbroederschapsmening beter met de partijlijn heeft afgestemd en derhalve “ondubbelzinnig afstand” neemt van het zoveelste akkefietje uit haar eigen achtergrond. Nu de smoesjes opraken, valt ons één ding op: de voorheen zo strijdbare Jesse Klaver heeft het dossier Kauthar bij z’n voorlichters gedumpt. Die’ve gotten nu haar back. Zelf bladert onze Pseudotrudeau zwijgend door een boekie teneinde de omslag propagandistisch te misbruiken voor een slechte historische vergelijking (JFK, snapt u?). We F5’en. En wat vindt Laura Bromet (#4) er eigenlijk allemaal van?
HANDEN AF-UPDATE: Vandaag zegt [Jesse] niet te kunnen garanderen dat dit de laatste keer is dat Bouchallikht in opspraak komt. “Dat weet ik niet.”
Tweet
Conversation
