Ray McGovern bespreekt Seymour Hersh’s artikel, “How America Took Out The Nord Stream Pipeline” op “The Critical Hour”, de radioshow van Garland Nixon en Wilmer Leon.

Transcript

Bron: Consortium News
Vertaald uit het engels

Garland Nixon:
Sy Hersh heeft een stuk op zijn Substack-account met de titel “How America Took Out the Nord Stream Pipeline“. De New York Times noemde het een “mysterie”. Maar de Verenigde Staten voerden een geheime operatie uit ter zee die tot nu toe geheim is gebleven. Voor meer inzicht doen we een beroep op onze eerste gast. Hij werkt samen met “Tell the World“, de uitgeverij van de Oecumenische Kerk van de Verlosser in de binnenstad van Washington; hij heeft een carrière van 27 jaar als C.I.A.-analist als diensthoofd van de afdeling buitenlands beleid van de Sovjet-Unie en hij bereidde de dagelijkse briefings van de president voor. Hij is mede-oprichter van Veteran Intelligence Professionals for Sanity (VIPS), en hij is natuurlijk Ray McGovern. Zoals altijd, Ray, welkom terug!

Ray McGovern:
Bedankt om mij te vragen.

Garland Nixon:
Sy Hersh schrijft: vorig jaar in juni plaatsten de duikers van de marine die opereerden onder de dekmantel van een wijd en zijd bekende NAVO-oefening, BALTOPS 22, de op afstand geactiveerde explosieven die drie maanden later drie van de vier Nord Stream-pijpleidingen zouden vernietigen. Dat meldt een anonieme bron die directe kennis had van de operationele planning.
Laat me zeggen, Ray, dat wanneer we horen over spreken over ‘anonieme’ bronnen, dat we dan de neiging hebben om aan de waarachtigheid of de geldigheid van een stuk te twijfelen.
Maar als het van Sy Hersh komt, dan sta ik er wel helemaal anders tegenover. Ray McGovern.

Ray McGovern:
Ik ken Sy Hersh.

Garland Nixon:
Ik weet dat.

Ray McGovern:
Ik ken hem als een nauwgezette verslaggever, winnaar van vijf Polk Awards, Pulitzer Prize, noem maar op. Dat was vroeger, toen eerlijke verslaggevers nog zo gewaardeerd werden. Dit stuk heeft alle kenmerken van Sy’s nauwgezette aanpak, en hij heeft duidelijk een zeer goede bron die een grondwettelijke verplichting voelde om zijn of haar eed aan de grondwet van de Verenigde Staten na te komen, wat de hoogste eed is die wij afleggen. En dat is om ervoor te zorgen dat je de waarheid vertelt, vooral wanneer de grondwet wordt geschonden.

Dit was een oorlogsdaad, puur en simpel. Vreemd genoeg was het tegen Duitsland. En merkwaardig genoeg zei president Joseph Biden tijdens een persconferentie in aanwezigheid van de Duitse kanselier, Olaf Scholz, dat dit zou gebeuren als Rusland Oekraïne binnenvalt. En natuurlijk werd hem gevraagd, ‘hoe doe je dit?’ Ik bedoel, hoe kun je er zo zeker van zijn dat Nord Stream zal worden stilgelegd en Biden zei: nou, weet je, geloof me maar, het zal gebeuren.

En daarop wendde de tweetalige journaliste van Reuters zich tot Scholz – en dit deel van deze videoclip is nu om voor de hand liggende redenen niet overal eenvoudig te vinden – en ze vroeg: ben jij het daarmee eens? Ik bedoel: “hallo, wat vind je hiervan?” En deze kluns, deze politieke kluns zei: “we doen alles samen. We doen alles samen. We zullen dit nu ook samen doen.” Dat is publiekelijk beschikbaar. Het is beschikbaar. Het stuk van Sy Hersh is dan misschien nog niet beschikbaar in Duitsland, maar dat interview is dat wel. (Noot van de vertaler: de hele passage is te herbekijken in deze video van 35m00s tot 37m15s)

Weet je, ik beschrijf Olaf Scholz als een soort belichaming van de mishandelde echtgenoot. Hij staat daar en wordt niet alleen misbruikt door zijn meester, Joe Biden, maar ook door deze miskleun die hij als minister van Buitenlandse Zaken heeft. Haar naam is [Annalena] Baerbock. Ze is diegene die het luidst van allen schreeuwt dat we in oorlog zijn. Dat is wat zij zei! We zijn in oorlog met Rusland.

Dus de vraag zal zijn: het is 90 jaar geleden, tel ze maar na: negen-nul jaar sinds de nazi’s een poging deden om in Duitsland aan de macht te komen. Wat is er gebeurd? De Reichstag, het duitse parlementsgebouw, brandde eind januari 1933 af. Wat gebeurde er? De duitsers zwichtten. De nazi’s hadden geen meerderheid, maar ze joegen de duitse burgers wel de stuipen op het lijf.

Allereerst gaven de sociaal-democraten toe. De volgende was de Zentrum-Partei, de katholieke partij. Niemand zei iets. De rest van het verhaal kennen we. Oke? Nu zit de geschiedenis soms vol ironieën. Hier is het precies op de maand af, 90 jaar later. Zal het duitse volk zwijgzaam aanvaarden dat eerst hun industrie en vervolgens zijzelf deze winter doodvriezen? Of zullen ze opstaan en zeggen: “Kijk, meneer Scholz, u weet verdomme niet wat u doet, en Baerbock al evenmin. Ga weg!”, en die regering vervangen?”

De sleutel tot dit alles is natuurlijk het feit dat ik al heb vermeld. Het stuk van Sy Hersh wordt niet gepubliceerd in Duitsland. De New York Times heeft het niet gepubliceerd. De grote media hebben het niet gepubliceerd. Waar moest Sy dit publiceren? Op Substack. Op een gegeven moment had hij een vriend bij de duitse krant Die Welt, en die publiceerde een ongelooflijk onthullend stuk over Syrië. Het bleek waar te zijn, maar Sy kon het nergens anders gepubliceerd krijgen. Hij publiceerde voorheen in The New York Times en daarna in The New Yorker. Hij is daar verbannen.

Dus de vraag is, zal het mogelijk zijn om niet alleen het amerikaanse volk, maar belangrijker nog, het duitse volk te informeren dat ze bij de neus genomen zijn? Oké? Dit berooft hen van hun bestaansmiddelen en hun industrie. Zullen ze, in tegenstelling tot 90 jaar geleden, zich gedragen als volwassenen, opstaan en zeggen: “Nu hebben we het gehad. Onze gasleidingen zomaar opblazen, dat gaat te ver. We gaan anders naar de dingen kijken. Eerst en vooral naar onze betrokkenheid bij Oekraïne.”

Garland Nixon:
Ray, in eigen land… Hier. In dit stuk, als we het mogen geloven – wat naar mijn mening zo is en het rechtvaardigt zeker een intern onderzoek hier – gaf de regering-Biden toe dat wat ze deden een oorlogsdaad was, wat betekent dat ze begrepen dat volgens de grondwet alleen het Congres groen licht zou mogen geven voor deze actie.
En met kwaad opzet en voorbedachten rade hebben ze stappen ondernomen om hun verantwoordingsplicht tegenover de grondwet en het congres te omzeilen.

En Joe Biden speelde daarin de hoofdrol. Hij was de man die… uiteindelijk besloten ze om in plaats van de pijplijn zonder meer op te blazen, dat Biden het commando zou geven voor wanneer de klus moest geklaard worden. Dit is een feit waarvoor hij kan afgezet worden. Het is een vereiste van het Congres om hiertegen op te treden. Wat is jouw mening over het feit dat het Congres hier niet op reageert? Ik vermoed dat ze dat niet zullen doen. En zouden er uiteindelijk op de lange termijn enige gevolgen kunnen zijn? Hoe dan ook, je mening daarover, Ray.

Ray McGovern:
Welnu, nogmaals, als er een grote boom in het bos omvalt en er is niemand in de buurt om hem te horen vallen, maakt hij dan geluid? Het is ongelooflijk hoe The New York Times – eigenlijk noem ik The New York Times voortaan “The New Yellow Times“, naar “yellow journalism” (= sensatiejournalistiek), wat, zoals de meeste mensen weten, is wat je doet als je overdrijft of dingen vertelt die de waarheid geweld aandoen.

De “New Yellow Times” kan voorkomen dat dit wordt gehoord, en wat nu belangrijker is, voorkomen dat de bevestigingen zich laten horen. We hebben nu bevestiging van Gilbert Doctorow in Brussel, Larry Johnson in Tampa, het komt binnen. (noot van de vertaler: voor verklaring zie mijn navolgend artikel “Nog 2 argumenten om Seymour Hersh te geloven over dader Nord Stream“) En dus juich ik de bron toe die Sy Hersh al deze informatie heeft verteld. Ik geloof het impliciet. Sy heeft zich nooit vergist in echt belangrijke kwesties als deze. Zoals ik al zei, hij is nauwgezet en hij was bezorgd – en ik weet dit persoonlijk – bezorgd over al die dingen omtrent Russiagate.

Vroeger waren hij en Bob Parry – mijn mentor, Robert Parry, Consortium News – aan de telefoon mekaar altijd medeleven aan’t betuigen over, weet je, ‘wat is er met de media gebeurd?’ Dus ook hier staan de media weer centraal. Alleen Tucker Carlson heeft tot nu toe de cojones gehad om dit verhaal te brengen. Gaat het verder gaan? Ik vermoed… nou, ik weet het niet, maar ik probeer graag de optimist te zijn. Kunnen The New York Times en de grote media dit voor altijd verzwijgen? Nou, ik veronderstel dat ze dat wel kunnen. Ze hebben andere verhalen achtergehouden, al even belangrijk, zoals het feit dat nu bewezen is dat de Russen de DNC niet hebben gehackt, en dat het ‘Russische offensief’ via Facebook een losse flodder was.

Dus als ze het amerikaanse volk kunnen bedriegen, en het amerikaanse volk is bereid om bedrogen te worden, dan weet je dat dit niet het gewenste effect zal hebben. Het feit dat Sy hiervoor op Substack moest gaan, is echt een shoquerende uiting van het feit dat zelfs de meest gewaardeerde, de meest nauwgezette onderzoeksjournalist in de Verenigde Staten dit nergens anders meer gepubliceerd kan krijgen.

Dat spreekt boekdelen!

Garland Nixon:
In een deel van dit stuk bespreekt Sy vergaderingen die Victoria Nuland en Anthony Blinken en Jake Sullivan hielden in het directiekantoor van de president, waar ze de opties voor een aanval op de pijpleiding bespraken. En hij schrijft dat de C.I.A. stelde dat wat er ook gedaan zou worden, het in het geheim zou moeten gebeuren. En destijds werd de C.I.A. geleid door Bill Burns. Sy beschrijft hem als een zachtaardige voormalige ambassadeur in Rusland. Ik weet dat jij Burns goed kent. Hij zegt dat Burns snel een C.I.A. werkgroep liet samenstellen waarvan bij de ad hoc leden iemand was die vertrouwd was met de capaciteiten van deze diepzeeduikers van de marine. Uw mening over de betrokkenheid van Burns hierbij?

Ray McGovern:
Ik ken Burns wel. Hij liet me, nou ja, in feite James Clapper publiekelijk aan de schandpaal nagelen door erop te wijzen dat Clapper had toegegeven dat hij het bewijsmateriaal over massavernietigingswapens had vervalst vóór de aanval op Irak. Sommigen van ons hoopten dat Burns de volwassene in de kamer zou kunnen zijn, maar Burns is de belichaming van een onbeduidend ambtenaartje. Hij is een type van het ministerie van Buitenlandse Zaken. Hij is opgeklommen tot nummer twee op het ministerie van Buitenlandse Zaken en je wordt geen nummer twee op Buitenlandse Zaken, als je niet altijd ja knikt. Of het nu een onbezonnen plan is of niet, je knikt. Nou, hier heb je de belichaming van een onbezonnen plan. Stemde Burns in? Ja, zodra de president zei: “doe het!”, wendde hij zich tot zijn volk en zei: “Doen!”

En ze wreven zich in de handen en zeiden: Oh, man, dit gaat leuk worden! We kunnen dit. We kunnen samenwerken met de marine. We kunnen het. Oké. Wat zeggen de analisten nu? Nou, Burns gaf geen moer om wat zijn analisten zeggen, maar Sy Hersh geeft de indruk dat sommigen van hen zeiden: “Weet je, dit is echt gek, dit is echt stom. Hier gaan we nog een terugslag van ondervinden.”

Dat is wat we altijd zeiden over dit soort knettergekke plannen. Wat is het punt hier? Het punt hier is dat de operationele mensen bij C.I.A. al het geld krijgen, alle aandacht krijgen en alle invloed krijgen over eender welke directeur die binnenkomt. En een andere les hier is dat als je een directeur voor de CIA kiest, ga dan niet naar het ministerie van Buitenlandse Zaken voor een ja-knikker. Je gaat in godsnaam toch niet naar het congres voor iemand die compromissen sluit. Je vindt iemand als admiraal Stansfield Turner, viersterren, die zijn eigen stempel op het leven heeft gedrukt en die van niemand anders onzin aanvaardt, en die de waarheid gaat vertellen. Hij was de laatste man die we zo hadden. God verhoede dat we deze bureaucraten blijven hebben die knikken telkens wanneer de president hen zegt te springen.

Garland Nixon:
Eén ding wilde ik je wel vragen, ik had wat gedachten. Weet je, de laatste – interessante – de laatste zin waar de bron, wie het ook is, zegt: Oh, ja, ze hebben dit gedaan. Het was een briljante operatie, bla, bla, bla. Hij zegt dat de enige fout de beslissing was om het te doen. Dit is wat ik erover denk: Ik vermoed dat het leek alsof het van iemand in het Pentagon kwam, op basis van de kennis. Ze zeiden eigenlijk: weet je, die idioten op de uitvoerende afdeling, die hebben geen goede zet.
En de CIA was niet echt slim. Ministerie van Buitenlandse Zaken: slechte zet. Het Pentagon werd niet genoemd. En daar zijn er over het algemeen, zo hoorde ik onlangs, enkele pragmatici. Het lijkt er bijna op dat dat zo wel eens zou kunnen zijn. Hoe dan ook, jouw mening over de oorsprong hiervan, als je die hebt?

Ray McGovern

Nou, alles wat ik kan zeggen is dat Sy Hersh al zo’n 40 jaar heeft bewezen dat hij een vertrouwde journalist is. En wanneer iemand – en ik vermoed dat het heel toepasselijk was op deze specifieke bron – wanneer iemand ziet dat er een oorlogsdaad is gepleegd door onze regering die ingaat tegen de grondwet, misschien niet tegen de door de VS ontworpen “rules based order,” maar, weet je, we zweren allemaal een eed om de grondwet van de Verenigde Staten te beschermen en te verdedigen tegen alle vijanden, buitenlandse en binnenlandse. Nu nam deze kerel dat serieus. Ik vermoed dat hij naar dat hoekje in die bar – ik weet waar dat is – is gegaan waar Sy zijn bronnen ontmoet en hem dit hele verhaal heeft verteld. Sy zei dat het hem maar drie maanden kostte. Ik geloof dat. Het is bij uitstek geloofwaardig. De vraag is wat de gevolgen zijn en of de massamedia kunnen voorkomen dat dit verhaal het bewustzijn binnendringt van de amerikanen die de afgelopen zeven jaar hebben geleerd, zijn gehersenspoeld, om Rusland te haten.

Oké; Will Rogers, de komiek een eeuw of twee geleden, had dat prachtige aforisme. Will Rogers zei het zo: “Het probleem is dit: het is niet wat mensen weten. Het is wat mensen weten dat niet zo is. Dat is het probleem.” En de mensen denken dat de Russen gewoon doorslecht zijn. Die Poetin… Hier is een voorbeeld. Oké? Op het moment dat het verhaal van Sy Hersh naar buiten komt, is hier The New York Times van 9 februari. Een stuk “gele journalistiek” (= sensatiestuk) van een zekere Constant Méheut – een Fransman, blijkbaar – en het geeft aan dat Vladimir Poetin persoonlijk verantwoordelijk was voor het doden van de 298 aan boord van Malaysian Airlines MH17 boven Oekraïne in juli 2014. Dat staat zo in de titel; dat staat ook zo in de eerste alinea. En in de derde alinea staat: Nou, we kunnen niet bewijzen dat Poetin echt… Komaan zeg! Oké. Dus dit is een dag waarop ze Sy’s onderzoek hadden moeten laten zien. Ze zijn er nog steeds mee bezig. Poetin zwart maken, in de eerste plaats en de rest van de Russen, en weet je, dit had consequenties.

Laat me je eraan herinneren dat na de staatsgreep in Kiev, na de annexatie van de Krim, de VS de Europeanen er nog steeds niet toe konden brengen zichzelf door middel van sancties in de voet te schieten. Pas nadat Malaysian Airlines MH17 was neergehaald – volgens The New York Times door Vladimir Poetin zelf – konden ze echte sancties krijgen die de Europeanen meer troffen dan wie dan ook, inclusief de Russen. Dit was dus consequent. Dit was het begin van echt strenge sancties. En ik vraag me gewoon af of de West-Europeanen en de Oost-Europeanen ooit wakker zullen worden en zullen zeggen: “Weet je, wat de VS wil, daar moeien we ons beter niet mee, want ze willen oorlog met Rusland. En dit gaat niet goed aflopen.”

Garland Nixon:
Ray McGovern, zoals altijd, heel erg bedankt voor je tijd. We stellen die analyse zeer op prijs en we kijken ernaar uit je terug te zien.

Ray McGovern:
Aye en van harte welkom.

“The Critical Hour”, met Garland Nixon en Wilmer Leon is een programma op Radio Sputnik, in Washington DC, USA. Dagelijks live te beluisteren van 18u tot 20u (EST), 00u tot 02u belgische tijd (CEST). Het wordt heruitgezonden rond 11u CEST.

Radio Sputnik USA is rechtstreeks te beluisteren via de radiostream

Ofwel rechtstreeks via de webpagina van [GECENSUREERD] (rechtsbovenaan: klikken op het hoofdtelefoontje) en berbeluisteren kan via dezelfde website: [GECENSUREERD]

De show met bovenstaand gesprek met Ray McGovern is [GECENSUREERD] integraal te herbeluisteren (duur: 1u53m).

Mocht het niet lukken de gecensureerde links te openen, doe dan een internet-opzoeking naar “censorfree dns servers” en hoe u de DNS-instellingen van uw computer(-netwerk) kan aanpassen.