Gewekt door de klokken van de basiliek…
Onze priester Daniël leest in een viering met de groep de eerste revolutionaire preek van Jezus hier in Nazareth, die hoop geeft aan armen en zieken. Terwijl de rijken in die tijd dachten dat het koninkrijk Gods voor hen bestemd was. Verrassend, de oproep : “Dit is de hoogste plicht: doe niet aan anderen wat jezelf pijn zou doen en wens hen toe wat jezelf verlangt.” (Hindoeïsme). Deze oproep onstond ongeveer in dezelfde periode, toen oorlogen de volkeren teisterden, binnen wel vijftien godsdiensten. We bidden voor een toekomst voor de kinderen, luisteren naar de ander, authentieke en bezielende leiders voor dit land,…
We rijden door het land van Galilea naar de oude haven Akko.
Opvallend … overal bouwwerken, ook wegenbouw en hier ook groententeelt, door wie…voor wie? Immense velden, overal bevloeiïng : van waar moet het water blijven komen?
In de streek die we doorrijden werden veel dorpen vernield. De Palestijnen herdenken ieder jaar op 15 mei de Nakba (of catastrofe van 1948), door een symbolische terugkeer naar één van die dorpen. Er wordt nu een Israëlisch wetsvoorstel besproken over instellingen die zo’n viering financieel ondersteunen, die zouden aan banden worden gelegd.
Volgens de Israëlische wetgeving zouden Israëlische Arabieren (Palestijnen met Israëlisch staatsburgerschap) gelijke rechten moeten hebben als de Israëlische Joden. Toch zijn er duidelijke verschillen. Er zijn geen Palestijnse steden of dorpen bijgekomen. Grond werd vooral bij de Palestijnen geconfisceerd. Huwelijken met Palestijnen uit de bezette gebieden worden bemoeilijkt. Israëlische Arabieren mogen geen legerdienst doen, met als voordeel dat ze geen confrontatie moeten aangaan met hun Palestijnse broeders in de bezette gebieden, met als nadeel dat ze minder kansen hebben op werk…
De havenstad Akko getuigt van de vele bezettingen en een druk economisch leven. Het was een rijke Palestijnse stad. De oorspronkelijke bewoners werden verdreven en/of zijn gevlucht tijdens de Nakba. De huidige 30% Palestijnse bewoners komen vanuit de omliggende dorpen.
Tijdens de terugweg vertelt Brigitte over de visie en opzet van Broederlijk Delen en Pax Christi. De ultieme betrachting is rechtvaardige vrede in Israël en Palestina. Hun eisen zijn:
* Respect voor internationaal recht en voor mensenrechten;
* Beëindiging van de bezetting en de oprichting van de Palestijnse staat naast Israël;
* Respect voor de akkoorden tussen Israël en de EU, zoals het associatieakkoord.
De focus van Broederlijk Delen en Pax Christi is beleidsbeïnvloeding , sensibilisatie en educatie. Broederlijk Delen steunt ook projecten rond jongeren en cultuur in de Palestijnse gebieden en rond mensenrechten in Israël. De organisaties vertrekken vanuit de rechtenbenadering, die het respect voor het internationaal recht vooropstelt.Beide partijen moeten afzien van geweld tegen burgers. Israël heeft echter meer verantwoordelijkheden omdat het de controle heeft over de Palestijnse gebieden en moet zorgen voor de bescherming van alle burgers. Collectieve bestraffing van de hele Palestijnse bevolking in Gaza omwille van het geweld van de gewapende groeperingen mag niet.
Terug in Nazareth… heel druk, bussen toeristen vanuit alle hoeken van de wereld, schoolkinderen met rugzak, vrouwen gesluierd en niet, lange kleren, westerse kleren, mannen onderweg, allemaal mensen zoals jij en ik.
Dit land heeft mij vaak geraakt, maar geen moment dat ik mij onveilig voelde en toch kan er altijd ergens iets…
Na een bezoek aan de kathedraal en de soek in Nazareth, zetten we ons ‘s avonds terug samen. Het is hartverwarmend te horen hoe de vele ervaringen ieder van ons bewegen om thuis een bijdrage te leveren aan de sensibilisatie. Jullie horen nog van ons!
Maryse en Guido