Wat doen mensen als Wolfgang Schäuble en Jeroen Dijsselbloem nog in Europa?

Elke dag hetzelfde gewauwel. Je zou er stilaan kotsmisselijk van worden. De Duitse minister van Financiën Wolfgang Schäuble en Jeroen Dijsselbloem, minister van Financiën voor Nederland verkondigen nog maar eens het grote onheil over het Europese continent. We moeten ons geen illusies maken over de veerkracht van de eurozone in de komende jaren, de dure sociale stelsels, de vergrijzing van de bevolking en de fragmentatie van het continent zullen de groei beperken. Hebben ze het nu over de groei van de Eurozone of over de groei van hun inkomen vraag ik me wel eens af? Zullen we met zijn allen wel bereid zijn om nog genoeg in te leveren zodat de rijkere klasse zonder zorgen kan verder feesten?

Een andere merkwaardige vaststelling is het feit dat dezen die zich opwerpen als financieel manager van de Eurozone geen enkele inspanning achterwege laten om hun ongeloof in het bedrijf “Europa” ter verkondigen. Nog maar zelden heb ik een manager zich zo negatief weten uitlaten over het bedrijf waarvoor hij verklaard het beleid te voeren. Nog nooit een manager gehoord die zo weinig geloof heeft in zijn bedrijf.

Wat meer bekend in de oren klinkt is de zorg die ze blijkbaar delen over of we als ingezetene of om in bedrijfstermen te blijven “werknemers” wel alles uit de kan zullen willen blijven halen om het bedrijf te redden terwijl zijzelf hun portefeuille kunnen blijven aandikken en er een levensstijl blijven op nahouden die hoegenaamd niet meer gepast is in de huidige economische situatie. Wel, het antwoord is “neen”.

Laat ons dan maar “samen” ten onder gaan heren Schäuble en Dijsselbloem maar dat zal wel niet gebeuren neem ik aan. Wanneer het continent ten onder gaat zijn dure vogels meestal al gaan vliegen, op zoek naar andere horizonten. Naar China bv. waar het geld nog voor het rapen ligt. Waar de bomen opnieuw tot in de hemel groeien en waar hebzucht en decadentie nog maar aan hun opmars toe zijn.

Wat mij betreft is het antwoord dus alvast “neen”. Neen, ik ga niet mee in de allesomvattende afbraak van ons continent. Ik ga voor een bedrijf waar de managers de waardigheid hebben minstens op te komen én voor hun bedrijf én voor hun werknemers.  Waar groei ondergeschikt is aan het welzijn van de gemeenschap. Waar de interne markt niet wordt afgemeten aan de groeicijfers van dezen die de lonen verder naar beneden halen, geen oren hebben naar sociale zekerheid en het milieu dermate belasten dat ook dure vogels op termijn hun pluimen verliezen. Wat houdt jullie trouwens tegen om vandaag nog jullie kans te wagen in het verre Oosten? New China, new China, If you can destroy it here, you can destroy in anywhere.

Salut, en de kost!