Terwijl het Israëlische leger niet in staat is Hamas te vernietigen en vooral goed is in genocide op ongewapende Palestijnse burgers, niet alleen mannen maar ook vrouwen en kinderen, heeft Netanyahu zijn toevlucht genomen tot oorlog tegen Iran om zijn gezicht te redden en zijn positie veilig te stellen. Een land in oorlog moet immers achter zijn leider gaan staan, om de ondergang te vermijden?

Netanyahu’s aanval heeft meteen een aantal Iraanse topmilitairen omgebracht en ook enkele topwetenschappers van het nucleaire programma. En er is een aanval uitgevoerd op nucleaire sites. Kan zo’n site worden vernietigd?

De VS-blogger Simplicius, goed thuis in defensiekwesties, had het daarover in zijn blog van 10 juni en beschreef de problemen: de nucleaire technologie van Iran is ondergronds geconstrueerd en niet te vernietigen met één enkele aanval. De sterkste bom in de wereld om bunkers te vernielen, de GBU-57 van de VS, waar Israël niet over beschikt, kan maar 66 meter diep penetreren, en de meest recente kernbom gaat maar tot 500 meter.

De ondergrondse centrifuges voor de aanmaak van het kernmateriaal zijn op schokken absorberende systemen geplaatst zodat ze schokken tot 6 op de schaal van Richter kunnen weerstaan. Ze bevinden zich diep in de bergen.

De weg naar de ondergrondse installaties is niet verticaal, maar verandert herhaaldelijk van richting en gaat dan honderden meters een andere kant op, zodat je niet weet waar de nucleaire installaties zich precies bevinden.

Is vernietiging van de Iraanse nucleaire installaties mogelijk?

Simplicius overweegt de mogelijkheden  die de VS hebben als ze zouden willen proberen Irans nucleaire installaties te vernietigen met hun GBU-57 bommen. De VS  moeten daarvoor hun B-52 bommenwerpers inzetten, die maar twee van die bommen kunnen vervoeren. Om een Iraanse nucleaire installatie op 800 meter diepte te vernietigen zouden er minstens 12 bommen moeten gegooid worden op één enkele plek. Daarvoor zijn 6 B-52’s nodig. Er wordt aangenomen dat Iran minstens 5 ondergrondse installaties heeft. Een uitschakeling zou dus 30 B-52 bommenwerpers vergen, maar de VS beschikken maar over 18 stuks. Bij een aanval zouden er dus minstens 2 installaties intact blijven.

Maar doordat de ondergrondse routes naar de installaties herhaaldelijk van richting veranderen is het niet mogelijk precies te weten waar ze zitten, zodat een precisiebombardement nauwelijks mogelijk is. En Simplicius besluit: “Zelfs als de eerste bom doel treft, kunnen de 11 andere lege grond treffen. Kortom, de Iraanse ondergrondse nucleaire infrastructuur is nu te diep, te ingewikkeld en te goed beschermd om met militaire middelen uit te schakelen.”

Maar Israël heeft bekendgemaakt dat het de voorbije nacht de Iraanse kerninstallaties heeft aangevallen. In het licht van het voorgaande is de vraag wat dat betekent? Als er geen volledige uitschakeling van alle Iraanse installaties bereikt is, ligt het voor de hand dat Iran nu onmiddellijk start met het produceren van kernbommen. Dat is essentieel voor het herstel van het machtsevenwicht in de regio. Nucleaire ontwapening – dringend nodig – vergt dat Israël afziet van zijn nucleaire wapens. Dat is niet te verwachten, want Israël heeft die juist nodig om het overwicht te hebben in de regionale machtsstrijd. En wat de VS betreft: die doen weer aan proxy warfare: ze wisten van de plannen van Israël, maar zijn er zelf niet bij betrokken. Maar door de aanval niet te verhinderen, zijn ze medeplichtig.