De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

NAVO, geostrategisch wapen tegen China

NAVO, geostrategisch wapen tegen China

maandag 22 juni 2020 06:42
Spread the love

An F/A-18F Super Hornet assigned to the Black Knights of Strike Fighter Squadron (VFA) 154 flies over the aircraft carrier USS Theodore Roosevelt (CVN 71), June 17, 2020. The Theodore Roosevelt Carrier Strike Group is on a scheduled deployment to the Indo-Pacific. (U.S. Navy photo by Mass Communication Specialist 3rd Class Zachary Wheeler/Released)

De NAVO verdedigt zijn bestaansrecht krampachtig. De nieuwe vijand is China. De opkomende wereldmacht is echter al compleet militair omsingeld. Het voortbestaan van de alliantie is na de val van de muur niet enkel een aberratie, maar ook een potentiële bron van groot onheil. De stekker moet uit de NAVO.

Een van de kerntaken van het Egmontinstituut is “voorlichting van de publieke opinie”. Als Stichting in de schoot van het Belgische ministerie van Buitenlandse Zaken is de informatie die het instituut verspreidt niet onafhankelijk. Men moet die dus met een flinke korrel zout nemen. Dat geldt specifiek voor het regelmatig herhaalde pleidooi voor Europese strategische autonomie en een Europees leger. PESCO moet voor het instituut een instrument worden om Europese militaire macht te projecteren. Daarmee gaat Egmont verder dan de NAVO. De website van Buitenlandse Zaken zegt daarover: “België hecht veel belang aan het defensieve [cursivering door de redactie] karakter van het bondgenootschap.” Dat is een statement waar men kanttekeningen bij mag maken.

Europese macht projecteren, in PESCO- of NAVO-verband, is heel wat anders dan defensief optreden. Sinds de val van de muur, voor UAntwerpen professor Tom Sauer de belangrijkste gebeurtenis in de internationale politiek sinds 1945, is de NAVO als alliantie blijven voortbestaan, en dat is volgens Sauer een aberratie in de internationale politiek. “Allianties horen ophouden te bestaan in tijden van vrede”, aldus Sauer. Sindsdien heeft de NAVO naarstig gezocht naar argumenten om haar voortbestaan te verdedigen. Op 8 juni maakte NAVO secretaris-generaal Jens Stoltenberg in een toespraak nog eens duidelijk hoezeer de alliantie op zoek is naar vijanden om haar wankele bestaansrecht te rechtvaardigen.

Confrontatie van China is moeilijk te rijmen met de core business van collectieve defensie

Voor het eerst nam Stoltenberg China op de korrel. “De opkomst van China betekent een verschuiving van het machtsevenwicht in de wereld, brengt de race naar economische en technologische suprematie in een stroomversnelling, bedreigt open samenlevingen, individuele vrijheden en onze manier van leven,” aldus de secretaris-generaal. Een confrontatie van China is toch moeilijk te rijmen met de core business van collectieve defensie. “China heeft het tweede grootste defensiebudget, ontwikkelt raketten die ons kunnen treffen, speelt mee in cyberspace, is actief in het noordpoolgebied en in Afrika. Het land investeert in onze kritieke infrastructuur en werkt steeds nauwer samen met Rusland. Dat alles heeft veiligheidsgevolgen voor de bondgenoten, en dus moeten we reageren,” aldus nog Stoltenberg.

Met ruim 22.000 km heeft China de langste landgrens ter wereld, en een kustlijn van 14.500 km (de Amerikaanse kustlijn is 19.900 km). Het hoeft geen betoog dat dergelijke omvangrijke grenzen een grote verdedigingsmacht vergen, temeer daar de VS met een keten luchtmachtbases en marinehavens de perfecte strop legt rond de nek van zijn rivaal. Een Australische denktank meent dat de Chinese precisieraketten in de eerste uren van een conflict de Amerikaanse militaire bases in de regio gemakkelijk een kopje kleiner kunnen maken. Het Chinese arsenaal langeafstandsraketten ondermijnt het Amerikaanse primaat in de regio, aldus de denktank, die meer investeringen in militaire middelen ziet als remedie.

Stoltenberg laat zich voor het karretje van Washington spannen

Het is duidelijk dat hier geen rol is weggelegd voor de NAVO. De leden van het bondgenootschap hebben zich immers, met een verwijzing naar het Handvest van de Verenigde Naties, ertoe verbonden elk internationaal geschil vreedzaam te beslechten, en af te zien van elke dreiging met, of gebruik van, geweld. Met zijn dreigementen richting China laat Stoltenberg zich voor het karretje van Washington spannen. Wat is er mis met het feit dat Rusland en China “steeds meer samenwerken?” Heeft het Westen de afgelopen tientallen jaren Rusland niet zelf in de armen van China gedreven? Waarom mogen 30 landen in het Westen wel een militaire alliantie vormen, en het duo China en Rusland niet?

De gekte was compleet toen twee Amerikaanse senatoren vorige maand een Pacific Deterrence Initiative voorstelden om de Amerikaanse militaire inzet in Azië uit te breiden en “een sterk signaal af te geven aan de Chinese Communistische Partij dat het Amerikaanse volk zich inzet voor het verdedigen van Amerikaanse belangen in de Indo-Pacific.’ De wereld zou te klein zijn als de Chinese regering zou verklaren dat China zijn belangen in het Amerikaanse continent (militair) zal verdedigen. Als klap op de vuurpijl introduceerde senator Tom Cotton wetgeving getiteld ‘Forging Operational Resistance to Chinese Expansion (FORCE)’, dat Chinese plannen moet dwarsbomen om de VS uit de westelijke Stille Oceaan te verdrijven en de eenwording met Taiwan te realiseren.

Over het Chinese defensiebudget slaat Stoltenberg de plank mis. De NAVO als geheel besteedt vijf maal meer dan China. De bondgenoten geven miljarden uit aan “nieuwe capaciteiten” en NAVO-missies over de hele wereld. In massavernietigingswapens is de alliantie veruit superieur. Vijf Europese landen, waaronder Nederland en België, stationeren 150 Amerikaanse tactische kernwapens die tien tot twintig keer krachtiger zijn dan de bommen op Japan. Deze wapens moeten kunnen worden afgegooid door Europese gevechtsvliegtuigen. De Europese “partners” hebben niets te zeggen over deze wapens, Amerika houdt alle touwtjes in handen. En er wordt mee getraind: niet lang geleden nog in Kleine Brogel en in Duitsland, waarbij Nederlandse en Belgische gevechtspiloten betrokken waren.

Kwetsbaar voor een preëmptieve aanval

De stationering van tactische kernwapens in Europa past in de Amerikaanse strategie om de opkomst van China als wereldmacht te fnuiken. Europa voelt zich daar ongemakkelijk bij. In een tijd waarin demonisering van Rusland en China schering en inslag is, maken Europese landen die Amerikaanse kernwapens stationeren zich kwetsbaar voor een preëmptieve aanval mocht de Amerikaanse president alleen al (eenzijdig) beslissen die wapens in staat van paraatheid te brengen. In de diplomatieke wandelgangen luidt het dat Europa zich moet losmaken uit het Amerikaanse juk. Maar geopolitiek en geostrategisch kan de hopeloos verdeelde Europese Unie geen vuist maken. Het lijkt gedoemd om aan de hand te blijven lopen van America first.

Het Chinese nucleaire arsenaal wordt geschat op 290 kernwapens, nog geen 20% van de NAVO-kernwapens die op China staan gericht. Dan is het absurd om te spreken over een bedreiging van de wereldvrede. China’s arsenaal is er gekomen als antwoord op de Amerikaanse nucleaire dreiging. Amerikaanse atoombommenwerpers die de Zuid-Chinese Zee overvliegen en aanvalsoefeningen door tot de tanden gewapende torpedobootjagers en vliegdekschepen moeten China intimideren en een tegenactie uitlokken. De militaire omsingeling van China neemt steeds verder toe, en wordt gecombineerd met economische druk om de regering te verzwakken.

Stoltenberg mag dan beweren dat “de NAVO China niet ziet als de nieuwe vijand of een tegenstander,” maar de secretaris-generaal verliest elke geloofwaardigheid als hij tegelijk de alliantie oproept om op te treden tegen de “de veiligheidsgevolgen van de opkomst van China.” Het voortbestaan van de NAVO na het einde van de Koude Oorlog is niet enkel een aberratie, maar ook een potentiële bron van groot onheil. De peperdure alliantie kan op geen enkel wapenfeit bogen. De inzet in Afghanistan en Irak was een compleet fiasco. Stoltenberg moest zich doodschamen over zijn opmerking dat de NAVO er toch maar voor gezorgd heeft dat de Afghanen zelf het terrorisme kunnen bestrijden en hun land stabiliseren.

De stekker moet uit de NAVO. In het belang van de wereldvrede.

Dit artikel verscheen eerder op Geopolitiek in context

Creative Commons

take down
the paywall
steun ons nu!