nav ‘Dave Sinardet neemt het splitsingsdiscours onder de loep’
graag wil ik hier op reageren met te stellen dat ik het eens ben met de zienswijze van dave sinardet. toch zou ik graag kanttekeningen willen plaatsen:
de huidige impasse is enkele jaren geleden begonnen met het dossier brussel-halle-vilvoorde, een arrondissement dat ‘nu eindelijk eens’ moet gesplitst worden, want het is volgens de taalgrens-logica ‘een anomalie dat gemeentes uit een tweetalig gewest samen met andere uit het eentalige vlaanderen één kiesarrondissement vormen’. (woorden geleend van guy poppe, die ik privé ook wel eens guy neuke durf noemen).
waarmee ik eigenlijk wil zeggen dat het belgisch probleem dit keer is ontstaan is over ‘brussel’ en niet over ‘wallonië’ of over ‘de franstaligen’. het gaat op de eerste plaats over de grenzen van brussel (mogen die verlegd worden of niet), op de tweede plaats over een meningsverschil over de plaats binnen de belgische federale structuur van het tweetalig hoofdstedelijk gewest brussel (en haar ‘funeste’ invloed op de brusselse rand in vlaams brabant), en pas op de derde plaats, daarvan afgeleid, over de relatie tussen de nederlands- en franstaligen in dit landje.
zelf verwacht ik dat deze impasse pas zal worden doorbroken als er een bevredigende oplossing komt voor de grenzen en de bevoegdheden van het hoofdstedelijk gewest. daarom ook ben ik voor een federale oplossing en wil ik graag de pas afsnijden van degenen die vinden dat het belgisch niveau overbodig is of zal worden, door ruimte te geven aan een federale democratie met zinvolle federale bevoegdheden. daarvoor lijkt me een federale kiesmogelijkheid een must: elke stemgerechtigde in dit land moet voor federale aangelegenheden in principe kunnen kiezen voor elke kandidaat, frans-, duits- of nederlandstalig. belgië is de enige federatie die ik ken zonder federale partijen. dat alleen al laat een ‘middelpuntvliedende’ dynamiek ontstaan.
