De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Naar een keuze in Sociale Zekerheid voor de Brusselaar?

Naar een keuze in Sociale Zekerheid voor de Brusselaar?

donderdag 15 maart 2018 09:57
Spread the love

‘Zorg op twee snelheden’ lijkt ervan uit te gaan dat de een gemeenschap een beter aanbod kan geven dan de andere. Een verschillend aanbod voor dezelfde Brusselaar lijkt me een betere omschrijving. We moeten uiteraard cherry picking vermijden.

1
Ten gronde vergroot een sociaal zekerheidssysteem haar capaciteit bij een groter werkgebied. Overal in de wereld.
De ene regio heeft meer beroepsziekten. In de andere regio vormt de vergrijzing een grotere uitdaging. Terwijl Brussel met al haar uitdagingen wel de jongste bevolking heeft. Dat zijn objectiveerbare verschillen die in een groter werkgebied beter solidair kunnen verzekerd.

Het afwegen of een beleid best centraal de specificiteiten opneemt, dan wel effectiever kan zijn met een autonome regeling, wordt beter niet politiek ideologisch ingevuld. De efficiëntie van een beleid is niet gebaat bij ideologische profilering en vijandsbeelden.

 2
De N-VA profileert zich tegen transferts in België.
Als daarbij geen onderscheid wordt gemaakt tussen objectiveerbare verschillen die beleidsmatig een solidaire aanpak verdienen, en onregelmatige meerkosten (bv. succesvolle benchmarking van ziekenhuizen in noord en zuid, maar ook bv. in stedelijke milieus) bewijst dit dat de ideologische profilering sterker is dan de kwaliteitszorg voor de openbare dienstverlening aan de bevolking. Deze profilering biedt geen argumentarium om bijvoorbeeld de aangroei van ereloonsupplementen en private hospitalisatieverzekeringen verder in te dijken.

Eigenlijk ontkent de N-VA de geschiedenis van de federalisering in ons land: de eerste stappen van federalisering werden gefinancierd via dotaties. Terecht werd er toen gepleit voor responsabilisering: Niet de overeenstemming van een bestuursniveau met een culturele identiteit biedt mogelijkheden tot responsabilisering. Wel een responsabiliserende fiscaliteit die beleidsmatig door de politiek dient verdedigd bij de kiezer die de factuur mag betalen.

Men moet vermijden om door gebrek aan nuance de ideologische weg van de juste retour te kiezen waarvoor retrograde dotaties de beste garanties bieden. Hoe verlammend die kunnen zijn zie je vandaag in de Europese Unie waar men onvoldoende beleid kan ontwikkelen met een geëigende financiering. In deze context is het normaal dat lidstaten werken met een ondertoon die minstens een retour van ‘hun dotatie’ vraagt. Terwijl de prioritaire meerwaarde van de Europese Unie toch een duurzame groei, sociale bescherming en, in ieders belang, de koopkracht van al haar inwoners zou moeten zijn.

Zo ook in Brussel : Brussel behoeft geen federale dotaties of schoonmoeders vanuit Vlaanderen voor andere dan gemeenschapsmateries. Maar wel een geëigende financiering via de federale Financieringswet en de eigen fiskaliteit die de burger en haar verkozenen verantwoordelijk maakt voor beleidsprioriteiten en voor de effectiviteit van het beleid.

take down
the paywall
steun ons nu!