Het weren van elke verwijzing naar een persoonlijke overtuiging in een professionele omgeving betekent dat je de overtuiging van betrokkene principieel wantrouwt. Kan een moslima dan geen goede verpleegster zijn? Het latijnse model is daar veel rigider in dan de angelsaksische praktijk.

Het besloten karakter van een geloofsgemeenschap kan evenwel ook negatief afstralen op de individuele gelovigen.
Besloten betekent in de huidige context dat de excessen niet geplaatst worden binnen de gemeenschap of in het slechtste geval toegedekt worden. Zoals te stellen dat terreurdaden die gebaseerd zijn op dezelfde heilige teksten niets van doen hebben met de eigen geloofsbeleving. Is het geloof in onze gemeenschappelijke samenleving toch nog sterk genoeg om haar te laten opdraaien voor het neutraliseren van deze terroristen?
Na de stille optocht in vele Europese steden voor het polemische Charlie Hebdo, waar blijft de “alternatieve” mobilisatie van de moslimgemeenschap voor de bedreigde democratische waarden van onze gemeenschappelijke pluralistische samenleving?