Wat is er nu van aan? Zijn de zendmasten die de straling uitsturen om de komende generatie internetverkeer ‘5G’ te dragen nu als schadelijk voor de menselijke gezondheid te beschouwen? Of is misschien het gebruik van de smartphones met 5G aan je oor niet gezond? Of moeten wij verder kijken en ook de kosten in rekening brengen voor de koeling van de systemen? Of van de energie die nodig is om deze straling, die overigens verwant is aan radar straling die in het (militaire) luchtverkeer wordt gebruikt? Weinig protest is al opgetekend tegen Radargebruik. Toch lijkt mij de bezorgdheid terecht, maar dan op een andere golflengte van taal en emotie.
Ik ben gebruiker van een smartphone op 4G en van de microgolfoven. En ook van de sneltreinen in binnen- en buitenland. En van bepaalde hoogtechnische medicijnen, doe-het-zelfgereedschap, tekstverwerker en schrijfgerief. Echter, aan de andere kant begrijp ik op een dieper niveau de bezorgdheden over 5G en het zinnige ervan zeer goed. In een meer figuurlijke zin hadden die plattelandsmensen midden negentiende eeuw, die geen goed gevoel hadden bij de stoomtreinen die voorbij snorden (aan veertig per uur), mannen en vrouwen die dicht bij de natuur leefden, op het ritme van de seizoenen en in contact met de elementen, met hun dieren en met elkaar… misschien toch een deel van het gelijk:
Hoezeer heeft het moderne, snelle, door machines omkranste bestaan de mens wel niet ontworteld en velen de zin van het leven doen verliezen?…
Lees er mijn recensie van het werk van Rebanks, “Het herdersleven” op na; ik heb net een viertal uittreksels uit het magnifieke boek over een leven op de golflengte van landschap, elementen en beesten toegevoegd.
James Rebanks, die doctor in de letteren werd na een jeugd tussen de herders in de bergen van het Lake District, en daarna naar het herdersberoep terugkeerde tot grote tevredenheid, maakt onder anderen deze bedenking:
“Deze waardeloze, gemene, armzalige school kostte mij vijf jaar van mijn leven. Ik zou boos zijn als die school mij niet meer over mezelf had geleerd dan wat dan ook. Het bracht mij ook op de gedachte dat het moderne leven voor veel mensen belabberd is. Wat biedt het hen weinig keus. Het legt een toekomst voor hen vast die voor de meesten zo saai is dat ze niet weten hoe snel ze zich elk weekend klem moeten snuiven of zuipen. In de meeste mensen wordt nauwelijks geloofd, en wat vraagt dat moderne leven veel van hen zonder er veel voor terug te geven.” (p. 106).
Vanuit dit ongewoon scherpzinnige en taalvaardige getuigenis over de standpunten van “de boeren” ga je de dingen toch onvermijdelijk anders bekijken.
Het is niet de straling waarschijnlijk. Het is toch wel zeker “de uitstraling” van “het mirakel van de Techniek” op de ziel van de mens die heel wat nefaste gevolgen heeft.
Denk verder bijvoorbeeld eens aan zalige zaken als televisie en auto: hoe die niet alleen ons leven snel en gemakkelijk hebben gemaakt, maar ook onze fysieke conditie onderuit hebben gehaald. In die mate dat de twee grote doders nu infarcten van hart en brein werden. En daarnaast hebben die onschuldig en blits ogende tuigen onmiskenbaar veel schade toegebracht aan het sociale aspect van het leven.
De tv trekt de mensen op historische wijze naar binnen in de huizen en flats. Zodat buren niet meer bij elkaar op verhaal komen. En de auto doet de rest. Die maakt de publieke ruimte giftig en vol lawaai. Niet ideaal voor het goede gesprek, laat staan om op natuurlijke manier bij elkaar op verhaal te komen.
Ook ontegensprekelijk is dat die automobiel slecht is voor de hersenen en het hart. Dat laatste overigens ook weer te verstaan in letterlijke én in figuurlijke betekenis. Inderdaad, een al te technische, zakelijke kijk op leven en geluk, op onze wezenlijke noden, dat lijkt ook best gevaarlijk. Een stokpaardje van me is dat we bij de Transitie naar een ecologisch onschadelijk en cyclisch economisch systeem, tevens kunnen landen in een sociaal gezondere samenleving, maar dat dan dringend de bijdragen van de menswetenschappers dienen ingeschakeld. Met bijdragen van technici alleen kunnen we nooit zo goed evolueren. De corona-maatregelen en dito beleid maken allicht duidelijk wat ik hier bedoel…
Epiloog
Een paar gefundeerde meningen van leden van de Oikos Denktank Facebook Group die zich in de kwestie hebben verdiept:
– Wie een klein beetje de fysica van het elektromagnetisme begrijpt, die weet dat de energie-inhoud van dit soort straling veel en veel te laag is om enige schade aan te richten aan menselijke cellen. Laat staan mutaties te veroorzaken. Gewoon zonlicht is veel “schadelijker”.
– Het vermogen dat gebruikt wordt in een fighter jet of moderne solid state radar is ongeveer 10-20kW. Grotere klystron radars (die grote antennes die je ziet draaien langs luchthavens) sturen enkele honderden kilowatt tot enkele megaWatt pulsen de lucht in. Een small cell 5G tower stuurt 0.25W vermogen, een typische 4G toren zendt uit op 20W, en de allergrootste 5G MIMO towers stralen 120W uit. Die 120W is dus nog steeds 166 keer minder vermogen dan zo’n fighter jet radar, en 30.000 keer minder dan een klystron based vliegtuigradar. Als je je dan toch zorgen wil maken over straling, dan moet je je meer zorgen maken over de smartphone naast je oor, dan een cell tower op 100 meter afstand. Je gsm van 200mW straalt ongeveer 10.000 keer meer aan je oor, dan je van zo’n cell tower op 100m afstand ontvangt
Voor verdere verdieping:
