Aangezien we gisteren niks spectaculairs gedaan hebben was er ook geen dagverslag. Maar vandaag, maken we een laatste daguitstap. Ons doel is Harold Porter Botanical Gardens. Deze tuinen maken deel uit van Het Kogelsberg Reservaat en zou een bezoek meer dan waard zijn.
Clarence Drive.
We rijden van Gordons Bay via de Sir Lowry’s Pass Road. Eens Gordons Bay gepasseerd veranderd deze van Foure Marine Drive en eens Rooiels voorbij komen we op de Clarence Drive. Deze kustweg is een zoveelste mooi glooiende baan die als een gestrikte schoenveter langsheen de bergpas loopt.
Voor Chapman’s Peak Drive, tussen Hout Bay en Kommetje, en volgens de toeristengidsen, de mooiste weg in heel de kaapstreek, moet je tol betalen. Maar Clarence Drive is zeker zo mooi en gratis. Het is heerlijk rijden met de auto over dit schitterend stukje schiereiland. Dit is het betere bochtenwerk, maar ervaren als we zijn, nemen we deze gezwind. Op tal van plaatsen zijn er parkeerstroken aangelegd. Hier kan je rustig kijken naar de vergezichten op enerzijds de bergen en anderzijds de zee. Sylvie weet niet goed waar eerst de mooiste foto nemen!
Een lage wolkensliert.
We volgen deze uitermate mooie weg tot in Betty’s Bay. Vanaf daar is het niet meer ver naar onze bestemming. Bij het uitkomen van een haarspeldbocht zien we plots voor ons en hangend tussen twee bergen een lage wolkensliert. Rechts naast één van de opdoemende bergflank deint deze wolkensliert over in zee. Het is een heel vreemd fenomeen. Nog nooit hebben we zo iets gezien. Ik krijg het niet onder woorden. Het is zoals een langerekte suikerspin die uitgerekt over kilometers van links naar rechts zweeft over het landschap. Een hele lange Sinterklaasbaard die, door de wind, horizontaal als een tapijt over de bergen en de zee wappert. Vreemd, heel vreemd, maar bijzonder om te zien.
En plotsklaps rijden we onder dit dik wolkendek. De temperatuur zakt met ettelijke graden en er is geen zon meer te zien. Het is grijs, mistig en voelt naar aan. We bevinden ons precies in een ander land. Zo ver we kunnen zien niks dan mist. Met zo’n weer is het niet aangewezen om verder te rijden. Dit wordt te gevaarlijk. We beslissen dan maar om terug te keren naar het mooiere weer. De botansiche tuin zal hier volgend jaar ook nog wel zijn.
Onderweg stoppen we regelmatig om een plaatje vast te leggen. Het fototoestel van Sylvie neem de ene foto na de andere. Het lijkt wel een mitralleuze die geen kogels afvuurt maar foto’s schiet. We keren terug naar Gordons Bay strand. Na een heerlijk pilsje maken we nog een leuke wandeling over het strand. We waden met onze voeten in de branding van de zee. Het voelt goed en het zilte zeezout blijft aan onze voeten kleven. Hiermeer eindigt onze laatste uitstap. Want morgen…
Morgen.
Weten we heel goed wat te doen.
Morgen is het wasdag, inpakdag en poetsdag.
Koken gaan we morgen niet meer doen. We hebben gereserveerd bij een plaatselijk, maar heerlijk Italiaans restaurantje.
0vermorgen.
En dinsdag 21 december, keren we terug, naar het vermoedelijk koud en besneeuwd België. Na de laatste inpakbezigheden zullen we rond 14.00 uur op de vlieghaven van Kaapstad zijn. Om 17.00 uur stijgen we op de kerst- en nieuwjaarsdagen tegemoet.
Wij trachten vanop de vlieghaven, mogelijk zelfs vanop het vliegtuig een laatste artikel te schrijven. Hopelijk lukt het ons!