Dat het dossier voor de verruiming van abortus bij de onderhandelingen voor een regering gehaald worden vind ik een zeer spijtige zaak. Beslissingen die gaan over begin en einde van het leven horen toe aan het hoogste gezag van dit land nl. het federale parlement. Alle macht gaat uit van de natie staat zo mooi verwoord in onze grondwet. Deze wetsaanpassing was de kans om elk parlementslid in eer en geweten los van zijn of haar politieke fractie te laten stemmen.

Het is zeker niet zo dat iemand die sociaal economisch rechts denkt noodzakelijkerwijze deze wet verwerpt en iemand uit een sociale partij per definitie voor stemt. Uiteraard zal het voorkomen dat in een partij iedereen op dezelfde manier stemt maar het kan best dat niet iedereen van de fractie op hetzelfde knopje duwt.

Zelf ben ik zeker geen voorstander van een verlenging van de periode , maar als democraat wil ik me neerleggen bij de beslissing van een Belgische meerderheid. Trouwens deze wetswijziging houdt voor niemand een verplichting in. Iedere vrouw kan op basis van haar “gevormd geweten”( het persoonlijk geweten is in dit kader het hoogste gezag) ,  een beslissing nemen, daar is ze volkomen vrij in en dit zonder het risico te lopen strafrechtelijk vervolgd te worden.

Via de media heb ik de argumenten van de voor en tegenstanders vernomen. Als niet specialist ga ik over de argumenten niet oordelen. Ik meen wel dat abortus haast nooit lichtzinnig genomen wordt. Ieder mens en in deze context iedere vrouw zal dergelijke beslissing altijd met pijn in het hart nemen wetend dat ze er in de toekomst nog dikwijls, in haar gedachtegang,  mee zal geconfronteerd worden.

Wat me wel opvalt is dat vrouwen die tot abortus overgaan en tot kansarme groepen behoren , oververtegenwoordigd zijn in de groep die deze beslissing neemt. Hoe meer gelijkheid in de maatschappij hoe minder zwangerschapsonderbrekingen las ik ergens.

Als men het aantal ingrepen wil inperken zou man in de regeringsonderhandelingen best niet spreken over abortus als thema maar zorgen voor een maatschappij waarbinnen kansarmen hun plaats krijgen  naast alle andere burgers. Zo zullen ze beter opgeleid zijn, beter geïnformeerd zijn aangaande gezinsplanning en ook meer middelen hebben om de kinderen die ze ter wereld brengen alle kansen te geven. Zo worden ze niet gedwongen een mentaal zo zware beslissing te nemen.