Komedieplaats, Antwerpen. Op het pleintje voor de Bourlaschouwburg
staat een klein podium opgesteld. Jazzy koperblazers trekken toevallige
passanten aan die al staande halt houden of zich neerzetten op de
voorziene stoeltjes. Een cameraploeg van ATV staat paraat. Brieven worden er voorgelezen, van meer en minder bekende mensen, die de campagne #MDPK heeft ontvangen.
De
eerste brief wordt voorgelezen door actrice Lotte Heijtenis en komt van
Jean-Jacques De Gucht en Gwendolyn Rutten. De brief is geschreven ter
attentie van het West-Eastern Divan Orchestra, een jongerenorkest
samengesteld uit muzikanten van Egypte, Iran, Israel, Jordanië, Libanon,
Palestina, Syrië en Spanje. Terwijl de brief door de speakers
weerklinkt wandelt een vader van vijf kinderen tussen de stoeltjes en
bedelt hij om geld. Het is geen performance.
De tweede brief
slaat een meer oprechte en minder dubbelzinnige toon aan. Jean Paul Van
Bendegem gericht aan overleden schilder Piet Mondriaan: “Ik heb het
aangedurfd u met de voornaam aan te spreken in de aanhef van deze brief.
Dat is geen onbeschaamdheid van mijn kant maar enkel de weergave van
mijn relatie tot u. Het is alsof u altijd een vriend van mij bent
geweest. Want dat doet kunst, en ik mag hopen kennis ook: van vreemden
vrienden maken.”
Abdelkadir Benali schrijft een brief naar
zichzelf. Een zinsnede blijft bij: “En dus hoop ik je te vinden in de
bibliotheek, waar je zoekt naar antwoorden op vragen die je nog niet
gevonden hebt.”
Noël Slangen dient zijn naburige slager van
antwoord in een vaak al te olijk pleit voor de waarde van kunst. Het is
een voorbeeld van hoe men kan kiezen zich te verlagen naar het
gespreksniveau van een al dan niet terecht gecategoriseerde
cultuurproleet en daardoor jammerlijk naast de kwestie belandt.
Nog
een andere, meer klinische taal wordt gehanteerd in een brief door
econoom Ivan Van de Cloot. Jan Becaus schrijft de godin Pallas Athene
aan en we belanden weer op het juiste spoor. Het toppunt van
geaffecteerde zinsconstructies en hoogdravendheid wordt bereikt bij de
brief van Dorian van der Brempt aan zijn kleinzoon.
De afgelopen
week heb ik op aangeven van #MDPK zelf getracht te formuleren welke
aanzienlijke plaats kunst in mijn dagelijks leven inneemt. Ik kijk al
uit naar een volgende week waarin ik opnieuw beslis tijd uit te trekken
om mijn kunstige beleving van dit bestaan onder woorden te brengen.
#MDPK
is een initiatief van het Antwerps Kunsten Overleg. De campagne ging
van start op de Cultuurmarkt in augustus 2013 en loopt tot aan de
verkiezingen in mei 2014.
