Beste mevrouw De Block, mevr. de minister,

Om te beginnen ben ik verheugd dat ik van u een emailadres vond om u te schrijven.

Ik hoop dan ook dat u persoonlijk mijn mail vind en dat u mijn opmerking als zinvol beschouwd en er mee aan de slag gaat.

En dat ik uiteraard van u een antwoord mag verwachten.

In bijlage ziet u het onderwerp waarover ik het even met u wens te hebben, gezien u hiervoor bevoegd bent.

Reeds geruime tijd geleden hoorde ik op het nieuws dat de regering eindelijk werk zou maken van het terugbetalen van de medische kosten voortvloeiend uit de consultaties bij psychotherapeuten. Zoals dat in Nederland het geval is.

Helaas is een voornemen niets waard als er niets mee gedaan wordt.

Zie dit niet meteen als een verwijt, maar gewoon een waarheid als een koe.

Weet u hoe het met dat voornemen zit ondertussen?

Mijn inziens kan een samenleving maar “echt goed” functioneren wanneer ze gezond van geest is en wordt het onwaarschijnlijk belang daarvan genegeerd.

Er vloeien massa’s geld van de ziekteverzekering naar “materiële zorg” in de brede betekenis van het woord, materie-lichaam, maar de psyche, nu ja, daar houden we ons niet mee bezig.

Psyche en lichaam zijn toch niet los te maken van elkaar.

Nooit eerder waren er zoveel depressies, wanhoopsdaden, burn outs.

Zaken die onze samenleving handen vol geld kost door werkverlet en ziekteverzekering, uitgezonderd de wanhoopsdaden. Die kosten niemand nog wat. Maar net dat is zo vreselijk pijnlijk.

Vooral deze laatsten zouden absoluut dienen aangepakt te worden. Hoe pijnlijk is het niet dat vaak jonge levens verloren gaan?! De drempel naar psychische hulp dient dringend verlaagd te worden, en dat is vooral ook financieel. De grote druk op mensen, een maatschappij die meer van ons vraagt dan dat waar ons lichaam is voor gemaakt, dit vraagt toch om “begeleiding”.

Het meest logische zou zijn dat dit probleem aan de wortels aangepakt wordt.

Maar zo eenvoudig is dit niet.

Laat ik stellen dat dit, gezien het samenlevingsmodel, te complex is.

Eén ieder kan wel in de mate dat hij of zij er toe in staat is, bewust met zichzelf om gaan.

Maar meer en meer mensen zijn niet in staat, of niet meer in staat om zonder professionele psychische hulp te functioneren.

Die hulp dient niet bestendig te zijn, maar wel om hen terug op de sporen te krijgen.

Wordt het niet de hoogste tijd dat dit taboe doorbroken wordt? In Amerika is het bv. normaal dat je een zieleknijper bezoekt.

Maar hier gaat het nu over het kostenplaatje.

Wanneer je vandaag 2x per week naar een psychotherapeut dient te gaan, betaal je tussen de 30 en 50 euro per keer.

Wanneer we aan 40 euro gemiddeld nemen, dan kost je dit 80 euro maal 4 weken in de maand is 320 euro per maand.

Daarom beste mervr. De Block, vraag ik u aub deze regeling er volgend jaar te willen doorkrijgen zodat therapieën die toch hun nut bewijzen, haalbaar zijn voor iedereen.

Ik dank u voor uw tijd.

Vriendelijke groeten,

Bert Degrauwe  

 (schrijver van het boek “samen gaan voor een andere wereld” – ideeën en recepten voor een      gezondere samenleving)