Radio Centraal verzamelde Nahima Lanjri (CD&V). Meyrem Almaci (Groen!), Kristof Bossuyt (Open VLD) , Jan Hertogen (socioloog) en Hilde Geraets (KMS/Amos). Bij N-VA, voor wie een oplossing van de asielcrisis prioritair is, had niemand met kennis van zaken de tijd voor een debat.
In deel 1 hebben we het over de crisistoestand in de opvang van asielzoekers. In deel 2 gaat het eerst door op de asielzoekers. Daarna hebben we het over de instroom door gezinsherenigingen en huwelijken.
Er blijft discussie over het punt of er nu al dan niet een probleem is van een stijgend aantal asielaanvragen. Terwijl Kristof Bossuyt (VLD), zoals N-VA, aangeeft dat er toch een probleem is met asielaanvragen; wijst Jan Hertogen erop dat Belgie geprezen wordt door de VN vluchtlingen organisatie. Hij zegt dat de cijfers die Bart De Wever presenteert, om aan te tonen dat het aantal asielaanvragen in Belgie disproportioneel hoog is, bedrog zijn. ” Duitse en Belgische cijfers voor één maand worden naast elkaar gelegd, waarbij de instroom naar Belgie in die maand uitzonderlijk hoog en in Duitsland uitzondelijk laag was. ”
Hilde Geraets merkt op dat het “vluchtelingenprobleem” waarmee we hier te maken krijgen niets is in vergelijking met hetgeen waarmee de landen in de derde wereld mee moeten leven. “Het wordt tijd dat iets aan de oorzaken gedaan wordt.”
Wat betreft de oorzaak van de opvangcrisis is er naast de politieke vingerwijzingen toch een consensus dat het centraliseren van de opvang (of het afschaffen van de spreiding) de zaak niet heeft vooruit geholpen. Het vroeger spreidingsplan was echter ook gekoppeld aan financiel steun en daar willen CD&V en VLD niet van weten omdat dat tot een aanzuigeffect zou leiden. Groen geeft aan decentralisering te willen realiseren zonder direkte financiele steun.
Open VLD vindt dat de instroom moet afgeremd worden door de uistroom aan asielzoekers te verhogen. En dat is volgens Kristof Bossuyt dan weer voor een groot stuk een kwestie van politieke wil.
Nahima Lanjri verwijst naar de lijst van “veilige landen” die N-VA en VLD zouden willen invoeren, en vindt dat geen goed idee. Volgens haar is het beter naar regio’s te kijken, en verder om te proberen de procedure te vernellen en voor een beter begeleiding te zorgen bij de terugkeer.
Ook Meyrem Almaci pleit voor een betere opvang en begeleiding. De meervoudige aanvragen moeten ook aangepakt worden, want die vertragen de ganse procedure.
Jan Hertogen merkt op dat het zogenaamde “wachtregister” van asielaanvragers afgebouwd is van 100.000 naar minder dan 50.000. ” Het asielbeleid in Belgie werkt dus en we kirjgen daarvoor felicitaties van de internationale gemeenschap”. Verder stelt hij dat de discussie in vele gevallen over achterhoedegevechten gaat: “De migratie naar Belgie werd en wordt onderschat. In Brussel is al 72% van de bevolking onderschat. Men moet ermee leren leven.”
Wat betreft gezinshereniging zal Nahima Lanjri voorstellen om criteria in te voeren, maar ze wil niet zover gaan als in Holland, waar een maandinkomen van 1400€ vereist wordt. Haar voorstel gaat ook gepaard met een integratietraject, maar gaat opnieuw niet zover als dat van de rechtse Hollandse regering. Verder stelt ze anderzijds voor om bezoeken door familie aan Belgie te vergemakkelijken. De andere politici rond de tafel merken op dat bepaalde bilaterale akkoorden (met bijvb Marokko) niet toelaten om de toegang te verstrengen. Nahima Lanjri geeft toe dat het niet envoudig is om bilaterale akkoorden aan te passen “maar dat wil niet zeggen dat we niets kunnen of niets moeten doen”.
Er wordt nog veel getrouwd met mensen uit het land van herkomst, ook door de 2e en derde generatie, merkt Kristof Bossuyt op. Meyrem Almaci wijst er daarom op dat sensibilisering bij de alochtone gemeenschap zeer belangrijk is. Verder moet het socio-economisch aspect in rekening genomen worden. De sociale achterstand leidt ertoe dat de platgetreden paden gevolgd worden omdat men zo elkander kan helpen.
Volgens Kristof Bossuyt is Belgie te laks, wat leidt tot een “Belgie route” en hogere instroom. Hij vraagt zich af of nieuwkomers niet pas na 5 jaar moeten toegang krijgen tot de sociale zekerheid.
Volgens Jan Hertogen is de “Belgie route” een fiktie. De impakt van het beleid op de migratiestromen verder beperkt tot 5 a 10%, stelt hij. Nieuwe cijfers die deze week bekend gemaakt werden tonen aan dat het migratiesaldo voor de eerste keer sedert 2005 gedaald is. Het aantal verwervingen van de belgische nationaliteit staat op een minimum in 10 jaar.
